Οι Hour of Penance αποτελούν μεγάλη προσωπική αδυναμία. Μαζί με τους Aborted και τους Benighted απαρτίζουν μία αγία τριάδα στο death metal, που κάθε νέα τους κυκλοφορία την περιμένω με ανυπομονησία. Παρόλο που υπάρχουν στην πιάτσα 20 ολόκληρα χρόνια, η φλόγα του death metal τους καλά κρατεί και μάλιστα θα πρέπει να υπερηφανεύονται ότι είναι μία σταθερή αξία αυτής της σκηνής, κυρίως την τελευταία δεκαετία. Η τετράδα από την γειτονική μας Ιταλία, λοιπόν, επέστρεψε 2 χρόνια μετά το εξαιρετικό “Cast the First Stone” και μας παρουσιάζει την όγδοη ολοκληρωμένη της δουλειά, με τίτλο “Misotheism”.
Αυτό που θα ακούσεις εδώ δεν παρουσιάζει τρομερή διαφορά από αυτά που μας έχει συνηθήσει το συγκρότημα όλα αυτά τα χρόνια. Δεν χρειάζεται, εξάλλου, να αλλάξουν κάτι, μιας και το αποτέλεσμα πάντοτε μας κολλάει στον τοίχο. Η μόνη «πινελιά» που μπορεί να παρατηρήσει κανείς, συγκριτικά με τις προηγούμενες κυκλοφορίες, είναι η ακόμα πιο σκοτεινή μουσική προσέγγιση. Τα δέκα κομμάτια που απαρτίζουν τον δίσκο, αποτελούν άψογο δείγμα για το πώς παίζεται σωστά το death metal σήμερα. Τεχνικά parts δίνουν την θέση τους σε πιο μελωδικά, για να έρθει το κτηνώδες riffing του Giulio Moschini και η λυσσασμένη «δίκαση» του Davide Billia να αναλάβουν όλα τα υπόλοιπα. Ο τελευταίος, μάλιστα, με το αρρωστημένο drumming του δικαιολογεί απόλυτα το παρατσούκλι του, “BrutalDave”. Επίσης, η αψεγάδιαστη παραγωγή πρέπει να πάρει πολλά εύσημα για το τελικό αποτέλεσμα, αφού αναδεικνύει όπως πρέπει και χωρίς υπερβολές τον ήχο των Hour of Penance.
Μετά από ένα ολιγόλεπτο ορχηστρικό intro (“Mass Crucifixion of Kings”) ο δίσκος μπαίνει απευθείας στο ψητό με το αιματοβαμμένο “Blight and Conquer”. Ένα κομμάτι που θα σου φέρει στο μυαλό την “Paradogma” περίοδο. Η συνέχεια είναι λίγο πιο μελωδική, αλλά εξίσου καταστροφική, με το προσωπικό αγαπημένο “Fallen from Ivory Towers” και το “The Second Babel” που ακούγεται σαν το παιδί των Nile και των Behemoth. Με παρόμοιο blackened/technical death metal ύφος έρχονται και τα επόμενα τραγούδια, “Lamb of the Seven Sins” και “Flames of Merciless Gods”, καθώς και το “Sovereign Nation” με το απολαυστικό riff που θυμίζει την “Demigod” εποχή των Behemoth και πιο συγκεκριμένα κάτι από “Conquer All”. Την δύσκολη δουλειά για να ρίξει αυλαία σε ένα τόσο καλό δίσκο αναλαμβάνει με μεγάλη επιτυχία το “Occult Den of Snakes”. Οι ταχύτητες εδώ πέφτουν και η κατάμαυρη ατμόσφαιρα είναι αυτή που πρωταγωνιστεί.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, οι Hour of Penance έχουν βρει το μυστικό της επιτυχίας, το ακολουθούν και συνεχίζουν το εκπληκτικό σερί που ξεκίνησαν με το “Paradogma”. Το “Misotheism” είναι άνετα μία από τις πιο δυνατές death metal κυκλοφορίες που θα ακούσεις την φετινή χρονιά.