Με ένα ισχυρό βιογραφικό (2010-σήμερα), να περιλαμβάνει υλικό από μουσική για ταινίες, ντοκιμαντέρ, video games, dance performances/χορογραφίες, μέχρι remixes, co-productions κλπ κλπ, όντας ο ίδιος παράλληλα παραγωγός, συνθέτης, DJ και graphic designer, ο Matthew Edward Barnes (Forest Swords), είναι ένας διακριτέος, πολύπλευρος, Βρετανός καλλιτέχνης, με συνεχόμενες προτάσεις στις πειραματικές μεθόδους σύνθεσης, αλλά και σύνδεσης, της γραφιστικής τέχνης με τη μουσική, της εφαρμογής και της επανατοποθέτησης, του τίποτα και του τα πάντα, του ονειρικού και της πραγματικότητας, της ανεξάρτητης electronic και της experimental dub.
Ένας μη συμβατικός δίσκος, παρά την εμπορική επιτυχία ή τη βράβευση, αν και εφόσον μελλοντικά προσκομίσει. Tο “Bolted” κυκλοφόρησε μόλις, για να ασφαλίσει τη ρέουσα διάθεσή του. Να παίζει, δηλαδή, με τον ήχο σε συγκεκριμένα μοτίβα, και τις λούπες αυτών, τόσο σε ερευνητικό, όσο και σε ενημερωτικό επίπεδο. Ο ρυθμός, τα layers και οι τρόποι συντονισμού, στη συνοχή με το ύφος του.
Επιδεικνύει, λοιπόν, πως ένα, δύο, τρία π.χ. μουσικά θέματα, κατόπιν κατάλληλης επεξεργασίας και μηχανισμών σύνθεσης, μπορεί να ηχούν «ίδια αλλά διαφορετικά» (same same but different που λέμε). Μια τεχνική που το αυτί αντιλαμβάνεται κατά τη διάρκεια του έργου, δεν κουράζει, αλλά τσιγκλάει, αφού οι συνάψεις δεν έχουν γίνει πλήρως κατανοητές. Μετά από μια εμπειρία 5πλής ακρόασης λοιπόν, αισθάνομαι πως το album σε ευχαριστεί, καθώς σε μυεί στις πολλαπλές επαναλήψεις – αναγνώσεις του. Για τη μελέτη, αν όχι από γούστο. Κι αυτό είναι αμιγώς χαρισματικό.
Ως σύνολο, για το industrial μέρος του, cuts και αιχμές, απέναντι στη μελωδία και στην επανάληψη. Εξ’ ανατολής οι αναφορές, μπλέκουν την ambient με τη dub και το trip-hop. Το “Butterfly Effect” ίσον το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Αν ακούσουμε, δηλαδή, το “Munitions”, θα το ξαναβρούμε στο “Night Sculpture”, πειραγμένη η ταχύτητα, η ακουστική και η επιρροή, αλλά είναι αυτό, το ίδιο ηχητικό κύμα, υπό διαφορετική συνθήκη. Έτσι προκύπτει η λογική στην οποία έχει εντρυφήσει, άλλοτε πιο φανερά, και πότε πιο υποχθόνια με αυτό του το εγχείρημα. Στην αλληλουχία, τη συνέπεια και τα επακόλουθά τους. Για το γούστο τώρα, θα αναφέρω το “Caged”, “The Low”, ή το “Line Gone Cold”.