“I see you all as you come in trance
I’ll feel your beat if you give me a chance”
Πολλά είναι τα live που γίνονται και δεν ξέρεις μάλλον πού να πρωτοπάς, ωστόσο εγώ σου έχω μία πολύ συγκεκριμένη πρόταση για το Σάββατο που έρχεται. Πριν πας να παρτάρεις οπουδήποτε φαντάζεσαι ότι ΠΡΕΠΕΙ να πας να παρτάρεις, επιβάλλεται να πας μία βόλτα από το six d.o.g.s. Αρχικά, συμφωνούμε ότι το συγκεκριμένο μαγαζί δε σε έχει απογοητεύσει ποτέ σε live ή πάρτυ; Ναι. Άρα, αν για κάποιο λόγο ζεις σε κάποιον μακρινό γαλαξία και δεν έχεις απολύτως καμία ιδέα ποιοι είναι οι (The) Steams, μπορείς να εμπιστευτείς την επιλογή του venue.
Αν το σενάριο του μακρινού γαλαξία αληθεύει, τότε άσε με να σου δικαιολογήσω γιατί η χρήση του ρήματος «επιβάλλεται» στην προηγούμενη παράγραφο είναι η πλέον κατάλληλη.
Η εξήγηση θα μπορούσε να συνοψίζεται στο παρακάτω:
“Wild Ferment”. Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος, την οποία και πρόκειται να «βάλουν για ύπνο» στο live του Σαββάτου, κλείνοντας τον πρώτο κύκλο στης σπείρας τους. Ελλείψει, λέει, release show, κάνουν ένα farewell one. Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη, αλλά αυτό το παιχνιδιάρικο twist των «ενδεδειγμένων» διαδικασιών προώθησης, πολύ μου αρέσει!
Τώρα. Δεν είναι ούτε η funky “αναποδιά” ούτε το “eccentrique” της φάσης ο λόγος που πρέπει να πας. Αν όση ώρα διαβάζεις έχεις ανοίξει παράλληλα το linkάκι, ήδη το “Harvest” σε έχει κάνει να σκέφτεσαι «να δω τι ώρα είναι και είσοδο», αν και για να είμαστε εντελώς ειλικρινείς, έχεις ήδη ψηθεί από τον στίχο στην αρχή του άρθρου. Είναι στο δεύτερο τραγούδι, κάνε λίγο υπομονή. ( “Everlasting”).
Οι
Steams
το
2018 έκαναν ένα μπαμ στην ελληνική σκηνή,
παραδίδοντας ένα album
υποδειγματικής
heavy
rock σύνθεσης
και αισθητικής, που ωστόσο αν κρατήσεις
τον χαρακτηρισμό που μόλις έδωσα, χάνεις
μεγάλο μέρος της ουσίας του. Αν επιχειρούσα
μια πιο οξυδερκή ταμπελοποίηση θα
πήγαινε κάπως έτσι: «progressive
psych folk stoner»
ή με όποια σειρά ηχεί καλύτερο. Είναι
μια μείξη, όχι απαραίτητα πρωτότυπη,
ωστόσο άψογα εκτελεσμένη. Ο τρόπος με
τον οποίο έχουν αναμειχθεί τα στοιχεία
που το συγκρότημα αποφάσισε να
πραγματευτεί, είναι τόσο ευφυής που η
μουσική ρέει αβίαστα. Οι υφές των
τραγουδιών τους δικαιολογούν και
αντανακλούν πλήρως τον εξαιρετικά
εύστοχο τίτλο του album,
“Wild
Ferment”
(= άγρια ζύμωση) και οφείλουμε να τους
δώσουμε κάθε δυνατό εύσημο για τη συνοχή
που πέτυχαν, αφού κάλλιστα θα μπορούσε
η προσπάθειά τους να καταλήξει σε έναν
φλύαρο αχταρμά. Ακόμα και η επιλογή της
σειράς των τραγουδιών στο δίσκο είναι
ιδανική και αυτό είναι αξιοσημείωτο,
καθώς μπορεί να πορρωνόμαστε με κομμάτια,
αλλά πόσο εύκολα μπορούμε να ακούσουμε
ένα album
ολόκληρο;
Και χωρίς next.
Υπερβολικά heavy riffs, τύμπανα σαν αυτά των Ορκ στη Μόρια, τσαμπούνα και μια φωνή σχεδόν ιερατική, δημιουργούν μια κυκλωτική και μυσταγωγική ατμόσφαιρα, μπαίνοντας έτσι και σπέρνοντας γόνιμα τα χωράφια της ψυχεδέλειας. H δε συμμετοχή του Ψαραντώνη αποτελεί από τα πιο επιβλητικά σημεία του Wild Ferment, με το “Perfect Storms from Afar” να παντρεύει τη λιτότητα και το δωρικό ρυθμό που συναντάμε στο intro του με τη διονυσιακή έκσταση του ξεσπάσματος στο τέλος του. Kudos kudos kudos!
Είναι, όμως, ένα καλό audio αποτέλεσμα και καλό live material; Στην περίπτωση των The Steams όχι απλά είναι, αλλά μάλλον η ζωντανή εκτέλεση είναι και ο πλέον κατάλληλος τρόπος να τους γνωρίσεις ή να δεθείς ακόμα περισσότερο μαζί τους. Δεν είναι μόνο η μουσική, αλλά και οι μουσικοί του συγκροτήματος που δείχνουν να απολαμβάνουν ακραία αυτό που κάνουν, δίνοντας την εντύπωση πως ζουν σε έναν δικό τους κόσμο, όντες πάραυτα σε πλήρη επικοινωνία με αυτόν του κοινού, το οποίο καταφέρνουν και κερδίζουν όσες φορές τους έχω δει live. Ακόμα και σε δύσκολες περιπτώσεις, όπως αυτή της εμφάνισής τους ως opening του Peter Murphy στις 14/12/18 στο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do. Χωρίς ποτέ να κατάλαβε κανείς μας ακριβώς με ποια λογική επιλέχθηκαν, όντες αρκετά μακριά από άποψη είδους, όλοι τους δώσαμε το πολύ θερμό μας χειροκρότημα για την καταιγιστική τους performance. Νομίζω ότι η ανατριχίλα που ένιωσα ακούγοντας “The Drought” εκείνο το βράδυ, θα είναι πάντα στα tops των συναυλιακών μου αναμνήσεων.
Έτσι,
λοιπόν, το Σάββατο ο δρόμος μου θα με
βγάλει στο six
d.o.g.s. να
αναζητώ λίγη ανατριχίλα ακόμα και λίγο
ακόμα ευγενές κοπάνημα υπό τις
τυμπανοκρουσίες των The
Steams. Kαι
θα πάω και από νωρίς
για
να ακούσω και τις όμορφα δεμένες φωνές
των Hiraeth.
Το “The
Wall”
τους
μου έχει κολλήσει πολύ ευχάριστα εδώ
και μια βδομάδα!
Let’s
see each other as we come in trance!
Πληροφορίες για το live εδώ