Βράδυ Σαββάτου στο An Club και είμαι έτοιμη να παρακολουθήσω το live των Loud Silence, Breath After Coma και Hidden In The Basement. Με την διάθεση στα ύψη, στήνομαι να δω τους νεαρούς Loud Silence στο –δυστυχώς- όχι γεμάτο venue.
Ανταπόκριση: Έλενα Κουμπαράκη / Φωτογραφίες: Αγγελίνα Θαλασσινού (περισσότερες εδώ)
Αρκετά ακριβείς στην τήρηση του χρονοδιαγράμματος της συναυλίας οι πιτσιρικάδες Loud Silence ανέβηκαν στην σκηνή και με απόλυτη σοβαρότητα και σεβασμό έπαιξαν με καλομελετημένες νότες τα άρτια προβαρισμένα κομμάτια τους σε ένα κάπως “μαγκωμένο” performance. Μισό λεπτό, μην παρεξηγηθούμε, μάλλον αυτό οφείλεται στο νεαρό της ηλικίας τους καθώς θεωρώ ότι δεν έχουν ωριμάσει όσον αφορά την σκηνική τους παρουσία και μόνο. Πάραυτα βρήκαν την γκρούβα τους λίγο προς το τέλος της εμφάνισής τους και σίγουρα έχουν πολλά να δώσουν μελλοντικά στην underground heavy rock σκηνή. Κομμάτια που ακούστηκαν και μου έμειναν στο μυαλό είναι το “Her Little Blues”, το “The Day” και το τελευταίο τους “Rock N Roll”.
Με συνοπτικές διαδικασίες ο κόσμος του An αρχίζει να πληθαίνει και την σκηνή γεμίζουν οι Breath After Coma. Σε εκείνο το σημείο συνειδητοποίησα πως δεν τους έχω δει live χρόνια και απόρησα πραγματικά γιατί. Ο frontman της μπάντας εκρηκτικότατος, δεν σταμάτησε να κινείται, να νιώθει στο πετσί του τη μουσική και να δίνει τον ρυθμό στα υπόλοιπα μέλη που πολύ επιτυχημένα ξεσήκωσαν το κοινό. Στην διασκευή του πολυπαιγμένου “I Wanna Be Your Dog” κατάλαβα πως έχουν ανέβει μουσικά, έχουν κάνει τεράστια πρόοδο και προβλέπεται χαμός με τον επερχόμενο δίσκο τους. Μετά το “I, The Animal” ακούσαμε το ολόφρεσκο “Leaders” και μας αποχαιρέτησαν με το “Fake Gun” αφήνοντας το mood στο πιο σωστό σημείο.
Τελευταίοι και αγαπημένοι οι Hidden In The Basement από τη Λάρισα ξεκίνησαν πολύ δυναμικά το sel list τους δίνοντάς τα όλα από την πολύ αρχή με το “Dry Well”. Για όποιον έχει ακούσει την νέα τους δουλειά η “heavyrockίλα” (sic) τους έχει ωριμάσει, η καφρίλα τώρα πια συμφιλιώθηκε με την μελωδικότητα και πλέον τα live τους είναι το ίδιο δυναμικά και “τσαμπουκαλίδικα” σαν γροθιά στο στομάχι αλλά και ολόσωστα παικτικά φτάνοντας το επίπεδό τους πολλά levels πάνω. Ακούσαμε τα καινούρια τους “Perfect Man” , “Crown Of Shame”, “Till I Close My Eyes” αλλά και τα παλιά αλήτικα “Feed The Ignorant” και “Reckless”. Πραγματικά δεν χορταίνω τις ζωντανές εμφανίσεις των Hidden In The Basement και ευχήθηκα για μια στιγμή να παγώσει ο χρόνος και να τους απολάυσω κι άλλο on stage.
Μια πάρα πολύ επιτυχημένη συναυλία έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο και όσοι κατάφεραν να παρευρεθούν εκεί σίγουρα έμειναν ικανοποιημένοι καθώς η βραδιά συμπεριλάμβανε σχεδόν τα πάντα, το νέο αίμα, την alternative “τσαντίλα” και την απόλυτη έννοια του σκληρού performance. Πάντα τέτοια!