Σε μάχιμο κλίμα, στο bar του Crow Club και υπό τους ήχους χορδών, οργάνων, εύηχων κι αλαλαζόντων κυμβάλων των “Ταραχοποιών” του Γιώργου Γάκη, συνομιλήσαμε μαζί του εν όψει της επερχόμενης πανελλαδικής περιοδείας που ετοιμάζει, συντροφιά με… Μεγαθήρια!
Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με την μουσική και ποιά γεγονότα ή πρόσωπα στάθηκαν ως αφορμή;
Ήμουν 10 ετών όταν άκουσα Elvis Presley και συγκεκριμένα το Heartbreak Hotel. Τότε είπα: “Αυτό θέλω να κάνω!” και δεν διαπραγματεύτηκα διόλου το γεγονός ότι οι δικοί μου με ήθελαν γιατρό.
Ποιο είδος μουσικής και πότε σ’ επηρέασε καθοριστικά;
Μετά το rock ‘n’ roll, τις επιρροές δηλαδή των Chuck Berry, Elvis Presley κι Eddie Cochran χωρίς να έχω άλλα ακούσματα άρχισα να έλκομαι από του Beatles, τους Rolling Stones και μετά από το πιο σκληρό Rock. Μπορούσα να κατανοήσω τις ρίζες κι έτσι όλα αυτά ερχόντουσαν διαδοχικά.
Ποια ή ποιές είναι η πηγή/ες εμπνεύσεως τόσο της μουσικής όσο και των στίχων σου;
Το προσωπικό συναίσθημα. Πιο συγκεκριμένα, βιώματα όπου μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και οι κοινωνικές συνθήκες, ειδικότερα αυτή την περίοδο.
Ποια είναι τα θεμελιώδη στοιχεία της ταυτότητας του σχήματος;
Η δυναμική, το κυρίαρχο στοιχείο της μελωδίας, ένα γνώριμα ανεξήγητο συναίσθημα που σε συνεπαίρνει όπως και η βάση του Blues Rock, λίγο πιο σκληρή.
Πού έγινε η παραγωγή του δίσκου, δια μέσω ποιάς εταιρίας διανέμεται και που μπορεί το κοινό να έχει πρόσβαση στο υλικό;
Την παραγωγή όπως και την μείξη ανέλαβε ο καλός μου φίλος Kip Winger ενώ τις υπόλοιπες εργασίες αυτής της επανέκδοσης ο Άκης Κοσμίδης. Η διανομή εκτελείται από την R.O.A.R records και οι ακροατές μπορούν να έχουν πρόσβαση στο υλικό από το site της εταιρίας.
Επαγγελματικά αυτή την στιγμή πού βρίσκεσαι και τιί μέλλει γενέσθαι σχετικά με προσεχείς εμφανίσεις σου, ηχογράφηση περεταίρω νέου υλικού, σχέδια για σκηνές του εξωτερικού;
Είμαι σε μια περίοδο όπου αισθάνομαι ότι χρειάζεται ν’ ασχοληθώ περισσότερο με την μουσική. Άμεσα, παίζουμε κάθε Σ/Κ με τους Troublemakers. Για τον Μάρτιο ετοιμάζεται μια πανελλαδική περιοδεία με ήδη κλεισμένες ημερομηνίες τις: 17.03 – ΟΚΤΩ Cafe Bar (Κομοτηνή), 18.03 – Ekko live club (Σέρρες), 19.03 – THEA Rock Cafe (Θεσ/νίκη), 20.03 – Prague Live Stage (Καστοριά), 28.03 – ζωντανή εμφάνιση στην εκπομπή “Ράδιο Αρβύλα” και 30.03 – Rasim Club (Ιωάννινα) καθώς και 01.04 στο Texas Rock Club στην Αθήνα, σ’ όλες με τον Joe Lynn Turner κι έπειτα στην Μόσχα όπου σύντομα πρόκειται ν’ ανακοινωθεί. Όσον αφορά τις ηχογραφήσεις νέου υλικού, πολύ ευχαρίστως αρκεί κάποιος άλλος ν’ αναλάβει το οικονομικό σκέλος… (Γέλια)
Πού προβλέπεις, από την εμπειρία σου κυρίως, ότι θα εξελιχθεί η εγχώρια σκηνή όσον αφορά τα καλλιτεχνικά και συγκεκριμένα το rock;
Προσωπικά δεν είμαι ικανοποιημένος από το σύνολο της εδώ rock σκηνής συγκριτικά με την νοοτροπία όπου επικρατεί σε άλλες χώρες. Αναγνωρίζω ότι το μουσικό επίπεδο έχει ανέβει εξαιρετικά κι αυτό είναι κάτι όπου με κάνει να ελπίζω. Χρειάζεται ένα αιέν αριστεύειν σε όλους τους τομείς όσον αφορά την εδώ πραγματικότητα του Rock για να ιαθούν ορισμένα προβλήματα. Επίσης εύχομαι για την δημιουργία εκείνου του σχήματος όπου θα είναι αμιγώς ελληνικό και θα κάνει το breakthrough ευρύτερα διεθνώς.
Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται να βελτιωθεί στην εγχώρια και παγκόσμια σκηνή;
Μια επιστροφή στις ρίζες. Να μπει περισσότερη ψυχή στην μουσική και να μην βασίζονται τόσο πολύ στην τεχνολογία.
Σε ποιούς τομείς θα έπρεπε να εστιάσουν και να επενδύσουν οι ιδιοκτήτες χώρων που στεγάζουν μουσικές σκηνές;
Όντας κι εγώ ιδιοκτήτης, όσο κι αν επενδύσουμε, αν δεν υπάρξει μια θερμότερη αλληλοϋποστήριξη από τον κόσμο και το στενότερο ακροατήριο δεν γίνεται τίποτε…
Κατά πόσο και υπό ποιες προϋποθέσεις δύναται να καταστεί η τέχνη βιώσιμο επάγγελμα;
Προσωπικά, θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς διότι κατάφερα να βγάλω τα προς το ζην από αυτό. Για την Ελληνική πραγματικότητα θα συμβούλευα, πλέον, την μουσική να την έχουν ως hobby… Για το εξωτερικό δεν δύναμαι να γνωρίζω επακριβώς τι συμβαίνει αλλά πιστεύω σε κάθε χώρα υφίσταται μια διαφορετική πραγματικότητα ως προς την τέχνη και συγκεκριμένα την μουσική. Πιστεύω σε κάθε περίπτωση πως, για ν’ αναδειχθεί κανείς, χρειάζεται υψηλό επίπεδο σ’ ότι κάνει.
Θεωρείς ότι το rock εκτιμάται πιο αντικειμενικά κι ελεύθερα εκτός Αθηνών στις μεγάλες πόλεις και την ευρύτερη περιοχή της επαρχίας;
Μόνον υπό την έννοια ότι, ίσως, η εξέλιξη στις πιο μικρές πόλεις είναι πιο αργή τρόπον τινά. Έχει να κάνει με τα κίνητρα και τις ανάγκες, καλλιτεχνικά τουλάχιστον, που έχει μια πόλη. Αναλόγως λοιπόν διαμορφώνεται και η σκηνή.
Κοιτώντας πίσω, ποιες στιγμές κι επιλογές θεωρείς ως καλές/κακές, κρίσιμες, συγκυριακές ή λανθασμένες. Θα απέτρεπες τον εαυτό σου από κάποια;
Δεν μετανιώνω για τίποτε, διασκέδασα με ΟΛΑ!
Θεωρείς πως έχεις υπερεκτιμηθεί ή αδικηθεί ως καλλιτέχνης κι αν ναι, πώς το ερμηνεύεις;
Έκανα απλώς αυτό που ήθελα.
Αισθάνεσαι πως έχεις προσφέρει τόσο στην εγχώρια σκηνή όσο και γενικότερα στο είδος της μουσικής που υπηρετείς;
Έκανα όσα πίστευα.
Πέραν αυτών ασχολείσαι με κάτι άλλο, όπως κάποια εργασία;
Είμαι ιδιοκτήτης στο cafe “Καπλάνιο” στα Ιωάννινα και μου αρέσει να ταξιδεύω όσο μπορώ.
Ποιά είναι η άποψή σου για τα εγχώρια και παγκόσμια κοινωνικά δρώμενα;
Μας δουλεύουν. Χρειάζεται άμεση αφύπνιση και να “μυρίσουμε τα τριαντάφυλλα”.
Η κρίση που διανύουμε, πέραν από οικονομική, πιστεύεις είναι κυρίως κρίση αξιών και σε τι βαθμό επηρεάζει το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο;
Προϋπήρχε μια κρίση εικονικής ευημερίας και δεν το αντιληφθήκαμε διότι δεν μας βόλευε και οι συνέπειες της παρούσας θα φανούν, πολύ φοβάμαι, στον χείριστο βαθμό κι αυτό δεν αργεί…
“Η βόλεψή μου, η παρακμή μου” Πως το ερμηνεύεις και κατά πόσο ισχύει τόσο σε εγχώριο όσο και παγκόσμιο επίπεδο; Μπορεί ν’ αλλάξει κι αν ναι, πώς;
Πιστεύω πρώτον στην αξιοκρατία. Είναι η καταλληλότερη λύση στο πρόβλημα, πρωτίστως όμως χρειάζεται παιδεία για να κατανοήσει και να εφαρμόσει κανείς την οποιαδήποτε έννοια.
Κοινωνικός ρατσισμός. Ποια η θέση σου;
Δεν πιστεύω στον κοινωνικό ρατσισμό. Πιστεύω στην ύπαρξη της βλακείας της οποίας απότοκο είναι ο πνευματικός ρατσισμός του οποίου απότοκα είναι όλα όσα περιορίζουν τις σχέσεις των ανθρώπων. Σε αυτή την περίπτωση, δεν σου φταίει αυτός που έρχεται για να σωθεί ή ν’ αναζητήσει ένα ίσως καλύτερο μέλλον, πάντοτε με γνώμονα τον γενικό κανόνα διότι φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Πάλι, όλα αυτά γιατρεύονται με την παιδεία.
Θανατική ποινή. Ποιά η θέση σου;
(Σιωπή) Για ορισμένα αδικήματα όπως dealing σε μικρά παιδιά ή παιδεραστία ίσως χρειάζεται να το ξανασκεφτούμε…
Ποιά είναι η πιο ολοκληρωμένη μορφή τέχνης;
Αυτό είναι εντελώς υποκειμενικό. Αναλόγως με την αίσθηση όπου θέλει να διεγείρει ο καθένας τότε αυτή η τέχνη είναι για εκείνον η πιο “ολοκληρωμένη”. Συνεπώς όλες οι μορφές τις, ως σύνολο, είναι η ολοκληρωμένη τέχνη.
Παρατηρούμε, βάσει ολοένα και περισσότερων απωλειών καθημερινά, ότι η “Πάλαια Ιερουσαλήμ” του rock “μετουσιώνεται”. Μοιραία, ευελπιστώντας ως προς το εξίσου κι έτι περεταίρω αυθεντικό, ποιοτικό και ουσιαστικό, θα δημιουργηθεί ανάγκη για νέους “κήρυκες” και “διδασκάλους” κληρονόμους του ήχου όσο και της ιστορίας όπου καλούνται να συνεχίσουν. Πιστεύεις θα επανέλθει το Rock στην αρχική του δόξα κι αν ναι, κατά πόσο η χρήση των σύγχρονων επικοινωνιακών μέσων, ειδικά στην εποχής της υπερπροσφοράς όπου διάγουμε, θα καταστεί ωφέλιμη;
Οι πληροφορίες όντως διανέμονται με τέτοια ιλιγγιώδη ταχύτητα όπου δεν τις καταλαβαίνεις. Μπορεί να έρθει κάποιος όπου θα έχει πολλά να πει και να τον αγνοήσουμε μέσα σ’ αυτή την υπερπληθώρα ενώ παλαιότερα όπου υπήρχε και “παρθένο έδαφος” τα πράγματα έπαιρναν τον χρόνο τους για να εξελιχθούν. Πάλι αισθάνομαι να πω “επιστροφή στις ρίζες”.
Το rock έχει χάσει ή έχει αλλάξει τρόπον τινά την ταυτότητα του;
Πλέον δεν έχει πιστεύω κι αυτό γιατί διότι έχει εμπορευματοποιηθεί, αν θέλεις, κατά το ωφέλιμο των συμφερόντων σε βάρος της όποιας ταυτότητας. Παλαιότερα μπορούσε να επιβληθεί ο καλλιτέχνης ή οι μουσική του σχήματος περισσότερο.
Ποιά θεωρείς πως, θετικά είτε αρνητικά, ήταν η πιο κρίσιμη στιγμή της ζωής σου;
Η στιγμή όπου ανακάλυψα το ταλέντο μου και η απόφασή μου ν’ ασχοληθώ με το rock n’ roll.
Ελευθερία. Εν τέλει πόσο την θέλουμε κι άραγε είμαστε προετοιμασμένοι για την ευθύνη και τις ανατροπές όπου μοιραία προϋποθέτει;
Εξαρτάται από το πως αντιλαμβάνεται κάποιος την ελευθερία. Σε λογικά πλαίσια δεν γίνεται απολύτως τίποτε χωρίς αυτήν. Αν μπορέσουμε να δαμάσουμε τα ζωώδη ένστικτά μας, όπου αυτό πάλι μα την παιδεία θεραπεύεται, τότε ναι, θα είμαστε έτοιμοι για τις προκλήσεις της.
Μια συμβουλή για τους νέους Rockers απανταχού κι ανεξαιρέτως.
Να κάνουν αυτό που γουστάρουν, όπως το γουστάρουν χωρίς όμως να είναι δήθεν. Dream until your dreams come true που λέει κι Steve Tyler κι όλα θα πάρουν την θέση τους.
Η θεωρία σου για την ζωή σε μία λέξη/φράση/πρόταση.
(Χαμόγελο) Rock ‘N’ Roll!
Αποχαιρετώντας τον Γιώργο Γάκη και το συναπάντημα των Ταραχοποιών, μας αποκάλυψε επίσης κι ένα concept act, όπου με το σχήμα του θα διανέμουν παραστάσεις – αφιερώματα σε πρόσωπα όπου αποτέλεσαν θεμελιώδη επιρροή για το είδος με πρώτο τον Elvis Presley. Ο τίτλος θα είναι: “Elvis The King” και η υπόθεση εκτυλίσσεται με τον Elvis ζωντανό, σε μεγάλη πλέον ηλικία, ν’ αναπολεί την ζωή και την καριέρα του παρακολουθώντας τα όσα συνέβησαν μέσω ενός κινηματογραφικού film και παράλληλα αφηγούμενος την κάθε εποχή ενώ το σχήμα θα παίζει ζωντανά επιλεγμένες συνθέσεις, αντιπροσωπευτικές της εκάστοτε ιστορίας.
Rock on sir, keep raisin’ trouble!