Σε ένα μουσικό σύμπαν εμπνευσμένο από τσιγαριλίκια και εωσφόρους, οι Fu Manchu εξακολουθούν να φλερτάρουν με την καυτή άσφαλτο, τις ατελείωτες αμερικανικές ερήμους και τις πελώριες παραλίες. Είναι η αλήθεια όμως πως το vanάκι τους, λίγο μετά το millenium, είχε αρχίσει να χάνει λάδια.
Τα λάστιχα ήταν καμένα προ πολλού, και το ψυγείο δυσκολευόταν να κάνει την δουλειά του. Τώρα πια έμεινε και από μπαταρία. Μετά το ‘’Signs of Infinite Power’’ του 2009, και πέντε χρονάκια αναμονής, οι καλιφορνέζοι επέστρεψαν στη δισκογραφία με το ‘’Gigantoid’’ στη δική τους πλέον At the Dojo Records. Χωρίς να είναι κακός δίσκος, η νέα τους δουλειά βρίσκει την μπάντα να ‘’παίζει’’ για ακόμη μια φορά εκ’ του ασφαλούς.
Αν εξαιρέσεις το εναρκτήριο ‘’Dimension Shifter’’, στο οποίο πλησιάζουν οριακά τις doom/sludge φόρμες (χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία), κατά τ’ άλλα, το ‘’Gigantoid’’ κινείται στα ίδια επίπεδα με τις τρείς προηγούμενες κυκλοφορίες τους (στην μετά – “California Crossing” περίοδο). Είναι γεγονός πως η φρεσκάδα πλέον λείπει, τα riffs και οι συνθέσεις ανακυκλώνονται συνεχώς και τα φωνητικά του Scott Hill δεν ακούγονται το ίδιο ‘’κούλ’’. Tα ‘’Robotic Invasion’’ και ‘’Evolution Machine’’ ξεχωρίζουν, μα είναι ξεκάθαρο πλέον πως δεν σκοπεύουν να δοκιμάσουν οτιδήποτε καινούργιο που να ανανεώνει ιδιαίτερα τον ήχο τους. Σίγουρα δεν περιμένει κανείς ένα νέο ‘’The Action Is Go’’ (πόσο μάλλον ένα ‘’In Search of…’’), μα σε κάποιες μπάντες δυστυχώς η παρελθοντολαγνεία είναι αναγκαίο κακό, πόσο μάλλον όταν είσαι πρωτομάστορας της desert / stoner rock σκηνής…
Το ‘’Gigantoid’’ θα το ακούσεις αρκετά αυτό το καλοκαίρι, θα σου αρέσει, αλλά πάντα θα σου λείπει ο χαμένος τσαμπουκάς και αυτός ο καταραμένος όγκος που δεν βρίσκεται πια εδώ.
[stextbox id=”black”]Συνοψίζοντας…!
The Good: Ακούγεται ευχάριστα, με κάποιες αρκετά καλές στιγμές.
The Bad: Μέσα στον doom/sludge/retro rock χαμό της τελευταίας πενταετίας, δύσκολα θα ‘’κολλήσεις’’.
Βαθμολογία: 3 / 5[/stextbox]