Λίγες ημέρες απομένουν μέχρι το Brutality Over Sanity Deathfest III το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 25 και 26 Μαΐου, στο An Club στην Αθήνα και στο Eightball στη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, με headliners και τις δύο ημέρες τους Γερμανούς Defeated Sanity!
Οι Head Cleaner είναι ένα από τα συγκροτήματα που θα παρακολουθήσει το κοινό της Αθήνας! Ο Κώστας, κιθαρίστας της μπάντας μίλησε με την Κωνσταντίνα Μακρή.
Καλησπέρα Κώστα, ξεκινώντας δώσε μας ένα βιογραφικό της μπάντας για να μπουν στο κλίμα όσοι δεν σας ξέρουν.
Καλησπέρα σας, η μπάντα δημιουργήθηκε το 2002 από τον Mitch (φωνητικά) και τον Βασίλη απ’ τους Disembowel (κιθάρα) έχοντας μαζί τους τον drummer (Τόλη) και τον μπασίστα (Άρη) των φίλων μας Erectus σαν βοηθητικά μέλη. Από αυτή την σύνθεση προέκυψε το πρώτο full length album των HEAD CLEANER με τίτλο «Intellectual Oxygenation» (2003). Το 2004 η μπάντα μπήκε στον πάγο μια και δεν υπήρχε χρόνος για να δουλευτεί και να παραχθεί νέο υλικό αφού τα τρία απ’ τα τέσσερα μέλη έπαιζαν παράλληλα σε άλλες μπάντες. Το 2009 εγώ επιστρέφω απ’ το εξωτερικό, όπου ζούσα κι εργαζόμουν απ’ το 2002 και ξαναβρίσκομαι με τον Mitch, με τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω παίζαμε μαζί μουσική απ’ το 1996 σε διάφορα project. Η ιστορία από εκεί και μετά είναι λίγο πολύ γνωστή, ξαναφτιάχνουμε μαζί τους HEAD CLEANER, έχοντας την τύχη να είναι μαζί μας πολύ σημαντικοί φίλοι και μουσικοί ως μόνιμα μέλη αυτή τη φορά, ο Billy (Disembowel / Terrordrome) στα drums και ο Λευτέρης (Kvazar [R.I.P.]) στο μπάσο, ενώ για ένα χρόνο (2009-2010) είχε περάσει απ’ την μπάντα και ο Λεωνίδας (Cease of Breeding). Αυτή η δεύτερη περίοδος της μπάντας είναι η πιο ουσιαστική και παραγωγική, αφού η βασική δισκογραφία μας δημιουργήθηκε τώρα (The Protest – 2010, Resistance Determination and the Sheer Will to Overcome – 2012, Days of Wrath – 2013, Of Worms and Men – 2013, συμμετοχή σε σημαντικές συλλογές όπως το Monomaniac Vol.1), ενώ πέραν της στουντιακής δουλειάς αποφασίσαμε να αφιερώσουμε αρκετό χρόνο και στα live παίζοντας όσο πιο συχνά γίνεται σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
Έχετε χαρακτηριστεί αρκετές φορές ως «οι Έλληνες Napalm Death», πως αισθανθήκατε όταν το διαβάσατε/ακούσατε πρώτη φορά;
Προσωπικά αισθάνθηκα κάτι σαν αμηχανία. Οι Napalm Death είναι αναμφίβολα η αγαπημένη μου μπάντα, μ’ αυτούς έμαθα ν’ ακούω και ν’ αγαπάω το grindcore, όμως σε καμία περίπτωση δεν προσπάθησα ποτέ είτε να τους μιμηθώ, είτε να τους αναπαραγάγω. Δεν ξέρω αν έχει δίκιο ο κόσμος που μας χαρακτηρίζει έτσι, άλλωστε θα έλεγα ότι πέραν των Napalm Death μπορεί να διακρίνει κανείς στην μουσική μας πολλές ακόμα επιρροές, ωστόσο ο καθένας έχει δικαίωμα να ερμηνεύει και να κρίνει τα ακούσματα και τα ερεθίσματά του όπως αυτός θέλει. Αυτό που πρέπει να πω ουσιαστικά είναι ότι όταν παίζω ή συνθέτω μουσική, θέλω πάντα στο τέλος να την γουστάρω και σαν ακροατής, σαν οπαδός του είδους, οπότε το να μην ενσωματωθούν στην μουσική μας, οι μουσικές επιρροές μου είναι αναπόφευκτο. Στο «Of Worms and Men» ας πούμε είναι εμφανές ότι έχω επηρεαστεί πολύ και απ’ το Thrash της δεκαετίας του ‘90. Ο Λευτέρης από την άλλη ακούει επίσης πολύ hard core και ο Billy αγαπάει το κλασικό heavy με τους απλούς στακάτους ρυθμούς του, ο Mitch γουστάρει πολύ industrial πράγματα. Νομίζω ότι αυτό που κάνει ενδιαφέρον το αποτέλεσμα, είναι το πάντρεμα όλων αυτών των ακουσμάτων μας.
Ποιες άλλες μπάντες θα έβαζες στη λίστα των επιρροών σας;
Για ‘μένα παραθέτω: Brutal Truth, Terrorizer, Pig Destroyer, Misery Index, Rotten Sound, Kill the Client, Cephalic Carnage, Phobia, Suffocation, Burnt by the Sun, Decapitated, Mastodon, LockUp, Toxic Holocaust, Agoraphobic Nosebleed, Dying Fetus και πολλές πολλές ακόμα. Η λίστα μπορεί να συνεχίζεται αέναα.
Εκτός από μουσική, από ποιες άλλες μορφές τέχνης έχετε επηρεαστεί ως μπάντα από άποψη αισθητικής και τρόπου σκέψης αλλά σαν άτομα ο καθένας ξεχωριστά;
Μιλώντας για εμένα και τον Mitch κυρίως, μας έχει επηρεάσει πάρα πολύ ο κινηματογράφος, έχοντας ο καθένας τα προσωπικά του γούστα βέβαια. Εγώ λατρεύω ας πούμε σκηνοθέτες όπως ο Tarkofsky, ο Αγγελόπουλος, ο Lars von Trier, ο Aronofsky, ο Haneke, film όπως τα: stalker, solaris, ταξίδι στα Κήθυρα, το βλέμμα του Οδυσσέα, dancer in the dark, Idioterne, π, funny games, για ν’ αναφέρω ένα-δυο απ’ τον καθένα τους, στριφογυρίζουν συχνά πυκνά στο μυαλό μου. Επίσης αγαπάω πολύ την λογοτεχνία. Εικόνες από έργα συγγραφέων όπως των: Beckett, Sarah Kane, Brecht, Bulgakov, Kormac McCarthy, Γιάννη Πάνου και πολλών άλλων δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάζουν την ψυχή σου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Από τα εικαστικά προτιμώ τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και ιδιαίτερα τους καλλιτέχνες της ομάδας «Die Brücke». Γενικά η τέχνη σε επηρεάζει ποικιλοτρόπως και σε ολοκληρώνει σαν προσωπικότητα. Όλες οι μορφές τέχνης είναι εκπληκτικές, εγώ απλά εκφράζομαι μέσα απ’ τη μουσική, φιλτράροντας φυσικά όλα τα ερεθίσματα που κατά καιρούς δέχομαι και από τις άλλες τέχνες.
Αν είχες την δυνατότητα να επενδύσεις με τη μουσική σας κάποια ταινία ποια θα επέλεγες;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό, θα επέλεγα σίγουρα μια ταινία επαναστατικού περιεχομένου, το «if…» του Lindsay Anderson ίσως, πλάκα θα είχε.
Πως προέκυψε το όνομα της μπάντας? Υπάρχει κάποιος συμβολισμός πίσω απ’ αυτό; (π.χ. η μουσική σας ως ένας τρόπος κάθαρσης του μυαλού)
Νομίζω ότι ο Mitch είχε στο μυαλό του απλά μια κασέτα απομαγνητισμού και καθαρισμού και τίποτα περισσότερο, ωστόσο σίγουρα μπορούν να γίνουν πολλοί περαιτέρω συνειρμοί, σαν αυτούς που αναφέρεις ας πούμε.
DIY vs συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία…ποια τα υπέρ και τα κατά στην κάθε περίπτωση κατά τη γνώμη σας;
Στην DIY περίπτωση είναι όλα πλεονεκτήματα εκτός απ’ το θέμα το οικονομικό. Για μια κυκλοφορία της τάξης ας πούμε των 500 CD, μια μπάντα χρειάζεται γύρω στα 800 με 1000€, ξέχωρα απ’ τα χρήματα για την ηχογράφηση. Αν πάμε σε κυκλοφορία βινυλίου το ποσό σχεδόν διπλασιάζεται. Όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι ποσά απολύτως υπολογίσιμα. Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ανθρώπους που κάνουν το hobby τους σε καιρούς που κυνηγάμε την δουλειά με το τουφέκι. Από εκεί και πέρα κάθε μπάντα θα πρέπει να έχει διαθέσιμο κάποιο μπάτζετ για την προώθηση της δουλειάς της. Και αυτό το ποσό είναι υπολογίσιμο, δεν μιλάμε για μερικά ευρώ. Εμείς σαν μπάντα, μέχρι και το 2012, την είχαμε περάσει αυτή την φάση. Αυτό που άλλαξε φέτος, είναι ότι βρέθηκαν 2-3 άνθρωποι που μας πίστεψαν και ανέλαβαν εκείνοι αυτό το έξοδο. Δεν έχει αλλάξει τίποτε περισσότερο στον τρόπο που δουλεύουμε πέραν αυτής της λεπτομέρειας. Με τους εν ελλάδι είμαστε πλέον φίλοι, με τον αμερικάνο επίσης, έστω και εξ αποστάσεως. Τους είμαστε ευγνώμονες.
Πριν από λίγο καιρό κυκλοφορήσατε το τρίτο σας full length με τίτλο “Of Worms And Men” από την Αμερικάνικη United Guttural. Καταρχήν πες μας πως προέκυψε η συνεργασία με τη συγκεκριμένη δισκογραφική εταιρεία.
Ήταν ένα μεσημεράκι του Απρίλη του 2012 στο σπίτι μου, όταν προσπαθούσαμε μαζί με τον Στέλιο τον Κοσλίδη, τον φίλο και ηχολήπτη μας, να χωνέψουμε ένα εκπληκτικό ρυζότο που είχε μαγειρέψει. Άνοιξα το mail μου και βρήκα ένα μήνυμα απ’ τον Alex της United Guttural. Δήλωνε μεγάλος fan της μπάντας και ρωτούσε ποιες θα ήταν οι απαιτήσεις μας σε περίπτωση που δεχόμασταν να μας κυκλοφορήσει τον επόμενο δίσκο μας. Ο τρόπος που μας προσέγγισε ήταν τόσο φιλικός κι ευγενικός, που ήταν απίθανο να μην τα βρούμε.
Πες μας για τη δημιουργική διαδικασία. Που έγιναν οι ηχογραφήσεις και ποιος ανέλαβε την παραγωγή του άλμπουμ;
Το album στήθηκε στο home studio που έχουμε στην Θεσσαλονίκη μεταξύ του Σεπτέμβρη και Δεκέμβρη του 2012. Ταυτόχορνα βρισκόμασταν στο σπίτι μου μαζί με τον Λευτέρη για να μελετάμε τις δομές και τις διάφορες ιδέες μας, ενώ ηχογραφούσαμε κάθε φορά τους οδηγούς των κομματιών για να μπορεί ο Mitch να στήνει πάνω τους τα φωνητικά. Προβάραμε μια φορά την βδομάδα στο studio μας κι άλλη μια στο σπίτι μου με τον Λευτέρη. Έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν χρειάζεται αυτή η καθημερινή τριβή στο studio για να βγει κάτι καλό, χάνεται η φρεσκάδα, η μουσική ξενερώνει και μαραζώνει, για μας λειτουργεί σίγουρα καταστροφικά. Μετά απ’ αυτό το στάδιο, τον Ιανουάριο του 2013 ξεκινήσαμε να ηχογραφούμε. Ο κύριος όγκος των ηχογραφήσεων έγιναν στο Sonic Ark Studio, στην Θεσσαλονίκη, ενώ κάποιες συμπληρωματικές ηχογραφήσεις έγιναν στον χώρο του ηχολήπτη μας, του Στέλιου του Κοσλίδη. Οι ηχογραφήσεις διήρκεσαν περίπου ενάμισο μήνα ενώ μέχρι το τέλος του Φλεβάρη είχε τελειώσει και το mix-master. Πιστεύουμε πολύ στην φρεσκάδα του πρώτου ακούσματος, δεν θέλουμε να κατσιάζουμε το υλικό μας με τα πολλά ψαξίματα κι αλλαγές. Άλλωστε ξέρουμε εξ αρχής τι θέλουμε να κάνουμε και πως να το οδηγήσουμε εκεί που πρέπει.
Κεφάλαιο στίχοι. Ποιος τους γράφει, ποια η θεματολογία τους και από πού αντλείτε έμπνευση;
Οι στίχοι είναι αποκλειστική υπόθεση του Mitch. Δεν θέλω να πω πολλά πράγματα για λογαριασμό του και να υποπέσω ενδεχομένως σε αφέλειες, ωστόσο ξέρω ότι τον Mitch τον επηρεάζει πάρα πολύ η καθημερινότητα που ζούμε, όλη αυτή η βαρβαρότητα και με την κυριολεκτική αλλά και με την μεταφορική της έννοια. Μεγάλη έμπνευση αντλεί επίσης από τον κινηματογράφο και την λογοτεχνία. Γράφει πάρα πολύ δυνατά κομμάτια. Κάποια θα τα χαρακτήριζα μέχρι και ποιήματα ή μανιφέστα. Όταν ολοκληρώνει το δέσιμο ενός κομματιού βρισκόμαστε και μας το προβάρει, πάντα στο τέλος το κομμάτι έχει απογειωθεί σε σχέση μ’ αυτό που ήτανε.
Για άλλη μια φορά το artwork έχει αναλάβει ο τραγουδιστής σας Jim Evgenidis και ομολογώ ότι είναι αρκετά άρρωστο (ειδικά το background). Υπάρχει κάποιος συμβολισμός πίσω από αυτά τα ψυχωτικά χαμόγελα και γενικότερα αν υπάρχει κάτι γενικά πίσω από τα artwork της μπάντας, τι είναι αυτό;
Ναι το artwork της μπάντας είναι επίσης αποκλειστική υπόθεση του Mitch. Η δουλειά που έκανε στο «Of Worms and Men» νομίζω ότι είναι από τις κορυφαίες του. Το όλο πράμα είναι ένα λεπτομερές κολάζ που υποστηρίζει απόλυτα τον τίτλο του δίσκου. Μιλάμε «περί σκουλικιών κι ανθρώπων», προσωπεία με βιδωμένα και κολλημένα χαμόγελα, βλέμματα που στάζουν υποκρισία, άνθρωποι σε ελεύθερη πτώση, καρδιές που έχουν σκουλικιάσει. Όλη αυτή η κοινωνική αποσύνθεση που έχει οδηγήσει στην κατάλυση κάθε αξίας, στην εξατομίκευση, στην ιδιωτεία, στο απολιτίκ, στον ωχαδερφισμό και εν τέλει στον θάνατο.
Επίσης και τα video clips που έχετε κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής είναι κι αυτά δουλεία του Jim Evgenidis. Φαντάζομαι πρέπει να αισθάνεστε τυχεροί που είναι ταλαντούχος και σε αυτούς τους τομείς! Από το καινούριο άλμπουμ έχετε σκοπό να γυρίσετε κάποιο video clip;
Τα artworks, οι φωτογραφήσεις και τα video-clips είναι το αντικείμενο της δουλειάς του Mitch. Από αυτά τα πράγματα βγάζει τα χρήματά του και μάλιστα για να το πετύχει αυτό έκανε μεγάλη θυσία μια και παράτησε την προηγούμενη δουλειά του, η οποία του παρείχε πολύ μεγαλύτερη οικονομική ασφάλεια, για να κυνηγήσει το όνειρό του. Η Iconfilmworx είναι το project που τρέχει μόνος του. Φυσικά και αισθανόμαστε πάρα πολύ τυχεροί που ασχολείται με όλα αυτά και μάλιστα σε τέτοιο επίπεδο. Για το νέο album όλο και κάτι καινούριο θα κάνουμε.
Πριν από ένα χρόνο περίπου είχατε παίξει support στους Benediction στη Θεσσαλονίκη. Πως ήταν η εμπειρία σας από εκείνο το βράδυ και με ποια ξένη μπάντα ονειρεύεστε να μοιραστείτε την σκηνή;
Είναι αυτονόητο ότι αισθανόμαστε υπέροχα που μοιραστήκαμε το stage με τους Benediction, μας τιμάει ιδιαίτερα το γεγονός αυτό και ευχαριστούμε τους ανθρώπους που μας επέλεξαν για το live. Δυστυχώς εγώ προσωπικά δεν μπόρεσα να ζήσω το live εκείνο όπως ακριβώς θα ήθελα μια και για πολύ προσωπικούς λόγους ήμουν αναγκασμένος ακριβώς μετά το δικό μας performance να φύγω αμέσως για το αεροδρόμιο, με αποτέλεσμα να μην μπορέσω να τους απολαύσω. Το “Subconscious Terror“ είναι ένα album που έχω ακούσει άπειρες φορές σαν έφηβος. Αυτή την στιγμή θα ήθελα να μοιραστώ το stage με τους Pig Destroyer.
Έχετε παίξει επίσης σε πολλές συναυλίες με εγχώριες μπάντες, ποιες απ’ αυτές έχετε να θυμάστε και με ποια μπάντα της σκηνής θα θέλατε να παίξετε στο μέλλον;
Εντελώς αυθόρμητα για το πρώτο σκέλος της ερώτησής σου θα απαντήσω το live με τους Slavebreed και Warfuck τον περασμένο Δεκέμβρη στο Βιολογικό, είχαμε περάσει τόσο όμορφα εκεί και η ενέργεια στον χώρο ήταν εκπληκτικά έντονη. Επίσης το δεύτερο GDGS fest στο 8ball ήταν το μεγαλύτερο party που έχουμε ζήσει. Η αλληλεγγύη και η αγάπη μεταξύ όλων των μπαντών ήταν φανερά έκδηλη και συγκινητική. Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος, λαμβάνοντας υπόψη μπάντες που δεν έχουμε παίξει ακόμα μαζί τους, θα πω με τους Murder Made God και επειδή είμαστε κολλητοί αλλά και επειδή είναι μπαντάρα, με τους Dephosphorus, που τους θεωρώ μπάντα φαινόμενο και με τους GrassRoll γιατί δυο φορές που πήγε να κάτσει στο παρελθόν η φάση, χάλασε στο παρά πέντε λόγω διαφόρων θεμάτων που είχαν προκύψει στα παιδιά.
Brutality Over Sanity festival. Συμμετέχετε για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο φεστιβάλ. Επιφυλάσσετε κάποια έκπληξη για το κοινό;
Χαιρόμαστε πάρα πολύ για την συμμετοχή μας στο BOS, είναι ένα τρομερό fest, που είχα την τύχη να παρακολουθήσω πέρσι στην Θεσσαλονίκη. Έχουμε διαφοροποιήσει το set-list μας, ο κόσμος θα ακούσει επιπλέον 4-5 κομμάτια απ’ το νέο μας album.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από το συγκεκριμένο φεστιβάλ και πόσο σημαντικό είναι που θα μοιραστείτε τη σκηνή με όλες αυτές τις μπάντες συμπεριλαμβανομένων και των Defeated Sanity;
Το μόνο που προσδωκώ είναι να έρθει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται για να φτιάξουμε όλοι μαζί ένα τεράστιο party. Σχετικά με το live μας στην Αθήνα να πω καταρχάς ότι με μπάντες όπως οι Mortal Torment, Ixpapalotl, One of these Days, Abyssus και Anal Treatment XXXperience αισθανόμαστε αδέρφια, έχουμε παρτάρει πολλές φορές μαζί, τα έχουμε πιει μαζί, έχουμε φιλοξενηθεί απ’ τα παιδιά στην Αθήνα (Γιάννη και Εύη και Νώντα σας αγαπάμε), μιλάμε στο τηλέφωνο, οπότε αισθανόμαστε χαρά και μόνο χαρά που θα ξαναβρεθούμε σύντομα. Με τον Γιάννη απ’ τους Abnormal Inhumane έχουμε περάσει τόσο όμορφα σε καφέ, μπιραρίες και σαντουιτσάδικα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τόσο όμορφες συζητήσεις περί μουσικής. Οι Delete the Mass στο GDGS fest που έγινε εδώ πριν 2 μήνες ήταν αποκαλυπτικοί. Με τον Τόλη από Resurgency χαίρομαι τόσο πολύ που επιτέλους θα γνωριστούμε και από κοντά (μιλάμε καιρό τώρα μόνο μέσω Internet). Επανεμφανίζονται οι Death Courier, μια μπάντα που θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και ‘μεις. Τι πιο όμορφο απ’ όλα αυτά; Είναι ο λόγος που παίζουμε μουσική, ταξίδια, νέες παρέες, party με αγαπημένους φίλους. Τέλος για τους Defeated Sanity τι να πω; Μιλάει από μόνη της η ιστορία τους.
Πως βλέπεις την Ελληνική death metal σκηνή;
Στις δόξες της. Η ελληνική death/grind σκηνή ποτέ ΔΕΝ ήταν καλύτερα. Δεν χρειάζεται να αναφέρω μπάντες και δισκογραφίες. Το γεγονός ότι εταιρίες απ’ το εξωτερικό έχουν στρέψει την προσοχή τους εδώ και κυκλοφορούν δουλειές ελληνικών συγκροτημάτων δηλώνει από μόνο του κάτι. Η ελληνική death/grind σκηνή στέκεται πλέον ισάξια και μαζικά σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Ποια θεωρείς ότι είναι τα απαραίτητα συστατικά έτσι ώστε μια μπάντα να κερδίσει τον σεβασμό του κοινού;
Αγάπη γι’ αυτό που κάνεις, τιμιότητα και συνέπεια.
Φαινόμενο «έχω καβαλήσει το καλάμι». Ένα φαινόμενο το οποίο αποτελεί ένα μεγάλο καρκίνωμα σε όλες τις underground σκηνές. Πόσο πιστεύεις ότι αυτό επηρεάζει την σκηνή και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για μια μπάντα να πέσει στην παγίδα;
Ευτυχώς εγώ αυτό που λες δεν το παρατηρώ γύρω μου, τουλάχιστον σε καμία περίπτωση δεν το παρατηρώ σε ανησυχητικό επίπεδο στην death/grind σκηνή. Με τα περισσότερα παιδιά γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Εγώ βλέπω ότι υπάρχει αγάπη και αλληλεγγύη σε μεγάλο βαθμό. Όπως ανέφερα και παραπάνω με τις περισσότερες μπάντες της σκηνής έχουμε παρτάρει μαζί και η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Είναι πάντα εύκολο να πέσεις στην παγίδα, απλά δεν υπάρχει λόγος, το μόνο που καταφέρνεις είναι να γίνεις μέγας καραγκιόζης, τώρα που το σκέφτομαι ξέρω έναν τέτοιο.
Γελοιότητα vs σοβαροφάνεια. Πάρε θέση.
Και τα δυο είναι κακά, η σοφαροφάνεια ουσιαστικά είναι ακόμα πιο γελοία. Ή είσαι σοβαρός ή δεν είσαι, δεν μπορεί να είσαι χαζοβιόλης και να το παίζεις σοβαρός. Από την άλλη δεν μου αρέσει που χαρακτηρίζονται ως γελοίες κάποιες συμπεριφορές που για εμένα είναι απλά και μόνο attitude. Αν κάτι γίνεται με στυλ και γίνεται συστηματικά τότε εμένα μου βγάζει attitude και όχι γελοιότητα. Είμαι απολύτα υπέρμαχος της ελευθερίας της έκφρασης. Αν κάτι προσβάλλει την αισθητική μου απλά γυρνάω το κεφάλι.
Ποια η γνώμη σας για το downloading;
Είμαι υπέρ του downloading. Την σήμερον ημέρα, αν θέλει κάποιος να κατεβάσει τζάμπα την δουλειά σου θα την κατεβάσει είτε το θέλεις είτε όχι. Επίσης αυτός που πρόκειται να αγοράσει το CD σου, θα το αγοράσει έτσι κι αλλιώς, είτε υπάρχει κάπου δωρεάν είτε όχι. Εγώ προσωπικά θέλω να δίνω την δυνατότητα σε όλους να ακούσουν την μουσική μας δωρεάν και αν στο τέλος θελήσουν κάποιοι να στηρίξουν την προσπάθειά μας αγοράζοντας κάτι απ’ το merch της μπάντας θα είναι ευχής έργο.
Ποια είναι τα σχέδια σας μετά από τη συμμετοχή σας στο Brutality Over Sanity;
Βρισκόμαστε σε συζητήσεις για όλο και περισσότερα live, όσο περνάει ο καιρός οι προτάσεις για live πυκνώνουν οπότε θέλουμε λιγάκι να κοιτάξουμε που αλλού θα εμφανιστούμε. Από την άλλη μεριά δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να αμελήσουμε και το δημιουργικό κομμάτι της μπάντας. Είναι πολύ πιθανό από Σεπτέμβρη ν’ αρχίσουμε να δουλεύουμε νέο υλικό για καινούριες κυκλοφορίες.
Σ’ ευχαριστούμε για τον χρόνο σου. Κλείσε την συνέντευξη όπως θες εσύ.
Εμείς ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον και την υποστήριξή σας. Θα τα πούμε από κοντά στο BOS fest.