Πολλοί θα κάνανε λόγο για έναν δίσκο αργόσυρτο, φλώρικο του κερατά, σε σημεία που σε κάνει να βαριέσαι, αφόρητος δίσκος. Πολλοί θα με πίστευαν, αν έλεγα κάτι τέτοιο. Ένας δίσκος που θα έφευγε στον Κάδο Ανακύκλωσης. Με κεφαλαία. Δεν κατάλαβα ποτέ αν οι Foals είναι μια μπάντα που θα μπορούσε να με κολλήσει. Ακόμα και σήμερα δεν έχω την απάντηση. Αν θα μπορούσα να περιγράψω απόλυτα την μουσική τους, θα ήταν αερόστατο. Μη με ρωτάς, δεν ξέρω γιατί.
Αυτή τη στιγμή, για τώρα, είναι η μπάντα που θα ήθελα να δω σήμερα. Αν γινόταν, αυτή τη στιγμή θα ήθελα να τους δω να παίζουν. Το γράφω με λαχτάρα. Από όλες τις μπάντες…αυτή. Γιατί με κάνει χαρούμενη με έναν τόσο γλυκό τρόπο, που είχα καιρό να νιώσω. Γιατί λίγες μπάντες ακούγονται πιο ωραία με ήλιο και το λέω εγώ αυτό…που όλα μου αρέσουν περισσότερο στο σκοτάδι. Δεν ξέρω αν θα σου πρότεινα να τον άκούσεις, δεν είναι για εσένα αυτός ο δίσκος. Αυτός ο δίσκος δεν είναι για εσένα που περιμένεις να ακούσεις κάτι καλό. Αυτός ο δίσκος είναι για εμάς που ξέρουμε πως είναι κάτι πολύ καλό. Από τα πρώτα λεπτά, ξέρουμε πως θα μας συγκινήσει με έναν δικό του τρόπο , τόσο καινούριο από την προηγούμενή τους δουλειά, που ενώ μας κολλάει, δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε.Μάλλον, λάθος, θέλουμε και το κάνουμε και αμέσως.
Δεν ξέρω πως να συνεχίσω αυτό το κείμενο, από το απλά να πω τα απαραίτητα, αυτή τη φορά. Ποπ που στέκεται άξια δίπλα στις πολύ καλές παραγωγές τις εποχής, μελωδίες που σου δίνουν αυτή τη μουσική ευφορία, τόσο ώστε να αισθανθείς ανάλαφρος. Το πόσο…εσύ το καθορίζεις. Για εμάς, τους εκ φύσεως φλώρους, πρόκειται για την σωστή ποσότητα ποπ, με ακριβέστατες αναλογίες σε ‘’υλικά’’. Αδιάφορο, μέχρι να σου κολλήσει στο κεφάλι, εντελώς ασυνείδητα, προσφέροντας σου ένα κούνημα στο κεφάλι, έπειτα μια ζαλάδα, ένα φλερτ, μια βόλτα με…αερόστατο.Ήχος που αρμόζει σε ακουστικά και μόνο, για να βγουν τα σωστά συμπεράσματα.
Δεν πρόκειται να σε παραμυθιάσω, αυτή τη φορά, μεταφέροντας τον ενθουσιασμό μου για κάτι τόσο μοναδικό. Δεν είναι. Αν ανήκεις σε εκείνους που θα βρουν το ‘’Holy Fire’’ μοναδικό τότε, ίσως, κατάφερε να σε συναντήσει την κατάλληλη στιγμή. Το παραπάνω, μάλλον, το έγραψα για εμένα. Μην τον ακούσετε γιατί το λέω εγώ, κάποια στιγμή ίσως βρεθεί στα ηχεία σας, κατα λάθος. Αφήστε τον στην χαρά της ανακάλυψης, ένα Σάββατο βράδυ, που ενώ πιστεύατε πως η βραδιά τελείωσε, ξαφνικά ο χρόνος γυρνάει πίσω και είναι πάλι μεσημέρι…
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: Είναι από αυτούς τους δίσκους που σε βρίσκουν.
The Bad: Αν δεν υπάρχει το κατάλληλο timing, μάλλον, πάει στα αζήτητα της δισκοθήκης σου.
Βαθμολογία: 3.5 / 5
[/stextbox]