Τον τελευταίο καιρό, ήρθαν στο mail μου πολλά και διάφορα albums για κριτική. Τα περισσότερα με άφησαν παγερά αδιάφορο, κάποια άλλα όχι. Ένα από αυτά είναι το album που κυκλοφόρησαν οι Heavier Than God, το οποίο είναι πραγματικά ένα μικρό διαμαντάκι.
Τα μέλη της μπάντας προέρχονταί από σχήματα με διαφορετικούς ήχους όπως είναι οι Lord 13 και οι One Block Society. Έχοντας λοιπόν διάφορα ακούσματα ο καθένας, τα έβαλαν κάτω και έφτιαξαν αυτό που λέγεται Heavier Than God. Το ύφος τους κυμαίνεται μεταξύ sludge, doom αλλά και punk-hardcore και αυτό θα το καταλάβεις με το που ακούσεις το “The Self-Titled Album”.
Αργόσυρτα σημεία με riffs που πέφτουν πάνω σου σαν αμόνι από τον 15ο όροφο και από την άλλη δαιμονισμένα γρήγοροι ρυθμοί που σε κάνουν να ξεκινήσεις mosh pit ακόμα και μέσα στο σαλόνι σου! Hardcore κοψίματα και φωνητικά βγαλμένα μέσα από τα καζάνια της κόλασης και πάντα σκισμένα, έτσι ακριβώς όπως μας αρέσουν. Φυσικά δεν λείπουν και κάποια πιο groovy stoner περάσματα, τα οποία δίνουν το κατιτίς παραπάνω στον δίσκο. Αυτό που παίζουν οι Heavier Than God δεν είναι κάτι φοβερό και σίγουρα το έχεις ξανακούσει, αλλά είναι τόσο δεμένο και καλά παιγμένο που αποκλείεται να μην σ’αρέσει.
Θες και παραδείγματα; Για αυτό είμαι εδώ, για να στα δώσω! Δεν γίνεται να σου αρέσουν οι Iron Monkey και να μην σου αρέσει το εναρκτήριο “While You Were Screaming”, το οποίο είναι περπατημένο πάνω στα χναρια της σιδερένιας μαϊμούς. Δεν γίνεται να σου αρέσουν οι Eyehategod και να μην σου αρέσει το “Icons Of Superstition”. Κοινώς ηχητική “βρωμιά” σε όλο της το μεγαλείο!
Νομίζω το έπιασες το νόημα και φαντάζομαι πως η συνέχεια θα είναι με σένα αγκαλιά με ένα ηχείο ακούγοντας το “The Self-Titled Album”. Αν πάλι όχι, τα λέμε στο live της μπάντας, στα πλαίσια του Metal Guesthouse Vol. IV, στις 21 Νοέμβρη στο Αn Club, οπού θα επιδοθείς σε ανελέητο crowdsurfing και mosh pit! Aκόμα δεν σε έπεισα;