Κάποιες φορές τα λόγια είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν ένα live τόσο έντονο και με τόσο μεγάλη ποσότητα καλής μουσικής, και, αναφερόμενη στην βραδιά της προηγούμενης Κυριακής, μπορώ να πω ότι είναι από τις πιο δύσκολες φορές που γράφω ένα κείμενο. Είναι από τις φορές που δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός όσο και αν προσπαθείς και αυτόν τον… φανατισμό θέλετε να τον πείτε, αυτό τον ενθουσιασμό, αυτήν την αγάπη, (αν μπορεί να ειπωθεί έτσι;) όλο αυτό είναι κάτι που έχουν κερδίσει με το σπαθί τους οι Fates Warning. Προσωπικά για μένα ήταν ιερή στιγμή και γιατί είναι η 1η φορά που έχω την ευκαιρία να τους δω, και πριν προλάβετε να πείτε “έτσι εξηγείται” για την εισαγωγή μου, μπορώ να σας πω ότι και άλλα άτομα που τους είχαν ξαναδεί τις δυο τελευταίες φορές που είχανε έρθει ξανά αλλά και που παρακολουθούν πιο στενά απο μένα την μπάντα, έφυγαν από το Fuzz με το χαμόγελο στα χείλη. Ένα live που περίμεναν αρκετοί απ’ότι φάνηκε από την προσέλευση, καθώς στις 8 παρά είχαν μαζευτεί αρκετά ανυπόμονα πρόσωπα κρατώντας στο χέρι τα μαγικά χαρτάκια και οι περισσότεροι εξοπλισμένοι με μπλούζες και διάφορα αξεσουάρ της μπάντας (κάτι πήρε το αυτί μου ότι…εξαντλήθηκε το merch τους;). Είναι πολύ ιδιαίτερο το δέσιμο της συγκεκριμένης μπάντας με το ελληνικό κοινό.
Ωστόσο, και το υπόλοιπο “πακέτο”, δηλαδή, οι δύο local heroes όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλούμε, ήταν εξίσου ελκυστικό και φυσικά έβαλε το δικό του λιθάρι στο να χαρακτηριστεί αυτή η συναυλία ίσως μια από τις καλύτερες της νέας συναυλιακής σεζόν και χαίρομαι πολύ που μπόρεσα και παρευρέθηκα, όπως φαντάζομαι και όλοι εσείς που ήσασταν εκεί και διαβάζετε αυτές τις αράδες. Αναρωτιέμαι τι περιμένετε να διαβάσετε από μένα. Αναρωτιέμαι αν έχετε έστω και την παραμικρή υπόνοια ότι έχω να πω κάτι αρνητικό. Διότι η βραδιά της Κυριακής δεν είχε τίποτα μεμπτό, ωστόσο ξεκινώ την ανταπόκριση!
Ανταπόκριση: Δέσποινα Δευτεραίου / Φωτογραφίες: Χάρης Παππάς
Οι Parthian Shot είχαν την χαρά να ανοίξουν αυτή τη βραδιά. Τους είχα ξαναδεί πριν αρκετό καιρό σε ένα φεστιβάλ και μπορώ να πω ότι η εξέλιξή τους είναι πραγματικά ραγδαία! Τα κομμάτια τους, δεμένα, καλοστημένα με άκρως εντυπωσιακά σόλο και ο αεικίνητος frontman ο οποίος έδωσε το 100% στην σκηνή ήταν ότι έπρεπε για να ζεσταθεί το κοινό το οποίο τους καταχειροκρότησε! Προσωπικά έμεινα με το στόμα ανοιχτό καθώς μέσα σε ένα μισάωρο το οποίο δεν κατάλαβα για πότε πέρασε, κατόρθωσαν και παρουσίασαν τη καλύτερη πλευρά του εαυτού τους! Πραγματικά, εύχομαι να συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό, και να συνεχίσουν τα lives καθώς όπως φάνηκε και την Κυριακή, είναι ένα πολύ δυνατό τους σημείο και τους πάει πολύ η σκηνή. Δεν έχουν όλα τα συγκροτήματα αυτό το χάρισμα.
Parthian Shot Setlist: Stolen back life, Placebo, Controversus, Old Enough, Promises (The Democracy anthem)
Επόμενοι, οι Silent Wedding. Όσα κείμενα και αν γράψω για εκείνους (που είναι αρκετά πλέον, τώρα που το καλοσκέφτομαι), δε νομίζω πως θα βρω ποτέ να πω κάτι άσχημο είτε για τη δουλειά τους είτε για την παρουσία τους στη σκηνή. Οι Silent Wedding έχουν παίξει σε αρκετά live στη μέχρι τώρα πορεία τους, κάτι που σίγουρα έχει συμβάλλει στο μουσικό δέσιμο μεταξύ τους και στην τέλεια εμφάνιση επί σκηνής που σχεδόν πάντα έχουν. Η τελευταία τους δουλειά με τίτλο “Livin’ Experiments” δείχνει να έχει αρκετούς θαυμαστές, αφού πολλοί ήταν εκείνοι που τραγούδησαν τους στίχους μαζί τους. Η μεγάλη τους στιγμή; Σίγουρα η διασκευή στο “Gutter Ballet” των Savatage, που βοήθησε όσους δεν τους ήξεραν να εκτιμήσουν πιο εύκολα την παρουσία τους στη σκηνή. Σίγουρα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία το να είναι από τα support συγκροτήματα σε ένα μεγάλο συγκρότημα που υπήρξε και μια από τις επιρροές τους, όμως απέδειξαν ότι το άξιζαν.
The Silent Wedding Setlist: To them, The tale of Strahd, The return (to Ithaca), Real Temptations, Gutter Ballet (Savatage), In Vitro
Η ώρα πλησίαζε για τη μεγάλη στιγμή όπου οι Fates Warning θα κατακτούσαν τη σκηνή και πολύ σύντομα, και το ίδιο το κοινό. Ξεκινώντας με ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια του τελευταίου τους δίσκου “One Thousand Fires” με τον ήχο όχι και τόσο καλό σύμμαχό τους, οι Fates έδειξαν ζεστοί και έτοιμοι για μια μεγάλη βραδιά και με το “Life in Still Water” στα καπάκια, νομίζω πως και το κοινό σιγουρεύτηκε. Παρόλο που η περιοδεία τους είχε ως στόχο την προώθηση του νέου τους album, περιορίστηκαν στο να παίξουν ζωντανά μόλις τρία κομμάτια, τα πιο δυνατά και αυτά που ήδη έχουν ξεχωρίσει στους fans τους, ειδικά το “Firefly” που κυκλοφόρησε πρώτο. Ωστόσο, το setlist τους ήταν το κάτι άλλο.. Το αποκορύφωμα ήταν στα “The eleventh hour”-“Point Of View”-“Firefly”και “Through Different Eyes”, απανωτά χτυπήματα, στα οποία το κοινό κυριολεκτικά δεν έχασε ούτε ένα στίχο και που συμμετείχε περισσότερο από κάθε άλλο σημείο της βραδιάς. Με εξαίρεση το “Firefly” τα υπόλοιπα κομμάτια δείχνουν να αντέχουν στο χρόνο και να μη χάνουν ούτε στο ελάχιστο την αγάπη των θαυμαστών τους. Συνεχίζοντας με τα εξίσου αγαπημένα “Nothing Left to Say” και το υπέρτατο “Monument”, μας καληνύχτισαν προσωρινά για να επιστρέψουν κατόπιν ηχηρής απαίτησης του κοινού με το “Still Remains” (!!) και το “Eye to Eye” κλείνοντας ένα εκπληκτικό setlist!
Οι Fates Warning, χωρίς σκηνικά και με περιττές φανφάρες, στηριζόμενοι στο υλικό τους και στη δυνατή τους παρουσία, κατόρθωσαν να εκτοξεύσουν τη βραδιά στα ύψη, αφήνοντας όμως μια πίκρα για τον κακό ήχο και τα συνεχή σκαμπανεβάσματα στην ένταση.
Κάποιοι μίλησαν και για αδύναμα φωνητικά του Ray Alder, αλλά είναι από τους λίγους frontmen που δίνουν τόσο έντονες ερμηνείες, με πάθος, κοιτώντας με αγάπη το κοινό, δίνοντας στο 100% το απαραίτητο συναίσθημα στα κομμάτια και ευχαριστώντας συνεχώς τον κόσμο για τη συμμετοχή του. Και σε μια περιοδεία με απανωτά live, νομίζω ότι είναι κάτι αξιοπρόσεκτο και άξιο αναφοράς. Από όλα τα μέλη, την παράσταση έκλεψε ο Bobby Jarzombek, ο οποίος ήταν σε πλήρη φόρμα, ωστόσο η ένταση του ήχου αλλοίωσε το αποτέλεσμα και ο Jim Matheos επιβλητικός όπως πάντα αλλά κάπως…άκεφος και ακίνητος. Ίσως δεν ήταν η βραδιά του.
Πρόσφατα, μιλήσαμε για το
αν οι Fates Warning είναι metal ή όχι. Σε έναν τέτοιο διχασμό με μία βιαστική ματιά είδα ότι κινήθηκε και το κοινό τους, που τα είχε όλα: από τους κλασσικούς μεταλάδες με τα ραφτά και τα πέτσινα, μέχρι τα λυκειόπαιδα με τις φόρμες και το trendy casual ντύσιμο (και το ανάλογο μαλλί βέβαια), ή εκείνες τις ψαγμένες τις τύπισσες οι οποίες, κοιτώντας τες, πιστεύεις πως έχουν για Θεό τους τον Μάλαμα και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Αυτό που ξέρω και που μπορώ με σιγουριά να πω, είναι ότι την προηγούμενη Κυριακή, είδα μια 100% metal μπάντα επί σκηνής, τόσο αυθεντική και τόσο δυνατή, ίσως πιο ποιοτική και “γυαλισμένη”, αλλά οι Fates Warning δεν έβγαζαν και ποτέ αυτήν την αλητεία του metal. Και ότι φυσικά ανυπομονώ για την επόμενη φορά που θα τους ξαναδώ επί σκηνής.
Fates Warning setlist:
One thousand fires,
Life in still water,
One,
A pleasant shade of gray Pt. 3,
Another perfect day,
Down to the wire,
A pleasant shade of gray Pτ. 6,
Pieces of me,
I am,
The eleventh hour,
Point of view,
Firefly,
Through different eyes,
A pleasant shade of gray Pτ.11,
Nothing left to say,
Monument,
Still remains,
Eye to eye