Λίγο πριν το live τους στο An Club, την Παρασκευή 28 Απριλίου, που θα είναι και το release party για τον νέο τους δίσκο “Necropolitan”, οι Green Yeti συνομιλούν με το Rockinathens.gr και το Χρήστο Κατσίμπα.
Γεια σας Green Yeti και καλώς ήρθατε για ακόμα μια φορά στο Rockinathens.gr!
Καλώς σας βρίσκουμε και εμείς! Μας λείψατε!
Συγχαρητήρια για το “Necropolitan”, το οποίο είναι ένας πραγματικά σπουδαίος δίσκος. Πείτε μας λίγα πράγματα για τη διαδικασία σύνθεσης του υλικού του.
Ευχαριστούμε! Mπήκαμε στο στούντιο μετά από 6 χρόνια και δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Συμπέσαμε στα τελειώματα του Covid που δεν το έκανε πιο εύκολο. Παρ’όλες τις δυσκολίες και τις καθυστερήσεις, η σύνθεση του δίσκου πήρε συνολικά γύρω στους 5-6 μήνες. Ευτυχώς, ξεκινώντας δεν αργήσαμε να βρεθούμε σε μια κατάσταση πολύ οικεία σε εμάς. Στην ουσία είμαστε jam μπάντα. Ανάβουμε τους ενισχυτές, πιάνουμε τα όργανα και ξεκινάμε να τζαμάρουμε μέχρι να δύσει ο ήλιος ή να φτάσει η σπηλιά μας στους 35° από τη θερμότητα των ενισχυτών, οπού κάπου εκεί πρέπει να ανοίξει κάποια πόρτα για την επιβίωση μας!
Κατά τη διάρκεια, πάντα γίνεται πρόχειρη ηχογράφηση, και ύστερα κάνουμε διαλογή. Έτσι τα κομμάτια παίρνουν μορφή. και στο τέλος δουλεύουμε τις λεπτομέρειες. Δεν έγινε κάποια παραλλαγή και στον συγκεκριμένο δίσκο. Εκεί που υπήρξε διαφοροποίηση αυτή τη φορά ήταν στα συναισθήματα μας, που ήταν πολλά και έντονα, κυρίως λόγω και των καταστάσεων που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας αλλά και σε όλο τον πλανήτη που κατάντησαν ερείπια. Εξ ου και ο τίτλος “Necropolitan”. Οργή, απογοήτευση, απόγνωση και στο αντίθετο ρεύμα, χαρά έως αισιοδοξία. Όλα αυτά τα συναισθήματα χωρέσανε μέσα στο “Necropolitan” άφιλτρα!
Αισθάνεστε δικαιωμένοι με το τελικό αποτέλεσμα; Συνθετικά, ηχητικά αλλά και στο τομέα της παραγωγής;
Να αναφέρουμε ότι όλη η διαδικασία του υλικού, από τη σύνθεση φυσικά, μετά την ηχογράφηση, η οποία παραδοσιακά για εμάς γίνεται live real time χωρίς κόψε-ράψε, μέχρι και το mastering που είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ, είναι προσωπική μας υπόθεση. Στο “Necropolitan” δοκιμάσαμε αρκετά καινούρια στοιχεία, συνθετικά αλλά και στο θέμα της παραγωγής. Προμηθευτήκαμε μεχρι καινούριους ενισχυτές για να πάρουμε έμπνευση και να «ανακατέψουμε» την τράπουλα. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέραμε στο τέλος τι θα βγει, και πώς θα φανεί όχι μόνο στον κόσμο αλλα και σε εμάς ακόμα. Το ότι εμείς καραγουστάραμε όταν τα «μαγειρεύαμε», είναι πάντα θετικό σημάδι! Μέχρι όμως να τελειώσουν όλα δεν ξέραμε τι είχε βγει… Εκ του αποτελέσματος λοιπόν, όταν τελείωσε ο δίσκος και τον είχαμε ζωντανό στα χέρια μας, φτιαγμένο εξ ‘ολοκλήρου από τα χεράκια μας, νιώσαμε ικανοποίηση. Βγήκε ένας δίσκος raw, πιο επιθετικός, αλλά διατηρώντας παράλληλα την ταυτότητα μας. Ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίηση νιώσαμε όταν πήραμε το feedback του κόσμου! Περαιτέρω σχόλια είναι περιττά.
Το “Necropolitan” είναι ένας massive δίσκος σε όλα του τα επίπεδα (συνθετικά, ηχητικά, παραγωγή, εξώφυλλο). Σας οδήγησε εκεί έτσι όπως εξελισσόταν το ίδιο το υλικό υλικό ή ήταν ηθελημένη απόφαση εξ ’αρχής;
Δεν υπήρχε κάτι συγκεκριμένο. Ποτέ δεν υπήρξε. Στο τιμόνι του οδηγού εμείς, αλλά σε αυτόματο πιλότο. Ο μόνος «περιορισμός», ηθελημένη απόφαση όπως το λες, είναι οι δίσκοι μας να κυμαίνονται στο χώρο του Psych Stoner Doom. Κι αυτό γιατί είναι το είδος που αγαπάμε πιο πολύ. Εκεί σταματάει κάθε επιτηδευμένη παρέμβαση από εμάς και ξεκινάει το «ταξίδι». Σε αυτά τα «ταξίδια» υπάρχουν καμιά φορά καταστάσεις που εναρμονίζονται τα αστέρια. Αυτό νιώσαμε ότι συνέβη αρκετές φορές κατά την πορεία παραγωγής του “Necropolitan”. Για παράδειγμα, τα πρώτα σχεδόν 20 λεπτά του δίσκου βγήκαν σε ένα και μόνο τζαμ! Ο Γιάννης ο ντράμερ μας ακόμα δεν μπορεί να το χωνέψει χαχα! Και λέγοντας αυτό, κατευθείαν έρχεται στο μυαλό μου το review που έγραψες πρόσφατα για τον δίσκο. Είπες ότι ήταν λες και οι Μούσες μας είχαν περιβάλλει σε όλη τη δημιουργία του δίσκου. Μπορεί να είναι και έτσι. Προσωπικά το νιώθουμε και έτσι, γι’αυτό θεωρήσαμε το σχόλιο σου τόσο εύστοχο. Αλλά μπορούμε να το προσεγγίσουμε και πιο απλά το θέμα για αυτούς που δεν πιστεύουν σε Μούσες και πράσινα…Γιέτι! Είναι θέμα χημείας των μουσικών. Αν υπάρχει χημεία δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις για κάτι… Σε πάει μόνο του. Εσύ απλά κάθεσαι και απολαμβάνεις την πορεία. Και εμείς νιώθουμε πολύ τυχεροί που το έχουμε αυτό!
Αν και ολόκληρος ο δίσκος είναι ένα ένα highlight, ποια είναι τα 3 κομμάτια που οι Green Yeti θα ξεχώριζαν σε αυτόν και γιατί;
Ανέφερα παραπάνω ότι τα πρώτα 20 λεπτά του δίσκου είναι στην ουσία ένα κομμάτι για εμάς. Κόπηκε στα τέσσερα για πιο εύκολη ακρόαση του κοινού. Αυτό που δεν ανέφερα είναι ότι και τα επόμενα δύο κομμάτια, είναι ουσιαστικά ένα κομμάτι, το οποίο κόπηκε στα δύο για τον ίδιο λόγο. Οπότε στα δικά μας μάτια, ο δίσκος όλος είναι τρία κομμάτια. Και μάντεψε τι? Τα αγαπάμε και τα τρία! Πέραν της πλάκας, προσωπικά αγαπημένα είναι το “One More Bite” και το “Dirty Lung”. Ο Μάικ, όπως οι πατεράδες που αγαπάνε εξίσου όλα τους τα παιδιά, δεν μπορεί να ξεχωρίσει κάποιο… και ο Γιάννης έχει αδυναμία στο “Golgotha”, το οποίο ακόμα και τώρα δεν μπορεί να χωνέψει ότι το βγάλαμε… Ικανό τον έχουμε να τρέχει σε χαρτορίχτρες να μάθει πώς προέκυψε αυτό το «τέρας» !
Θα μπορούσε το “Necropolitan” να θεωρηθεί ως μια συνέχεια ενός concept δίσκου που ξεκίνησε το 2016; Και ως πού θα μπορούσε να φτάσει;
Θα μπορούσαμε να πούμε ναι! Συνδέονται τα concepts μεταξύ τους, αλλα κάθε δίσκος κάνει zoom κάπου συγκεκριμένα. Και οι τρεις, λοιπόν, δίσκοι μας έχουν συγκεκριμένα concepts και ιστορίες να πούνε. Στο “The Yeti Has Landed” έχουμε τον ερχομό του πράσινου Γιέτι με το UFO του από κάποιον μακρινό άγνωστο σε εμάς πλανήτη, τον λεγόμενο πλανήτη των Γιέτι. Το γιατί είναι πράσινο, άγνωστο! Προσγειώθηκε, λοιπόν, αγριεμένο με άγριες διαθέσεις, να κάνει αισθητή την παρουσία του αλλά και να εξερευνήσει τον δικό μας πλανήτη. Συνεχίζει την πορεία του στο “Desert Show”, όπου τυγχάνει να παρευρίσκεται σε κάποιο generator party στην έρημο. Τη βρίσκει βλέπεις με Stoner Doom καταστάσεις χαχα. Εκεί το πιάνει αμόκ και τα διαλύει όλα μέσα στην τρέλα του… Και φτάνουμε στο “Necropolitan”, που βλέποντας πόσο χάλια τα έχουμε κάνει εμείς οι άνθρωποι, αποφασίζει να βάλει μπουρλότο σε όλα! Το πού θα φτάσει το Γιέτι είναι άγνωστο και σε εμάς, αλλά και στο ίδιο. Ό,τι θέλει αυτό κάνει!
Τι έχει προσθέσει στο συγκρότημα η προσθήκη του Γιάννη (ex Spacement) στα τύμπανα;
Ο Γιάννης μπήκε φουριόζος στην μπάντα στα τελειώματα του Desert Show. Ήρθε με τόση όρεξη για δουλειά που μας εξέπληξε, εμένα και τον Μιχάλη. Δεν είναι καθόλου εύκολο να το βρεις αυτό. Η μουσική είναι η μισή ζωή του όπως και σε εμάς! Σε ένα, μήνα περίπου θυμάμαι, έπαιζε τον δίσκο στα δάχτυλα. Επίσης πολύ ταλαντούχος μουσικός, με επιρροές από τους καλύτερους στο είδος… Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως είναι η χημεία που έλεγα και πιο πριν. Προσγειώθηκε στη σπηλιά, ταίριαξε απόλυτα (μουσικά αλλά και σαν προσωπικότητα) και «κόλλησε» που λέμε. Βοηθάει τόσο στις συνθέσεις, όσο και σε όλες τις καταστάσεις, όπου χρειαστεί. Να πω, επίσης, ότι ήταν καταλύτης σε κάποιες δύσκολες στιγμές μας πριν, και ειδικά στην επανεκκίνηση της «μηχανής». Δίνει ισορροπία στην μπάντα. Πολυεργαλείο, λοιπόν, και δίκαια είναι ένα πράσινο Γιέτι με τα όλα του!
Ήδη έχετε κάνει ένα μικρό Ευρωπαϊκό tour αμέσως μετά τη κυκλοφορία του δίσκου. Ποιες οι αντιδράσεις του κοινού ως τώρα;
Ναι, μας δόθηκε μια μικρή ευκαιρία να κινηθούμε εκτός χώρας και δεν την αφήσαμε, παρότι «πνιγμένοι», γιατί τρελαινόμαστε για κάτι τέτοια. Roadtrips και συναυλίες… Ξανανιώσαμε! Και θέλουμε αυτή να είναι μόνο η αρχή. Οι αντιδράσεις του κοινού έως τώρα μην πούμε μεγάλα λόγια, είναι θετικότατες. Στα λάιβς, αλλά και διαδικτυακά, μας έχει προσεγγίσει πολύς κόσμος να μας δώσει θετικά vibes. Και μας κυνηγάνε να βγάλουμε βινύλια κλασικά χαχα. Ψήνεται και αυτό! Πολλά περιστατικά μέσα σε λίγες μέρες να θυμηθούμε που σε αφήνουν κάγκελο. Από ανθρώπους που μέχρι 5 λεπτά πριν δεν τους γνώριζες. «Είστε οι καινούριοι The Doors» ή ότι «ανατρίχιασα με τη μουσική σας»… Ο ίδιος ,μάλιστα, μας είπε ότι θα χτυπήσει τατουάζ Green Yeti στο παιδί του. Κάποιος άλλος ότι η μουσική μας τον έκανε να ξεκινήσει δικό του συγκρότημα. Δεν είναι σχόλια που περιμένεις να τα ακούσεις! Και αυτό είναι το καλύτερο. Συνειδητοποιούμε ότι η μουσική μας επηρεάζει κόσμο στην προσωπική του ζωή. Και εκεί απλά σιωπούμε και προσπαθούμε για το καλύτερο.
Στις 28 Απριλίου είναι το live release του δίσκου επί Αθηναϊκού εδάφους. Τι να περιμένουμε και τι να περιμένετε;
Την Παρασκευή επιστρέφουμε στο υπόγειο της καρδιάς μας, όπως λέγεται στον κύκλο μας, δηλαδή στο AN club! Μαζί με τους φίλους μας Hypnotic Nausea, όπου έχουμε ξαναβρεθεί στο παρελθόν και έχουν μια πορεία μακρόχρονη πλέον όπως και εμείς. Τη βραδιά θα ανοίξουν οι πολύ ταλαντούχοι Seer of the Void, τους οποίους πρόσφατα ανακαλύψαμε. Μια σχετικά νέα μπάντα που παίζει σε Doom μονοπάτια, κάτι που δεν είναι σύνηθες πλέον για την Ελληνική σκηνή. Στο live θα παρουσιάσουμε όλο το “Necropolitan” συνοδευόμενο από νότες του “Desert Show”, και θα κουβαλάμε στις βαλίτσες μας μερικά φρέσκα καλούδια ένεκα του καινούριου δίσκου. Εμείς περιμένουμε να σηκωθεί ο κόσμος από τους καναπέδες και να έρθει να γιορτάσουμε μαζί το Ροκ! Ευχαριστούμε πολύ!
