Νωρίς το πρωί του Σαββάτου περίπου 50 μαντραχαλάδες και μαντραχαλούδες είμαστε συγκεντρωμένοι στην πλατεία Κάνιγγος. Οι περισσότεροι αγουροξυπνημένοι, κάποιοι χωρίς να έχουν κοιμηθεί καθόλου. Με βαλίτσες και καφέδες στα χέρια αρχίζουν οι πρωινές χαιρετούρες και συζητήσεις. Η ατμόσφαιρα γεμάτη χαρά, ανυπομονησία και παλιμπαιδισμό. Προσωπικά είχα να νιώσω αυτήν την γλυκιά προσμονή της εκδρομής από τότε που, πιτσιρίκια ακόμα, μας φόρτωναν στο πούλμαν και μας ταξίδευαν κάπου για να ξεδώσουμε. Έτσι κι εκείνο το Σάββατο..50 πιτσιρίκια εγκλωβισμένα σε σωματική διάπλαση ενήλικου ανθρώπου περιμέναμε το πολυπόθητο πούλμαν που θα μας μετέφερε στον προορισμό που εδώ και καιρό συζητούσαμε και οργανώναμε μεταξύ μας: Δεύτερο Greek Death/Grind Scene festival!
Ανταπόκριση: Κωνσταντίνα Μακρή / Φωτογραφίες: Μίλτος Εξακουστίδης (1η ημέρα) & Γιάννης Ξανθόπουλος (2η ημέρα)
The Ride
Το πούλμαν καταφθάνει και πριν αρχίσουμε να φορτώνουμε τα συμπράγκαλα μας ο απουσιολόγος, αλλά κατά βάθος ποιητής, της παρέας παίρνει παρουσίες ρωτώντας πολύ εύστοχα «είστε όλοι εδώ;». Το αστείο της υπόθεσης ήταν ότι ο οδηγός είχε την εντύπωση πως θα μετέφερε κόσμο προς τα πάνω για κάποιο συνέδριο κι ότι θα επέστρεφε το ίδιο βράδυ. Συνέδριο…θα μπορούσαμε να το πούμε κι έτσι…Συνέδριο death/grind: Τι να φορέσετε, πώς να συμπεριφερθείτε και πώς να mosh-αρετε χωρίς να διαλύσετε τον διπλανό σας!
Βολευόμαστε στο πούλμαν και η περιπέτεια ξεκινάει. Το ταξίδι αν και κάπως κουραστικό ήταν κατά βάση ευχάριστο καθώς ο χαβαλές ήταν κάτι παραπάνω από άφθονος και χορταστικός. Σκορδαλιές, αλμυρά muffin, σοκολάτες, καφέδες. Κάποια στιγμή δίνουμε στον οδηγό καφροάλμπουμ με παραπλανητική ambient εισαγωγή με αποτέλεσμα με το που μπαίνει στο ψητό να χαμηλώνει αισθητά το volume! Θα ήθελα εκείνη τη στιγμή να μπορούσα να μάθω τι σκέφτηκε! Σε κάποιες στάσεις που κάναμε, σε προκαθορισμένα σημεία, για την απαραίτητη βιολογική μας ανάγκη (κάποιος βέβαια δεν άντεξε να περιμένει και μετά από άρνηση του οδηγού να σταματήσει κάπου εκτός προγράμματος, το μόνο που χρειάστηκε ήταν ένα άδειο μπουκάλι του 1.5 λίτρου! Θεός!) βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ορδές ΚΑΠΗ και ούγκανων, αμόρφωτων και ανάγωγων Ελληναράδων που δεν έχουν ιδέα πως είναι να σταθείς σε μια σειρά για να πάρεις αυτό που θες παρά όργωναν τα πάντα όπως ένα σμήνος από ακρίδες. Εκείνοι από την μεριά τους μας κοιτούσαν λες και είμαστε από άλλο πλανήτη. Όπως και να το κάνουμε έτσι γίνεται όταν διαφορετικές ράτσες ανθρώπων έρχονται αντιμέτωπες, κοιτούν η μια την άλλη με απορία το λιγότερο. Γι’ αυτούς ήμασταν οι γιεγιέδες, οι σατανιστές, τα φρικιά κι εμείς από την άλλη στη θέα του Ελλαδιστάν γιουρουσιού ευχόμασταν να μπορούσαμε να έχουμε laser στα μάτια όπως ο Superman για να τους εξαφανίσουμε.
Το ταξίδι συνεχίστηκε σε αποκριάτικο mode με τον σταρ του πούλμαν Mr.Tsoutsouni να είναι συνέχεια όρθιος, να παρενοχλεί τους επιβάτες και να έχει γίνει ο εφιάλτης για όποιον καημένο είχε επιλέξει να κοιμηθεί. Όσοι αναρωτιέστε τι εστί Mr.Tsoutsounis και θέλετε να πάρετε μια γεύση για το τι γινόταν μέσα στο πούλμαν ρίχτε μια ματιά εδώ με δική σας ευθύνη: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=48XoQy7bxds
Στην όμορφη Θεσσαλονίκη φτάσαμε κατά τις 16:30, βουρ στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε αποσκευές και να ανασυνταχθούμε και τραβάμε προς το οχτάμπαλο.
The Gig (Day 1)
Veil
Η ώρα 18:00 κι έχουμε αρχίσει να μαζευόμαστε έξω από το μαγαζί. Μέχρι της 19:00, όπου και μπήκαμε μέσα για ν’ αρχίσει το live, επιδιδόμαστε σε χαιρετούρες με τους φίλους εκτός Αθηνών σε ένα κλίμα μες στην τρελή χαρά. Η ώρα 19:10 και το εναρκτήριο λάκτισμα της βραδιάς αλλά και του φεστιβάλ το δίνουν οι Veil. Ήταν η δεύτερη φορά που τους έβλεπα και μπορώ να πω πως ήταν βελτιωμένοι σε σχέση με την πρώτη και είχαν πολύ καλύτερο ήχο. Πάλι όμως, στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, φάνηκε ότι χρειάζονται περισσότερη δουλεία ως προς το δέσιμο μεταξύ των εγχόρδων και των drums. Κατά τ’ άλλα ωραία κιθαριστικά riffs και αν δώσουν βάση σε κάποιες λεπτομέρειες θα κάνουν την διαφορά στο death metal που παίζουν. Highlight της εμφάνισης τους η στιγμή που ο τραγουδιστής από Humanimal Race, αλλά και αδερφός του κιθαρίστα, ανεβαίνει στην σκηνή ντυμένος καλόγρια! Πόλυ ωραία η ιδέα της αμφίεσης, έβγαλε χαβαλέ, όπως επίσης και η φωνή του ταίριαξε ωραία στη μουσική της μπάντας και της έδωσε άλλον αέρα. Το setlist ήταν το εξής:
Intro, Condemned, Ternary Human, A Century Of Decay, Greed, Indeed! (καινούριο τραγούδι), Inversely Objective(ft. Vaios Sven), Pharisaism, For Want Of Three Senses.
Malicious Silence
Η επόμενη μπάντα ήταν οι Malicious Silence από τη Λαμία, οι οποίοι έσκασαν μύτη στην σκηνή στις 20:00 ακριβώς. Ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα και μπορώ να πω ότι δεν μου πέρασαν απαρατήρητοι και ότι δεν αποτέλεσαν μουσικό “χαλί” για να μιλήσω με φίλους! Κιθάρες και φωνητικά με αρκετές επιρροές Bolt Thrower, μου άρεσε που το μπάσο παιζόταν με δάχτυλα και μάλιστα ξεχώριζε, ο κιθαρίστας ήταν αρκετά τεχνικός, τα τύμπανα επίσης σταθερά. Είχαν καλό ήχο, ο κόσμος γούσταρε και χωρίς να το καταλάβουμε η ώρα πήγε 20:30 και η μπάντα έπρεπε να μας αποχαιρετήσει. Το setlist ήταν: Malicious Silence, Foul Remorse, Bitter, Submissive Supremacy, A manifest Of Pessimism, Acceptable Injustice, A Cynics Turmoil, Licensed To Brutalize.
Delete The Mass
Ένα τέταρτο μετά στην σκηνή ανεβαίνουν οι Αθηναίοι Delete The Mass. Δεν είχε τύχει να τους δω στο παρελθόν σε κάποιο live αλλά είχα μια διαδικτυακή επαφή με το υλικό τους και είχα μεγάλη περιέργεια να τους δω επί σκηνής. Τελικά, για μένα, αυτοί και το γ@μηστερό grindcore που παίζουν ήταν που μου έδωσαν την γυριστή κλωτσιά στ’ αχαμνά για ν’ αρχίσω να κυλάω εκείνο το βράδυ στην κατηφόρα του mosh και του ξεχαρβαλώματος. Κάτι το οποίο δεν κάνω συχνά. Ένας frontman με τρομερή ενέργεια, φωνητικά λυσσασμένα και παρανοϊκά λες και μόλις βγήκε από το ψυχιατρείο. Κάπου στο τρίτο ή τεταρτο κομμάτι φόρεσε και την πιστοντουζιέρα (όσοι βλέπατε ΑΜΑΝ γνωρίζετε, όσοι δεν γνωρίζετε τσεκάρετε εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=12u7q-8b47k) κι έγινε μεγάλος χαβαλές. Ο drummer επίσης ήταν ταχύτατος αλλά παράλληλα φαινόταν λες και καθόταν αραχτός στον καναπέ του κι έπαιζε Pro. Πολύ καλοί όλοι τους, μπάντα με χιούμορ και τσαγανό που στο πέρασμα της δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Μας έκαναν να περάσουμε και να moshαρουμε καλά με τη μουσική τους. Το setlist ήταν το ακόλουθο: Εκκένωση Του Κόσμου, Agonist, Concrete, Essence Of Existence, Copy-Paste, Γυρισταί Κλωτσαί, Ain’t Care, The Bus, yes…, The Letter, Mind Pollution, Mora, Ορίζοντας Γεγονότων, Βαραββάς.
Carnal Redemption
Μετά την καταστροφή που προκάλεσαν οι DTM σειρά είχαν οι Αθηναίοι Carnal Redemption. Είναι από τις μπάντες που χαίρομαι να βλέπω live καθώς και δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν τους βλέπω επί σκηνής μου βγάζουν μια αύρα από Immolation. Όχι μόνο μουσικά αλλά και από πλευράς στησίματος και attitude. Λιγομίλητοι, χωρίς πολλές φανφάρες και με μια A-class ποιότητα χωρίς όμως να φαίνονται απρόσιτοι και ψωνάρες. Είχαν κάποιο πρόβλημα στον ήχο όσο έπαιζαν το πρώτο κομμάτι και δεν ακούγονταν καλά τα φωνητικά. Διορθώθηκε όμως κι έτσι συνέχισαν για την επόμενη μισή ώρα περίπου να μας κακομαθαίνουν (όπως ο πρέσβης με τα Ferrero Rocher ) με το old school death metal που θες δεν θες, ακόμα κι αν κάθεσαι σταθερός, το κεφάλι σου θα το κουνήσεις στον ρυθμό τους. Πάντως κομμάτια όπως το The Miserable Antihero και Victim Of The Cyberworld ήταν η αιτία για να καταστρέψω τον σβέρκο μου. Όγκος, αριστοκρατία και death metal! Και του λιμανιού αλλά και του σαλονιού! Αυτά θα έλεγα για να τους περιγράψω! Τα σέβη μου κύριοι! Το setlist είχε ως εξής: The Punisher, Down Came The Blackbird, Utter Depression, Self-Stabbing Frenzy, Genocidal Blindness, The Wound That Never Heals, The Miserable Antihero, Victim Of The Cyberworld.
Abnormal Inhumane
Στις 22:30 είναι η ώρα για τους Αθηναίους Abnormal Inhumane να κάνουν την εμφάνιση τους. Ήταν η πρώτη φορά που έπαιζαν Θεσσαλονίκη και το δεύτερο live τους γενικότερα. Όταν τους είχα δει πρώτη φορά Αθήνα είχα μείνει με καλές εντυπώσεις . Αυτή τη φορά όμως ήταν λες και είδα άλλη μπάντα κι αυτό γιατί ο ήχος τους ήταν δέκα φορές καλύτερος από την προηγούμενη φορά με αποτέλεσμα η απόδοση τους να ανέβει σκάλες παραπάνω. Άκρως βάρβαρο και πωρωτικό brutal death με ένα ζωντανό χοιρινό στα φωνητικά που θέλει να πιστεύει ότι είναι άνθρωπος αλλά το όνειρο ζωής του είναι να κινείται αέρινα και με χάρη όπως η Tinkerbell, ο οποίος μάλιστα είχε και επίθεση επί σκηνής από τον Mr.Tsoutsouni δια χειρός Γιάννη Νάκου(Mortal Torment). Φανερά περισσότερο δεμένοι μεταξύ τους και πιο άνετοι συγκριτικά με την πρώτη φορά. Όλοι τους σε πολύ καλά επίπεδα από τεχνικής απόψεως, φαινόντουσαν να γουστάρουν κάργα και το ίδιο συνέβαινε και στο pit από κάτω. Μουσική για να παίζει ως soundtrack σε σφαγείο! Το setlist ήταν: Legacy Of Pestilence, Repulsive Disease, Global Incineration, Creation Of Abysmal Authority, Banished To Acerbus, Supremacy Decay And Dominance Impurity, Final Chapter Of Inhumanity(instrumental), Obeyer.
Terrordrome
Κοντεύουμε προς το τέλος της πρώτης βραδιάς και οι headliners Θεσσαλονικείς Terrodrome ετοιμάζονται ν’ ανέβουν στην σκηνή. Κατά τις 23:30 όλα είναι έτοιμα και η μπάντα ξεκινάει για άλλο ένα μάθημα με θέμα “μουσική χωρίς όρια και στεγανά”. Οι Terrordrome είναι ιδιαίτερη μπάντα και όπως έχω ξαναπεί έχει κερδίσει το respect πολλών. Είναι μουσικοί-guru και δεν διστάζουν να ενσωματώσουν στον ήχο τους jazz, funk αλλά και flamengo και παράλληλα να τοποθετούνται με τα μπούνια κάτω από την ταμπέλα του τεχνικού death metal! Γι’ άλλη μια φορά μας έβαλαν τα γυαλιά με τις τεχνικές τους ικανότητες και έχοντας πολύ καλό ήχο μας έκαναν να λικνιστούμε αλλά και να κοπανηθούμε χωρίς να υπάρχει αύριο. Μάλιστα στο Festivity Of Clitoris Licking ανέβηκε στην σκηνή και ο frontman των Birth Through Gore κι έγινε το σχετικό πανηγύρι. Για το τέλος μας είχαν ετοιμάσει διασκευή-έκπληξη σε Morbid Angel. Εξαιρετικοί και άκρως διασκεδαστικοί! Το setlist ήταν: Infected Fornication, The Day Of Sacrilege, Moribund, Bounded, Disputing The Throne, Conceit Is The Disease, Impale The Unfit Servant, Privileges Of Slime, Festivity Of Clitoris Licking, Compel To Sin, Dominate(Morbid Angel cover).
Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ έφτασε στο τέλος της και όλοι όσοι μείναμε στο 8ball συνεχίσαμε με μπύρες και heavy metal μέχρι της πρώτες πρωινές ώρες.
The Gig (Day 2)
Spawns of Inferno
Μετά από το ολοκαύτωμα του Σαββάτου έχουμε μαζέψει δυνάμεις και για το δεύτερο μέρος καθώς και σήμερα τα ονόματα που θα δούμε είναι “βαριά”. Ο κόσμος ξεκινάει να μπαίνει και κατά τις 19:15 οι Spawns Of Inferno από τις Σέρρες κάνουν την αρχή για να μας ζεστάνουν τ’ αυτιά. Πολλά υποσχόμενο brutal death αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν από το 2012. Φρέσκο πράμα! Μου άρεσαν ιδιαίτερα τα φωνητικά που είχαν βάθος και μου θύμισαν ένα κράμα από Deicide/Behemoth όπως επίσης και τα σημεία που υπήρχαν κάποια ουρλιαχτά. Κιθάρες δυνατές με κλασσικά death metal riffs αλλά όχι ανέμπνευστα και copy/paste και drums full στη δίκαση. Σε συνδυασμό με τον καλό ήχο το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό και φάνηκε ότι τα παιδιά έχουν δυνατότητες. Το setlist : Sleeping Sea, Beginning, Wrath Of The Prince, Judjement, Silence, Black Sheep.
Abyssus
Δεύτεροι στη σειρά ήταν οι Αθηναίοι Abyssus οι οποίοι ξεκίνησαν κατά τις 19:45. Ισχύει και γι’ αυτούς ότι ίσχυε και την προηγούμενοι μέρα για τους Abnormal Inhumane. Το πρώτο τους live στη Θεσσαλονίκη και το δεύτερο γενικότερα. Death metal που σέρνεται στη λάσπη των Obituary, Bolt Thrower και Six Feet Under και με αρκετές δόσεις Slayer! Η χροιά του frontman επίσης, όπως έχω ξαναπεί, θυμίζει αρκετά τον Tardy! Καθώς τελειώνει το πρώτο κομμάτι σπάει η χορδή μιας κιθάρας κι έχουμε μια μικρή διακοπή μέχρι να αποκατασταθεί το πρόβλημα. Διορθώνεται όμως και η μπάντα συνεχίζει ακάθεκτη να μας παίρνει τα μυαλά. Αρκετά βελτιωμένοι από το πρώτο τους live και με καλύτερο ήχο τα δίνουν όλα επί σκηνής. Κάπου στα μισά του setlist ανεβαίνει στην σκηνή ο Kolozis P-k (Nocturnal Vomit) και αναλαμβάνει το μπάσο και διασκευάζουν το Death Hammer από Asphyx. Πολύ μ’ αρέσουν τέτοια σκηνικά και απ’ ότι φάνηκε και στον υπόλοιπο λαό που βρισκόταν από κάτω. Συνέχισαν με 4 ακόμα δικά τους κομμάτια κι έκλεισαν με διασκευή στο Outbreak Of Evil των Sodom. Setlist: Abyssus Abyssum Invocat, Left To Suffer, Remnants Of War, Reprisal, Intent To Kill, Death Hammer (Asphyx cover), Morbid Inheritance, Summon The Dead, Sacrifice, Unleash The Storm, Outbreak Of Evil (Sodom cover).
Wreckage
Η ώρα έχει πάει 20:30 και οι Θεσσαλονικείς Wreckage καταλαμβάνουν την σκηνή. Είχα ακούσει μόνο ένα κομμάτι απ’ αυτούς και την είχα ψυλλιαστεί ότι υπάρχει ψωμί. Δεν είχε περάσει όμως από το μυαλό μου με τίποτα ότι θα μου έπεφτε το σαγόνι κάτω και θα παραμιλούσα για μέρες με δαύτους! Υπερσάπιο death n’ roll με κάτι @ρχίδια ΝΑ(μετά συγχωρήσεως) και με επιρροές από Autopsy και Entombed ενώ στα φωνητικά ήταν ένα κράμα από L.G Petrov και Barney. Τι άλλο να σας πω για να σας πείσω ότι τα παλληκάρια έσπειραν! Από κάτω, στο pit που είχε δημιουργηθεί έπεφταν πολλά φαπίδια! Δεν ξέρω αν είχαν ξαναπαίξει live, αλλά ήταν χαλαροί και άνετοι, με τον τραγουδιάρη να είναι ιδιαίτερα κινητικός και γούσταραν κι αυτοί εξίσου με μας. Έπαιξαν και δύο διασκευές, η μια σε Autopsy και η άλλη σε Entombed άκρως επιτυχημένα θα έλεγα! Πραγματικά για μένα ήταν η Αποκάλυψη του φεστιβάλ! Ανυπομονώ να κυκλοφορήσουν υλικό. Το soundtrack of the Apocalypse ήταν το ακόλουθο: Intro, Walls Of Hate, Escaping the Tomb, Deadliest Tool, Screaming, Needing, Bleeding, Enslave The Tyrants, Crawl, Twisted Mass Of Burned Decay (Autopsy cover), Burial, Eyemaster (Entombed cover).
Progress of Inhumanity
Το ρολόι δείχνει 21:30 και έχει φτάσει η ώρα για τους Αθηναίους Progress Of Inhumanity να συνεχίσουν αυτό που άφησαν στη μέση οι Wreckage, δηλαδή να μας ανοίξουν τα κεφάλια και να χυθούν τα μυαλά μας στο πάτωμα και μετά να γλιστράμε πάνω σ’ αυτά. Δυνατό και λυσσασμένο grindcore με κομμάτια σφηνάκια και με τρομερή ενέργεια κι από τις δύο πλευρές. Από τη μια πάνω στη σκηνή ο frontman χοροπηδούσε και ούρλιαζε σαν κατσίκι, κιθάρες και μπάσο εξαπέλυαν συνεχώς στ’ αυτιά μας χαριτωμένες μελωδίες και ο drummer απλά ακούραστος και ασταμάτητος ενώ παράλληλα από κάτω γινόταν απλά της εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα με τον κόσμο να δημιουργεί δίνη ανεμοστρόβιλου από το moshάρισμα αλλά και να επιδίδεται στο ευγενές άθλημα του stage diving. Είχαν μπόμπα ήχο και για το τέλος μας πρόσφεραν για επιδόρπιο και μια διασκευή σε Suicidal Tendencies. Άντε να δούμε πως θα συνεχίσουμε μετά.. Το setlist της εξουθένωσης ήταν: Uncertain Future, Scene Critics, Modern Opportunist, Inside Change, Unresolved, Spy Without Gun, Economy Extortion, All Looks No Substance(Never Trust A Hipster), Coalition, Lightsaviour, Sweaty Hands, Safety Off, Adapt, Immoral Immortals, Under Concrete Walls, Tit For Tat/Greedy Ruthless Nation, Zero Achievement, Simplicity, Memories Of Tomorrow (Suicidal Tendecies cover).
Erectus
Οι Θεσσαλονικείς Erectus που ήταν αμέσως μετά βγήκαν στην σκηνή λίγο μετά τις 22:00. Μετά από αρκετά χρόνια απουσίας από τον χώρο η επιστροφή τους σηματοδοτήθηκε από αυτή τους την εμφάνιση. Δεν τους είχα ξανακούσει ούτε αυτούς αλλά είχα ακούσει καλά λόγια δεξιά κι αριστερά. Μοντέρνο και δυνατό death metal μόνο που δυστυχώς ο ήχος μου φάνηκε πως παραήταν τσίτα τα γκάζια σε όλα τα όργανα και το trigger πολύ δυνατά με αποτέλεσμα αυτό που έφτανε στ’ αυτιά μου να είναι ελαφρώς χαοτικό και να μην καταφέρω να συγκρατήσω πολλά από τη μουσική τους. Αυτό που κατάφερα να διακρίνω ήταν ότι σίγουρα υπήρχαν καλές ιδέες , ότι είναι καλοί σε αυτό που κάνουν και το ότι ο frontman είχε τρελά κέφια κι ενθουσιασμό σε σημείο να παροτρύνει το κοινό, το οποίο γούσταρε αρκετά και δημιούργησε έναν σχετικό χαμό, να κάνει wall of death. Περιμένουμε το νέο υλικό τους και να τους δούμε σε περισσότερα live από’ δω και πέρα. Το setlist: Intro, When Silence Fails, Flesh Ritual, Dead Ground, Of Chaos To Come, Negation Of Flesh, Havoc.
Head Cleaner
Η δεύτερη μέρα είχε ως headliners τους Θεσσαλονικείς Head Cleaner οι οποίοι βγήκαν στην σκηνή κατά τις 22:50. Έχω αναφερθεί στο παρελθόν γι’ αυτούς με τα καλύτερα λόγια και θα το κάνω πάλι. Μπάντα που έχει ανέβει πολύ τα τελευταία χρόνια και που αντιμετωπίζει με σοβαρότητα, επαγγελματισμό και μεράκι αυτό που κάνει αλλά και αυτούς που τους στηρίζουν. Όλοι ξέραμε τι να περιμένουμε πάνω-κατω και ήμασταν ιδιαίτερα χαρούμενοι γι’ αυτό. Το μόνο αρνητικό της εμφάνισης τους ήταν το ότι τα φωνητικά ήταν λίγο χαμηλά. Κατά τ’ άλλα όλα τα υπόλοιπα ήταν μια χαρά. Για το επόμενο μισάωρο μας σφυροκόπησαν με ατόφιο και ορμητικό grind και κατάφεραν να εξαντλήσουν και την τελευταία σταγόνα κουράγιου που τυχόν υπήρχε για εποικοδομητικό ξυλίκι από το κοινό. Ο drummer έχω την εντύπωση πως μας κοροϊδεύει και δεν είναι άνθρωπος…το παίξιμο του είναι για παράδοση σεμιναρίων..απλά! Κιθάρες και μπάσο ξεσάλωσαν αλύπητα και ο frontman ξερνούσε χολή στο μικρόφωνο καθώς όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε οι στίχοι τους είναι κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου. Παρουσίασαν και 3 κομμάτια από το επερχόμενο album τους “Of Worms And Men” που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Μάιο. Tο setlist: The Maverick, No Gods No Masters, Products Of Love And Chaos, And Life Will Go On, United Europe, Buried Alive By Capitalism, It’s Now Safe To Turn Off Your Mind(new), One More Nail In The Coffin Of Peace(new), When The Clock Strikes 9:00(new), Scorn, The Plague, The Weapon Of The Proletariat, Every Swine Is On The List, Forward To Exit.
Αφού τελείωσε το live η κατάσταση ξέφυγε καθώς ο dj άρχισε να βάζει disco μουσική κι εκεί άρχισαν τα μεγάλα καραγκιοζιλίκια. Μέχρι και Harlem Shake κάναμε, το οποίο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία! Άξιο αναφοράς είναι οι απίθανες χορευτικές φιγούρες, που θα ζήλευε και ο Μιχαλάκης ο Τζάξον, από drummer Αθηναϊκής μπάντας! Κάποια στιγμή όμως έφτασε η ώρα για όσους είχαν έρθει με το πούλμαν από Αθήνα να τελειώσουν την μπύρα της παρηγοριάς και μετά αναχώρησαν σαν zombies για να επιβιβαστούν στο πούλμαν που θα τους μετέφερε πίσω.
Κάπως έτσι λοιπόν η δεύτερη, και τελευταία βραδιά του φεστιβάλ ήρθε στο τέλος της. Ο απολογισμός ήταν 400 άτομα συνολικά και τις 2 μέρες, καινούργιες γνωριμίες, πολλή και καλή μουσική, μελανιές, ιδρώτας, mosh pit, stage diving, zombie mosh(ξέρετε ποιοι είστε!), πόνος στον σβέρκο, αλκοόλ, καλή και οικογενειακή διάθεση και πάνω απ’ όλα ο σκοπός τον οποίο είχε το όλο εγχείρημα επετεύχθη στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Ένα μεγάλο μπράβο στον mastermind της όλης φάσης, Γιάννη Ξανθόπουλο, σε όλες τις μπάντες αλλά και σε όλους όσους το έκαναν να πάρει σάρκα και οστά με την παρουσία τους! Άντε και του χρόνου και γιατί όχι και open air όπως ανέφερε κάποιος στην παρέα. Support the Greek Death/Grind Scene!!!