Παλιά καραβάνα στο χώρο τους οι Hardcore Superstar και από τα σίγουρα χαρτιά αν θες να ακούσεις ένα καλό glam/hard rock album. Δεν έγιναν ποτέ το μεγάλο όνομα, όπως για παράδειγμα οι συμπατριώτες τους Buckcherry, ωστόσο τους αξίζουν τα εύσημα για το γεγονός ότι σε δύσκολες εποχές για το ιδίωμά τους κατάφεραν να μείνουν ζωντανοί. Δεν είναι δα και εύκολο να ξεκινάς κάτι τέτοιο εν έτει 1997. Όταν όμως κρατάς ένα σταθερό line up και μία βασική συνέπεια στη δουλειά σου, μπορείς να μείνεις ζωντανός και να σε εκτιμούν ακόμη και έξω από το στενό σου χώρο. Το 2013 σηματοδοτεί το έτος που το συγκρότημα κυκλοφορεί το 9ο studio album του και ο πήχης είναι ήδη ψηλά μετά το πολύ καλό “Split Your Lip” του 2010.
Και το “C’mon Take On Me” φθάνει αυτόν τον πήχη, δεν ξέρω αν τον ξεπερνάει ωστόσο από αυτές τις πρώτες ακροάσεις. Ο χρόνος θα δείξει. Ωστόσο, μετά την σχιζοφρενική εισαγωγή του “Cutting The Slack”, το album ξεκινάει με τις καλύτερες προοπτικές. Δύσκολα, θα καταφέρεις να πείσεις τον εαυτό σου να ξεφύγει από τα “C’mon Take On Me”, “One More Minute”, “Above The Law” και “Are You Gonna Cry Now”.
To “Stranger Of Mine” αποτελεί μία άκρως ενδιαφέρουσα στιγμή του δίσκου αφού αποτελεί και την πρώτη μπαλαντοειδή σύνθεσή του. Παρ’ όλα αυτά είναι μία στροφή προς έναν άλλο ήχο καθώς λίγο μοιάζει με τις τυπικές -και ολόιδιες μεταξύ τους- μπαλάντες που κατά καιρούς θα ακούσεις από glam/hard rock μπάντες, παλιές και νέες. To δίδυμο των “Won’t Take The Blame” δίνει εκ νέου το έμβασμα για κάτι πιο γρήγορο. Βέβαια, το πρώτο εκ των δύο μερών αποτελεί ένα “κανονικό” τραγούδι αλλά παραμένει σε πιο soft/μελωδικές γραμμές, όπως και το υπόλοιπο του δίσκου με τα “Dead Man’s Shoes”, “Because Of You”, “Too Much Business” και “Long Time No See”.
Θα έλεγε κανείς ότι το album είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Και στα δύο όμως μέρη όμως, τόσο ο Jocke Berg πίσω από το μικρόφωνο όσο και ο Vic Zino΄στην κιθάρα, καταθέτουν ψυχή και σώμα. Για μένα, η κατανομή δεν είναι και η καλύτερη δυνατή αφού με την πτώση της…ταχύτητας από ένα σημείο και μετά, ίσως και να ξενερώσει εύκολα ο πιο…speedάτος φίλος των Hardcore Superstar. Υπάρχει βέβαια και το κουμπί του shuffle που μπορεί να βοηθήσει εδώ.
Ευτυχώς, οι Hardcore Superstar διαψεύδουν την ηγεμονία συγκροτημάτων όπως οι απίθανοι Steel Panther στο χώρο, επιβεβαιώνοντας ότι το glam/hard rock δεν αποτελεί ένα νοσταλγικό απολίθωμα του παρελθόντος, διαθέσιμο μόνο για παρωδία και αστειάκια. Ένα ακόμη καλό album από μία τίμια μπάντα.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: Ωραίες συνθέσεις, καλά δουλεμένες, ευχάριστος δίσκος στο σύνολό του.
The Bad: Η κατανομή στο tracklist είναι η χειρότερη δυνατή.
Βαθμολογία: 3.5 / 5
[/stextbox]