H 3 Shades of Black φρόντισε να μας επιφυλάξει μια απρόσμενη έκπληξη για το βράδυ της Πέμπτης στο Fuzz, όπου οι Igorrr, ένα ιδιαίτερο σχήμα και είδος, μαζί με τους Still Falling και τους God in a Cone ως support acts συντέλεσαν σε ένα πολύ ξεχωριστό live που μού άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις.
Ανταπόκριση: Πολυχρόνης Διαμαντάκος / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
God in a Cone, ένα one – man project που δεν είχα ακούσει ξανα και με έκανε να το τσεκάρω περαιτέρω, μιας και ξεδιπλώνει διάφορα μουσικά στοιχεία ανάμεσα σε αυτά στοιχεία pop, rock, industrial κ.α. Πλήκτρα, laptop, καθώς και αποσπασματικά σημεία με ηλεκτρική κιθάρα συνδυαστικά με το programming, αποτέλεσαν τον κύριο εξοπλισμό του ενδιαφέροντος project αυτού, ενώ τα ποικίλα φωνητικά ταίριαζαν με το εκάστοτε σημείο του κομματιού, άλλοτε καθαρά, ενώ σε άλλα σε ύφος hip – hop ή κραυγών, με ξένους αλλά και ελληνικούς στίχους, ώστε κάθε κομμάτι να έχει το δικό του απρόβλεπτο ύφος.
Μετά από αυτήν την ιδανική εισαγωγή, ώστε να μπει ο ακροατής στο κλίμα, έγινε η μετάβαση σε πιο δυνατούς ρυθμούς με τους Still Falling. Οι Still Falling μια μπάντα από Αθήνα την οποία επίσης δεν είχα ακούσει και δει live, σε progressive-djent ύφος, με αρκετά κομμάτια από την τελευταία δισκογραφική δουλειά τους που τιτλοφορείται “Free of Avidya”. Δυναμικά φωνητικά και δεμένο παίξιμο επί σκηνής, μου θύμισαν σε διάφορα σημεία τους Meshuggah, ενώ έχουν ενσωματώσει αρκετά ατμοσφαιρικά post – metal στοιχεία, διατηρώντας μια αρμονία μεταξύ μελωδίας και βάρους στον ήχο τους στο εκτενές setlist τους.
Αμέσως μετά τις απαραίτητες αλλαγές στο στήσιμο της σκηνής, ανέβηκαν οι Igorrr, έχοντας κυκλοφορήσει πρόσφατα το “Savage Sinusoid” μια απίστευτη δουλειά, ένα δημιούργημα πίσω από το οποίο κρύβεται ο ιθύνων νους γνωστός και ως Gautier Serre συνδυάζοντας ανορθόδοξα κι αξιοθαύμαστα ανάμεσα σε άλλα, το death metal, το black metal, την trip hop και την μπαροκ μουσική. Μαζί με τα ασυνήθιστα φωνητικά των Laure Le Prunenec (Riciin) και Laurent Lunoir (Öxxö Xööx) και τα live τύμπανα, πέραν των programming ήχων, προετοιμάστηκαν να δώσουν ρεσιταλ που θα έμενε αξέχαστο.
Οι σπασμωδικές χορευτικές κινήσεις των τραγουδιστών κατά την ερμηνεία τους στα αντίστοιχα σημεία κάθε κομματιού μετέδιδαν την έντονη ενέργεια που διακρινόταν σε εκείνους καθ’όλη την διάρκεια. Έμοιαζε σαν παρτυ, χωρίς φυσικά να χάνεται ο επαγγελματισμός, αλλά αντιθέτως να διαμορφώνεται μια ατμόσφαιρα αντίστοιχη της ιδιορρυθμίας που κατακλύζει την μουσική αυτή, ό,τι κι αν θέλει να σου περάσει, χαρά, νοσταλγία ή και ξεσπάσμα, καθοδηγούμενος και από τα φωνητικά, είτε πρόκειται για οπερατικά ή κραυγές, μέσα από ένα μελετημένο playlist με έντονες διακυμάνσεις διάθεσης να σε απορροφά τόσο πολύ ώστε να ήθελες να διαρκέσει περισσότερο, κάτι που φάνηκε και στην ανταπόκριση του κοινού σε αυτό το μοναδικό live.