Ημέρα Παρασκευή και ώρα 21:00. Ο ουρανός καθαρός, οι δρόμοι στην Αθήνα άδειοι και το Kύτταρο γεμάτο από κόσμο που ήρθε να απολαύσει και να αποχαιρετήσει τους Firewind στην τελευταία μέρα του διημέρου για τα δέκα συνεχόμενα χρόνια επιτυχίας τους.
Ανταπόκριση: Χριστίνα Κάζαγλη / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Μόλις έφτασα στις 21:00, ο κόσμος αδημονούσε να ανέβει η μπάντα και κάθε λίγο και λιγάκι ακουγόταν απ’το κοινό με δύναμη “Firewind, Firewind” καθώς τους φωνάζαν να ανέβουν. Αλλά όταν στις 21:55 άρχισε να παίζει στο κύτταρο μετά απο Megadeth, το “Gangnam Style” καταλάβαμε όλοι ότι μάλλον ήρθε η ώρα να ανέβουν στη σκηνή με χορούς και κεφάκια τα παιδιά μας. Με το που ανέβηκαν λοιπόν όλοι στη σκηνή ξεκίνησαν αυτό το μοναδικό live με το Head up high από το 5ο album The Premonition και το κοινό άρχισε να προθερμαίνεται.
Ο ήχος ήταν πολύ καλός, ένα μεγάλο μπράβο στο Κύτταρο, και η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη με τη λατρεία του κόσμου. Ένας πανζουρλισμός επικρατούσε στο κοινό καθώς το setlist ήταν γεμάτη αγαπημένα κομμάτια τόσο παλιότερα όσο και από το νέο δίσκο. Οι Firewind συνέχισαν παίζοντας το Wall of sound από το 7ο και το καινούριο φετινό album Few against many, το οποίο ξεσήκωσε τόσο νέους φαν όσο και τους παλιούς που ακολουθούν την πορεία της μπάντας από την αρχή. Το Allegiance που είπαν στη συνέχεια, προσωπικά αγαπημένο album, ήταν από τις καλύτερες φορές που το άκουσα live και ενθουσιάστηκα με τη ζωντάνια που δίναν στα κομμάτια, κι ας ήταν η δεύτερη μέρα. Με τα Destination forever, Few against many και I will fight alone με τον Jo να δίνει πόνο στα drums, τον Gus να αποθεώνει τα τάστα και τον Bob μία πλήκτρα solo, μία πλήκτρα και κιθάρα, το κύτταρο στις 22:30 είχε πάρει φωτιά. Ο Apollo να φωνάζει στο κοινό ότι είναι τρελοί για να τους ξεσηκώσει και να πηγαινοέρχεται στη σκηνή δίνοντας high fives με το κοινό… Όλα τα χέρια βρίσκονταν ψηλά, οι φαν να τραγουδάνε όλα τα λόγια δυνατά και να συμπληρώνουν τον Απόλλωνα καθώς η μπάντα θαύμαζε το φανταστικό κοινό και έδινε ό,τι μπορούσε επι σκηνής για να ευχαριστήσει τους φαν που τους στήριζαν όλα αυτα τα χρόνια.
Το επόμενο κομμάτι, Kill to live από το Forged by Fire, ένα από τα καλύτερα τους album ξεσάλωσε τους φαν και με το που μπήκε ο Gus G με το αρχικό riff όλοι στο κοινό φωνάξαν και δώσαν ρυθμό και ζωντάνια στο διαδραστικό κύμα που υπήρχε ανάμεσα σε αυτούς και τη μπάντα. Ο Απόλλων όταν γυρνούσε το μικρόφωνο προς το κοινό, έβγαινε μία τόσο συλλογική δύναμη στις φωνές των παιδιών από κάτω που δεν μπορούσε η μπάντα να μη χαμογελάει συνέχεια.
Καθώς τα κομμάτια συνεχίζονταν με εναλλαγές από όλα τα album, το κοινό στις 22:55 είχε χαθεί στη φωνή του Apollo και στη μουσική των υπολοίπων και με χέρια ψηλά και φωνή δυνατά έδειχνε την αγάπη του.
Ακολούθησαν τα Losing my mind και World on fire τα οποία συνέχισαν να κάνουν το κοινό να βραχνιάζει φωνάζοντας τα λόγια, και μετά από λίγο ήρθαν το solo κιθάρα του Gus G. Bob να δώσει ένα απίστευτο keyboard solo στο κοινό του. Φυσικά ο Μπάμπης, όπως τον φώναζε και ο Gus G επί σκηνής, δημιούργησε μια παραμυθένια, ήρεμη ατμόσφαιρα με τα πλήκτρα και στο τέλος δέχτηκε και αυτός τρανταχτό χειροκρότημα και επιδοκιμασίες από το κοινό.
Το live ερχόταν σιγά σιγά στο τέλος του, αφού παίξανε και τα κλασσικά Insanity και I am the Anger… Στο encore, οι Firewind γύρισαν με το Steal them blind, με ακόμα περισσότερη δύναμη και πάθος. Το κοινό ενθουσιάστηκε ενώ τα stage diving απ’το κοινό έδιναν και έπαιρναν…
Και ήρθε και η τρίτη αξιοσημείωτη στιγμή του live με το Breaking the Silence και guest τη Μάχη από Visions of Atlantis να ανεβαίνει στη σκηνή. Ξεκίνησε με μια απίστευτη φωνή και όλο το κοινό τη θαύμαζε καθώς δεν της έλειπε τίποτα σε σύγκριση με την Tara Teresa και μαζί με τον Απόλλωνα αποθέωσαν το κομμάτι στα ύψη με μια απίστευτη χημεία μεταξύ τους.
Όταν η Μάχη κατέβηκε, είπαν να μας γυρίσουν λίγο πίσω με το Maniac, cover από Michael Sembello. Ενέργεια, χορός και κέφι τόσο στο κοινό όσο και στη σκηνή με τον Bob να χορεύει αλά 80s καθώς έπαιζε πλήκτρα και τον Gus να γελάει χαρούμενα με την αποδοχή και αγάπη του κόσμου καθώς πλησίαζε το πραγματικό τέλος του live.
Τέλος, είπαν ότι αποχωρούν από τη σκηνή με το αγαπημένο μου κομμάτι των Firewind, Falling to Pieces από Allegiance. Με το που μπήκε η κιθάρα, απλά ενθουσιάστηκα και ήταν από τις καλύτερες live εκτελέσεις. Και έτσι, με αυτό το απίστευτο τόσο τεχνικά όσο και μελωδικά κομμάτι οι Firewind αποχαιρέτησαν το κοινό με πολλή αγάπη και έναν λόγο από τον Gus με ευχαριστώ και ευγνωμοσύνη για τη στήριξη που τους δίνεται.
Γύρω στις 12:30 βγήκε ο Bob έξω για να χαιρετήσει, να βγάλει φωτογραφίες με το κοινό κλπ… Και πήγα σαν παιδί κι εγώ να τον ρωτήσω κάτι και η δήλωση του για το τελευταίο για αυτή τη περίοδο live στην Ελλάδα, ήταν με ένα τεράστιο χαμόγελο πως « To αποψινό live ήταν καύλα» … Είχε ιδρώσει, είχε κουραστεί, μα όλη την ώρα χαμογελούσε και μιλούσε με όλους, και δεν ήταν καθόλου σνομπ κι ας λένε ότι θέλουν κάποιες κακές γλώσσες, εμείς αγαπάμε και Bob και Gus και Firewind!
Setlist: Head Up High, Wall of Sound, Allegiance, Destination Forever, Few Against Many, I Will Fight Alone, Kill to Live, The Departure, Heading For the Dawn, Losing My Mind, World on Fire, Gus G. Solo, Long Gone Tomorrow, Bob Katsionis Solo, Edge of a Dream, Mercenary Man, SKG, Insanity, I Am The Anger, Between Heaven and Hell
Encore: Steal Them Blind, Breaking the Silence, Maniac, Falling To Pieces
Αξίζει λοιπόν να μεταφέρω την ατέλειωτη ευθυμία που είχαν όλοι μετά το live και πόσο συνεργάσιμοι ήταν με τους φαν, μιας και μετά από λίγο ήρθαν και οι άλλοι( Πέτρος, Gus G, Απόλλωνας και Jo) για να υπογράψουν αυτόγραφα, να βγάλουν φωτογραφίες, να μιλήσουν με τον κόσμο κτλ…
Και στην τελική, αυτό είναι το καλό με τους Firewind, πως μπορεί να έχουν κάνει απίστευτη επιτυχία έξω αλλά δε ξεχνάνε ποτέ την χώρα τους και βοηθάνε την ελληνική σκηνή με κάθε δυνατό τρόπο. Για μένα αυτή η ευγνωμοσύνη για την αγάπη του κόσμου και η ευτυχία για την επιτυχία τους φάνηκε σε όλο to live στα πρόσωπα τους και αυτό είναι κάτι που έδωσε στο κύτταρο μία τέτοια ζωντάνια εκείνο το βράδυ που τους ξεσήκωσε όλους και έκανε αυτή τη νύχτα απίστευτη. Όποιος βρέθηκε σε αυτό το live είμαι σίγουρη ότι πέρασε πολύ καλά, η νύχτα αυτή θα μείνει αξέχαστη και ήταν το καλύτερο ξεκίνημα γιορτών που θα μπορούσε να ζητήσει ο κάθε fan των Firewind.
Καλές γιορτές and keep rocking around the metal tree!!!
