Βράδυ Σαββάτου και μετά από σχεδόν έξι μήνες οι αγαπημένοι μου Godsleep δίνουν live ξανά στην Αθήνα και δεν ήταν δυνατόν να μη βρίσκομαι στο Temple. Η χλιαρή προσέλευση του κοινού στην αρχή με έβαλε σε σκέψεις, που ευτυχώς εξανεμίστηκαν γρήγορα, όσο περνούσε η ώρα και πύκνωνε ο κόσμος!
Aνταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Γύρω στις 22:00 οι ανανεωμένοι Solarmankeys ανέβηκαν στη σκηνή και προσπάθησαν να μας ζεστάνουν. Αρκετά καλά τα νέα τραγούδια που επέλεξαν για το συγκεκριμένο set, όμως η μακροχρόνια απουσία από τους συναυλιακούς χώρους τους έχει στερήσει σε συνοχή. Όχι, δεν ήταν κακοί, ούτε έκαναν λάθη, απλά τους έλειπε η τριβή με τη σκηνή και αυτό είναι λογικό. Στα δύο παλιότερα κομμάτια, που έπαιξαν, τα “Don’t Bother” και “Glass Giant”, ήταν σα να μη πέρασε ούτε μέρα από πάνω τους καθώς λειτούργησαν σαν καλολαδωμένη μηχανή. Αυτό που κρατάω από την εμφάνιση των Solarmankeys, ήταν αυτή η σπίθα, που είχαν και πάλι, μετά από πολύ καιρό!
Ο κόσμος είχε πυκνώσει αρκετά και οι Godsleep ετοιμάζονται να μας ταρακουνήσουν για τα καλά. Αλλαγμένοι κατά τα 2/4 τους πλέον και αυτοί. Δεν δυσκολεύτηκαν να μας κερδίσουν για ακόμα μια φορά, καθώς οι παλιές καραβάνες της μπάντας έχουν ενσωματώσει πλήρως την Amie στα φωνητικά και τον Denni στα τύμπανα! Η Amie έχει κάνει το παλιότερο υλικό του συγκροτήματος κτήμα της πλέον, με μόνη εξαίρεση το εναρκτήριο “The Call”, που έλειψε λίγο η παρουσία του παλιού τραγουδιστή, αλλά αν εξαιρέσεις αυτό, στα “This Is Mine”, “Wrong Turn” και στο “Feel Like Home”, που ακούστηκαν από το ντεμπούτο τους, ήταν σα να γράφτηκαν για να τα τραγουδάει η πληθωρική περσόνα της! Το υλικό του νέου δίσκου ζωντανά ακούγεται πιο heavy από ότι στις studio εκτελέσεις του και ο κόσμος το έχει καλοδεχτεί. “N.O.U.”, “Karma Is A Kid”, “Celestial”, “Ded Space”, “Puku Dom” και “Basic’, διανθισμένα με το προαναφερθέν παλιότερο υλικό τους κάνουν ένα μείγμα εκρηκτικό. Οι Godsleep ούτως ή άλλως από τη πρώτη κιόλας στιγμή, που τους αντίκρισα πριν από μερικούς «αιώνες», ήταν χειμαρρώδεις επί σκηνής, με το λιτό, αλλά τσαμπουκαλεμένο heavy/stoner rock τους και αυτό εξακολουθούν να είναι μετά από τόσα χρόνια!