Ο Nicke Andersson με τους Imperial State Electric συνεχίζει γνήσια το έργο που ξεκίνησε με τις προηγούμενες μπάντες του, δείχνοντας μας με τον μελωδικότερο τρόπο πως το αλύπητο χέρι της κόπωσης δε λέει να τον αγγίξει προς το παρόν.
Το νέο τους διαμαντάκι ακούει στο όνομα Honk Machine, και είναι αυτό ακριβώς αυτό που δηλώνει ο τίτλος του. Παρόλο που η διάρκεια του είναι τόσο μικρή όσο χρειάζεται για να ξεσπάσει πολιτικός καβγάς σε μπαρ του Εδιμβούργου, πρόκειται για ένα εξαιρετικό ακομπλεξάριστο rock n’ roll πάρτι που τηρεί τις ρίζες του και σέβεται τα όρια του. Με 60’s/70’s καταβολές και με ένα κλείσιμο του ματιού στις punk ιδιορρυθμίες, το τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ των Σουηδών είναι διασκεδαστικό μέχρι τελικής πτώσεως.
Το Honk Machine είναι από αυτές τις περιπτώσεις δίσκων που το να ξεχωρίσεις κομμάτι θεωρείται προσβολή προς το ανθρώπινο είδος. Η κάτι τέτοιο. Από το εναρκτήριο “Let Me Throw My Life Away” έως το τελειωτικό “It Ain’t What You Think (It’s What You Do)”, μάλλον δεν υπάρχει στιγμή που θα νιώσεις εκτός κλίματος αφού τραγούδια όπως τα “Maybe You’re Right” και “All Over My Head” μόνο αδιάφορα δεν τα λες.
Μετά από αμέτρητες απολαυστικές ακροάσεις αυτό που τελικά ανακαλύπτεις είναι πως οι μουσικές του Roky Erickson και των Rolling Stones αντί να στοιχειώνουν τους Imperial State Electric, τους εξελίσσουν μέσω της μοντέρνας οπτικής που ο πρώην ηγέτης των μυθικών Hellacopters ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, καταφέρνοντας έτσι το παράδοξο του να μην έχει ακόμηnκυκλοφορήσει δίσκο που να μην είναι σπουδαίος, ή τουλάχιστον απλά καλός. Ο Nicke Andersson είναι τελικά ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της τελευταίας εικοσαετίας, και για το καλό μας ελπίζουμε να παραμείνει έτσι.