Λίγο επιφυλακτική με τα live που υποστηρίζονται κυρίως από την τεχνολογία για να υπάρξουν, πιάστηκα αυτό το Σάββατο στο Gazi Music Hall. Η προσέλευση του κόσμου, βέβαια, μαρτυρούσε από νωρίς πως το event μόνο καλά θα μπορούσε να πάει και η απουσία των μουσικών οργάνων στο τέλος του να αποτελεί μηδαμινή λεπτομέρεια. Έτσι, έβαλα τον εαυτό μου σε clubber mode (και mood), που γουστάρει τα live show (αυτά με τα απίστευτα κύρια φώτα, μα και με τις αεικίνητες δεσμίδες φωτός) και, παίρνοντας μία μπύρα, ανέβηκα στο επάνω διάζωμα για να το απολαύσω αφ’ υψηλού. Η εικόνα έμοιαζε με night club.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (δείτε περισσότερες εδώ)
Ο Denis Jašarević ή αλλιώς οι Voyager Twins ή, στην τελική, οι The Geek x VRV είναι τρεις τυπάδες πίσω από τις κονσόλες που θα ανακατέψουν soul, trip – hop και funk με το μοναδικό τους dubstep ρυθμό. Τα πλήκτρα στα δεξιά χρησιμεύουν σε μέρη και παίζονται από τον ίδιο τον σαξοφωνίστα. Ο κεντρικός παίκτης είναι ο υπεύθυνος της κονσόλας, ενώ ο εκ των αριστερών του ο οργανοπαίχτης της ψηφιακής τεχνολογίας (χειριζόταν ένα πλακέ με χρωματιστά τετράγωνα κουτάκια φουτουριστικό touch ταμπούρλο και ένα άλλο με μπαγκέτες κανονικά σαν τυμπανάκι). Μας έδειξαν πως ξέρουν πραγματικά να πειράζουν την internet – ική μουσική και να αξιοποιούν παλιότερα κομμάτια σε λούπες mix – άροντάς τα. Αν και δεν ενθουσιάστηκα με όλες τους τις αλλαγές, τους αναγνωρίζω το feeling που μετέδιδαν… άκρως χαρούμενο και χορευτικό. “Are you feeling good?” και ο κόσμος από κάτω, που από την αρχή τους καλοδέχτηκε, περνούσε καλά και αφέθηκε στη μουσική τους.
Η ώρα είναι 22:30 και ο Gramatik εμφανίζεται μέσα σε ένα χρωματιστό και εκπληκτικά ψυχεδελικά ψηφιακό video – wall παρέα με τον κιθαρίστα του. Με τα μαύρα τους γυαλιά ηλίου, σαν σε αποκρυπτογράφηση των ψηφιακών ήχων και συμβολισμών, οι δυο τους εκτέλεσαν άψογα αυτή τους την αποστολή. Ο ήχος τους κυλάει ομαλά επαγγελματικά και ολοκληρωμένα μελωδικά με μέση αρχή και τέλος. Μας καλησπέρισε χωρίς πολλά λόγια περιττά και επιδόθηκε στις τεχνικές του. Τα πλήκτρα χρησιμοποιήθηκαν αρκετά, η κιθάρα rock – αρε το θέμα και σε πολλά σημεία το βαθύ blues – αρε. Δύο μπαλόνια αναπτύσσουν ένα παιχνίδι με το κοινό που δεν σταματά να κινείται στους ρυθμούς τους. Υπήρξαν στιγμές πιο oriental με άρωμα εξ’ Ανατολής που σε ταξίδευαν αλλού στα ενδιάμεσα, ενώ το σαξόφωνο μας έκανε μία ευχάριστη έκπληξη καθώς τους συνόδευσε για λίγο.
Κυρίως από τη μέση του set και έπειτα, η φάση είχε ξεφύγει καθώς ο ίδιος χρησιμοποιούσε και τις φωνές και τα παλαμάκια του κόσμου, θαρρείς για μουσικό παροξυσμό. Μηνύματα περνούσαν στην οθόνη για τη δουλειά και το κατεστημένο, “The future is theirs. The present I really work is mine” και έτσι επαναστατικά υποφαινόμενοι επιδόθηκαν να μας ξεσηκώσουν. Δεν έπαιξαν αυτά που περίμενα να ακούσω η αλήθεια είναι, μα δε με χάλασαν καθόλου και αυτά που επέλεξαν να μας παρουσιάσουν. Άλλοτε να μας μεταφέρουν κινηματογραφικά σε επικίνδυνες αποστολές με μια υποβόσκουσα διαστημική sexy χροιά και πότε με τη hip – hop νότα να επαληθεύει τη δυναμική τους, μας εντρυφούσαν στο είναι τους. Κατά το τέλος, μας προήγαγαν σε μια disco κουλτούρα που σταδιακά εξελισσόταν σε γνήσια techno και κατόπιν, σε σοβαρή disco house και ambient ατμοσφαιρική. Ναι, όλα αυτά μπόρεσαν και να τα παντρέψουν και να τα τελειοποιήσουν επί σκηνής μέσω της τεχνολογίας που τόσο καλά κατέχουν και των κομματιών που τόσο επίσης καλά mix – άρουν in real time. Ξέφρενα loops και απεριόριστα vibes από την jazz ‘n’ blues δεκαετία του ’50 και του ’60 ίσον με Gramatik δονήσεις! Και bluestep ορισμός, τελικά.
“Learn about something, I’m flipping the script” για να μας καληνυχτίσουν και να μας ευχαριστήσουν που δώσαμε το παρών για άλλη μια φορά.