Εντάξει σύντροφοι, τους In Extremo τους ξέρετε. Γερμανοί ήρωες του medieval/folk rock, με ιστορία ετών, παλαβά live shows και εν γένει σταθερά αξιοπρεπή πορεία. Αξίζει το “Kunstraub” μια θέση δίπλα στα υπόλοιπα έργα των Γερμανών λοιπόν; Ναι, αξίζει.
Είναι κάμποσος καιρός που οι In Extremo δεν είναι ούτε τόσο folk, ούτε τόσο μεσαιωνικοί όσο ήταν κάποτε. Τους έχουν πει και πιο metal, αλλά λόγω ήχου και μόνο νομίζω ότι αυτό είναι μάλλον υπερβολή. Οπότε με τι έχουμε να κάνουμε στο “Kunstraub”; Αυτό που αντιλαμβάνονται τα δικά μου αυτιά τουλάχιστον είναι ένας πολύ φρέσκος και δυνατός rock δίσκος, που ακούγεται πολύ ευχάριστα ήδη από την πρώτη ακρόαση. Και προτού αρχίσουν τον θρήνο και τον οδυρμό οι οπαδοί των παλιών In Extremo να προλάβουμε να πούμε ότι όλα τα στοιχεία που αγαπήσατε σε αυτούς όλα αυτά τα χρόνια θα τα βρείτε και εδώ. Και τις πολυφωνίες, και τα πολεμικά τύμπανα, και τα χαρακτηριστικά πνευστά τους – ακούστε τις πανέμορφες μελωδίες στο ομώνυμο και το “Feuertaufe” – και όλα. Απλά εδώ είναι όλα φιλτραρισμένα σε μία πιο ευθεία, πιο εύληπτη, πιο rock βρε παιδί μου προσέγγιση.
Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει επίσης το album – φοβάμαι ότι εδώ τον θρήνο δεν τον γλιτώνουμε – είναι μια υφέρπουσα industrial αισθητική. Όχι χωριανοί, ούτε σε Ministry το γυρίσανε τα παλικάρια ούτε σε Manson, απλά…Πώς να το πω, λίγο οι πιο κοφτοί ρυθμοί σε κάποια κομμάτια, λίγο η πιο ξυραφιαστές κιθάρες, είναι και αυτά τα κωλογερμανικά που σε παραπέμπουν αυτόματα σε Rammstein…Εμένα τουλάχιστον μια industrial γεύση μου την άφησε ο δίσκος. Όχι ότι με χάλασε, έτσι; Προσωπικά θεωρώ ότι τους ταιριάζει. Αν έχετε τώρα εσείς αμφιβολίες ακούστε το “Himmel und Hölle” όπου και είναι δυνατότερη η προαναφερθείσα γεύση και δείτε πώς θα σας φανεί.
Βασικά ακούστε όλο το “Kunstraub” αν θέλετε τη γνώμη μου. Το πέρασα λίγο εν τάχει, αλλά αυτό το «ακούγεται πολύ ευχάριστα ήδη από την πρώτη ακρόαση» που έγραψα πιο πάνω είναι πολύ σημαντικό πλέον για μένα. Κανείς δεν πρόκειται να σας πει να σταματήσετε να ακούτε το παλιό, πιο «μεσαιωνικό» υλικό τους, αλλά αν θέλετε έναν δυνατό δίσκο μοντέρνου rock, με μια καλή δόση από το γνωστό In Extremo καρύκευμα, το “Kunstraub” θα την κάνει μια χαρά την δουλειά του.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good : Το “Gaukler” – γελωτοποιός ή κάτι τέτοιο σημαίνει – είναι ένα πανέμορφο mid tempo κομμάτι με μια πολύ ωραία και κολληματική μελωδία στο refrain. Και με το επικότερο misheard lyric που άκουσα φέτος…
The Bad : Είπαμε, “Herr Mannelig” δε θα βρείτε εδώ.
Βαθμολογία: 3,5 / 5
[/stextbox]