Οι Heir Apparent βγαίνουν από τη χρονοκάψουλα, σχεδόν 30 χρόνια (!) μετά από το τελευταίο τους studio album και φαίνονται σαν να μην πήραν χαμπάρι από το τι έχει συμβεί τις τελευταίες 3 δεκαετίες στη σκληρή μουσική. Είναι έτσι οι «προφανείς διάδοχοι» ενός μουσικού είδους που έχει, δυστυχώς, εξαφανιστεί. Μιλάμε φυσικά για το παλιό και αγαπημένο power prog, όπως αυτό παιζόταν κάποτε από τις αρχικές εκφραστικές φόρμες των Queensrÿche, Crimson Glory και Fates Warning.
Αγνοώντας λοιπόν εφτάχορδες χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες και αμερικανοπρεπές groove παραδίδουν ένα δίσκο – λουκούμι για όσους έχουν μαθητεύσει στο metal την δεκαετία του ’80, φέροντας αυτό το σκοτεινό, μελαγχολικό αλλά και περιεκτικό σε μελωδία και βαρύτητα power metal που τόσο πολύ διέφερε από το τευτονικό «ματζόρε» αντίστοιχο ιδίωμα. Πρόκειται λοιπόν για ένα album που πατάει στη νοσταλγία; Για μια ακόμη αρπαχτή των συνταξιούχων του metal;
Σε καμία περίπτωση, καθώς βρίθει έμπνευσης, ιδεών και φρεσκάδας. Το σημαντικότερο στοιχείο που εκτοξεύει το υλικό είναι η ΤΕΡΑΣΤΙΑ φωνή του Will Shaw, ο οποίος δίνει ερμηνείες επιπέδου Tate και Arch, όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και οι ίδιοι στο “Up the Hammers” του 2016. Και βέβαια ο άλλος παράγοντας που ανεβάζει κατηγορία το ακρόαμα είναι η παραγωγή του κυρίου Tom Hall (μηχανικός ήχου στα Queensrÿche Ep και Empire). Έτσι η κλασσική τριάδα των Terry Gorle (Guitar), Derek Peace (Bass) και Ray Schwartz (Drums) βρίσκει το κατάλληλο έδαφος για να αναπτύξει μία πραγματεία πάνω στη γνώση , την επιστήμη και το που οδηγείται, με τα επιτεύγματά της, η ανθρωπότητα.
Η περίεργη αρχή του “Man in the Sky” δείχνει το δρόμο που θα ακολουθήσει το in your face metal “the Door”. Η μελαγχολική μπαλάντα “Here We Aren’t” φέρνει στο μυαλό αντίστοιχες υπέροχες στιγμές των παλιών Fates Warning και ακολουθείται από το θεοσκότεινο “Synthetic Lies”. Ακαριαίο ανέβασμα ταχύτητας στο “Savior” που φέρνει στο μυαλό το “Needle Lies” και ταλαιπωρεί τους σβέρκους μας. Τα πραγματικά διαμάντια όμως που προορίζονται για τους μυημένους στο metal των 80’s είναι τα έπη “Further and Farther” και “The Road to Palestine”.
Ακούγοντάς τα κατάλαβα πόσο πολύ μου έχει λείψει αυτός ο ήχος του σοβαρού Αμερικάνικου power. Ιδανικό κλείσιμο με το “Insomnia” και τις όμορφες μελωδίες στα φωνητικά. Το “The View from Below” είναι μια αξιολογότατη προσπάθεια που μας πορώνει για αυτό που πρεσβεύει αλλά και για ότι ελπίζουμε να ακολουθήσει από την μπάντα στο μέλλον.