To “Built to Last” είναι το δέκατο κατά σειρά album των Hammerfall και για τους ρομαντικούς ίσως αυτό θα έπρεπε να σημαίνει κάτι. Οι ίδιοι οι Hammerfall πάντως δεν φαίνεται να ασχολούνται με ρομαντισμούς και έβγαλαν τον δίσκο που θα περίμενε ο οποιοσδήποτε παρακολουθεί την πορεία τους να βγάλουν. Μια ματιά στο εξώφυλλο ή και το tracklist (με τίτλους όπως “Sacred Vow”, “Hammer High” και το ομότιτλο) αρκεί. Με λίγα λόγια οι Hammerfall συνοψίζονται στο “όλα αλλάζουν κι όλα ίδια μένουν” ή ακόμα πιο ευφάνταστα στο “οι AC/DC του power metal”.
Τώρα, είναι όλα αυτά μειονεκτήματα; Φυσικά και όχι. Όχι απαραίτητα τουλάχιστον. Όσο υπάρχει η συνθετική έμπνευση ποσώς με ενδιαφέρει αν θα ακούω για ιππότες σε όλη την δισκογραφία τους. Το θέμα είναι ότι έχει να μου αρέσει ολόκληρος Hammerfall δίσκος από το “Legacy of Kings” (1998) και αυτό θεωρώ βασίζεται περισσότερο σε αντικειμενικά παρά σε υποκειμενικά κριτήρια. Εδώ και μια εικοσαετία περίπου οι Σουηδοί αμφιταλαντεύονται πάνω και κάτω από τη μετριότητα πετυχαίνοντας ωστόσο να διατηρούν την ταυτότητα και το βάρος του ονόματός τους στα ίδια σχετικά επίπεδα. Για την ιστορία να πω ότι το “Built to Last” είναι άνω του μετρίου έχοντας παραπάνω καλές στιγμές από όσες ανέμενα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα περάσει επιτυχώς το πέρασμα του χρόνου ως ολότητα. Συγκεκριμένα τα “Hammer High” και “Second to None” θα κοσμούν σίγουρα την playlist μου από ‘δω και στο εξής ενώ στην αφρόκρεμα του δίσκου μάλλον ανήκουν και τα “Stormbreaker”, “The Star of Home”, “New Breed” καθώς και το ομότιτλο.
Συνοψίζοντας, επ’ ουδενί λόγω το “Built to Last” είναι ένας κακός δίσκος. Είναι ένας αξιοπρεπής μεν, αναμενόμενος δε δίσκος που κάνει ό,τι ακριβώς και οι προκάτοχοί του· διατηρεί τους Hammerfall στο ίδιο σημείο που είναι χρόνια τώρα.