Οι πάλαι ποτέ αγαπημένοι του Ελληνικού κοινού Αϊς Ντερθ (sic) επέστρεψαν φέτος με νέο δίσκο το “Plagues Of Babylon” και η πρώτη γεύση που πήραμε από τον δίσκο είχε ποικίλες, θετικές στην πλειοψηφία τους, αντιδράσεις. Το “Dystopia” και η έλευση του Stu Block τους έβγαλε από το βάλτο και τους έδωσε ξανά θέση σε πολλά Ευρωπαϊκά fests, που είχαν χάσει, ενώ τους έδωσε και ένα σταθερό έδαφος στο οποίο θα δουλεύαν καθώς οι εναλλαγές των Ripper και Barlow, που ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να είναι στη μουσική ή όχι, σίγουρα δεν διαμορφώνουν ένα θετικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα δουλέψει ένα συγκρότημα. Όπως και να έχει, οι εποχές των διπλών, τρίδιπλων φανφαρονισμών πέρασαν για τον Jon Schaffer και αποφάσισε να ασχοληθεί λιγάκι πιο σοβαρά με το να διατηρήσει στην επιφάνεια το όνομα αυτού του ιστορικού συγκροτήματος που πλησιάζει τα 30 χρόνια ζωής.
Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς στον δίσκο είναι η “μασίφ” αισθητική του καθώς οι συνθέσεις βγάζουν περισσότερο όγκο και μεγαλοπρέπεια σε σχέση με κυκλοφορίες των 00s που είδαμε από τους Iced Earth και έστω και μετά από πολλά χρόνια, δείχνει να ξεφεύγει από το μοτίβο των γρήγορων συνθέσεων δομημένων πάνω στην δική του ιδιαίτερη τεχνοτροπία. Μελωδίες, ψεκασμένες εδώ και εκεί, φοβερή δουλειά στα φωνητικά που αν βγει και ζωντανά, θα μιλάμε για την ολική επαναφορά από ένα συγκρότημα που πολλοί, ακόμη και φανατικοί οπαδοί, είχαν τελειωμένο. Οι Iced Earth δείχνουν να σε διαψεύδουν καθώς εκεί που περιμένεις να ακούσεις κάτι συγκεκριμένο, ακούς κάτι άλλο. Τρανό παράδειγμα, το μπαλαντοειδές “If I Could See You” όπου περιμένεις να ακούσεις μία κόπια a la “Watching Over Me” και τελικά ο Schaffer σου επιφυλάσσει κάτι τελείως διαφορετικό.
Η ετυμηγορία είναι ότι ακόμη ο άνθρωπος πίσω από αυτό το συγκρότημα, μπορεί να γράψει riffs που περιέχουν…αλευρόκολλα. Χαρακτηριστικές στιγμές το “Cthulu” ή το “Among The Living Dead”. Θα πω όμως την αμαρτία μου ότι ο δίσκος χάνει αρκετά από την παραγωγή που έχει γίνει και για την οποία είναι πλήρως υπεύθυνος ο Jon Schaffer. Ναι, είναι η πρώτη του προσπάθεια και σίγουρα δεν έχει να ζηλέψει κάτι από άλλους έμπειρους του χώρου ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις νιώθω ότι φοβήθηκε να δώσει ακόμη περισσότερο όγκο στον ήχο που σου βγάζει το album αφού τα φωνητικά του Stu Block και τα μελωδικά solos είναι αυτά που αναδύονται περισσότερο στην επιφάνεια.
Στιχουργικά, το album κινείται στον αρμαγεδωνικό/δυστοπικό χώρο που τόσο αγαπήσαμε στους Iced Earth. Η διασκευή-έκπληξη στο “Highwayman” με guest φωνητικά από τους Michael Poulsen (Volbeat) και Russell Allen (Symphony X, Adrenaline Mob) σίγουρα μου έφτιαξε τη μέρα. Για όσους δε θυμούνται, το τραγούδι αυτό ήταν ένα τεράστιο hit του all star group που είχαν διαμορφώσει οι Johnny Cash, Willie Nelson, Kris Kristofferson και Waylon Jennings τη δεκαετία του 80. Τελικά, πρώτα το “Dystopia” και τώρα το “Plagues Of Babylon” δείχνουν ότι οι Αϊς Ντερθ ξαναγίναν…Iced Earth. (upd)
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good : They are back!
The Bad : Ίσως η παραγωγή αφαιρεί κάτι από τον όγκο που θα μπορούσαν να έχουν οι συνθέσεις σε ζωντανή εκτέλεση
Βαθμολογία: 4 / 5
[/stextbox]