Oι Σουηδοί progressive βετεράνοι έρχονται στη χώρα μας μετά από αρκετό καιρό, καθώς τους είχαμε δει τελευταία φορά, στο Κύτταρο πάλι, το 2014. Αυτή τη φορά έρχονται για να κλείσουν τον κύκλο του concept του ωκεανού με το ολόφρεσκο “The Atlantic”, μία αρκετά καλή κυκλοφορία, που δυστυχώς όμως, εκτός από μερικές πολύ λαμπρές στιγμές, δεν έφτασε τους προκατόχους του σε επίπεδo συνθέσεων. Πάμε, όμως να θυμηθούμε τις καλύτερες στιγμές, κατά την δική μου γνώμη τουλάχιστον, των έντεκα albums των Evergrey.
Trust and Betrayal (The Dark Discovery – 1998)
Τα πρώτα τους βήματα και η πιο οργισμένα μελωδική στιγμή του album, με πολύ ωραίες κιθάρες ως πρωταγωνιστές, συμπαγές rhythm section και φωνητικά, που στηρίζουν το σκοτεινό χαρακτήρα των στίχων.
A Scattered Me (Solitude, Dominance, Tragedy – 1999)
Σαφώς ανώτερη και προσεγμένη παραγωγή, με τα πλήκτρα να βγαίνουν πιο “μπροστά” γενικότερα στο album, σε μία ακόμα πιο σκοτεινή στιχουργική διερώτηση της πίστης στο Θεό.
The Encounter (In Search Of Truth – 2001)
Το πρώτο concept album τους, με κύριο θέμα το alien abduction. Ττο συγκεκριμένο track δίνει μια μουσική εικόνα στην αγωνία της πρώτης επαφής.
Blinded (Recreation Day – 2003)
Το δεύτερο concept album τους, που έχει να κάνει με το self-reformation και τις καθημερινές αμφιβολίες και ανησυχίες. Το έβδομο κομμάτι αλλά και η λαμπρότερη στιγμή, καθώς δείχνουν τα true colours των μέχρι τότε εκτελεστικών και συνθετικών skills τους.
Waking Up Blind (The Inner Circle – 2004)
Άλλο ένα concept album, που έχει να κάνει με την σκοτεινή πλευρά της θρησκείας, τις αιρέσεις και την παιδική κακοποίηση. Το πέμπτο track, μία πολύ όμορφη power ballad με ακόμα πιο σκοτεινούς στίχους, μιλά για την υποκρισία της οργανωμένης θρησκείας.
Obedience (Monday Morning Apocalypse – 2006)
Λαμπρότατη στιγμή σε ένα σχετικά μέτριο album, με πολύ καλή παραγωγή βέβαια, σε πιο heavy metal αισθητική και πολύ σοβαρά solos.
Fear (Torn – 2008)
Μία από τις αγαπημένες μου στιγμές στην πορεία των Evergrey, σε μία πραγματικά ολοκληρωμένη σύνθεση, με πιο aggressive ρυθμούς και riffs.
It Comes From Within (Glorious Collision – 2011)
Μία αρκετά διαφορετική στιγμή για το συγκρότημα, μετά από αλλαγές μελών που τελικά δεν κράτησαν πολύ. Στιχουργικά μία ωδή στην δύναμη του κάθε ανθρώπου να αντέξει τα πάντα.
The Fire (Hymns For The Broken – 2014)
Η πρώτη τους δουλειά μετά από αλλαγές μελών, με το original lineup να ξαναεμφανίζεται. Φοβερή στιγμή σε ένα αρκετά καλό album, με την παιδική χορωδία να κάνει τη διαφορά.
My Allied Ocean (The Storm Within – 2016)
Δεύτερο concept album βασισμένο στη δύναμη της θάλασσας, με το έκτο κομμάτι να εκφράζει την επιθυμία της δραπέτευσης στη γαλήνη και την σκοτεινή δύναμη του ωκεανού.
End of Silence (The Atlantic – 2019) Η τελευταία τους δουλειά, την οποία και θα παρουσιάσουν σε αυτή την εμφάνιση τους στην αγαπημένη τους Ελλάδα. Μία από τις πολύ καλές στιγμές του δίσκου, που θα είναι πολύ ενδιαφέρον να το δούμε live.