Μερικά πράγματα δε θα τα καταλάβω ποτέ… Είσαι Γάλλος και παίζεις εν έτει 2015 ευρωπαϊκό power metal. Γράφεις κάτι μπαρούφες για “real & uncompromised Heavy Metal from the 80s” στο promo σου, αλλά έλα, μεταξύ μας, ξέρεις πολύ καλά πόσο 90s είναι αυτό που κάνεις. Δεν είσαι άμπαλος, αλλά δεν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να μου γράψεις ούτε το “Keeper…”, ούτε το “Port Royal”, και μάλλον το ξέρεις κι αυτό. Έχεις κάποιες ωραίες ιδέες στις μελωδίες, μερικά αξιοπρεπή refrain, τα δεύτερα σου είναι μέσα στο κλίμα, έχεις ρε παιδί μου ένα έδαφος πάνω στο οποίο μπορείς να δουλέψεις το songwriting σου για να το κάνεις λίγο πιο ενδιαφέρον – γιατί μεταξύ μας, αυτό είναι το βασικό σου πρόβλημα, είσαι λίγο αδιάφορος.
Τι πας και μου βάζεις γυναικεία φωνητικά ρε μεγάλε; Μα σοβαρά τώρα; Όχι, όχι, όχι! Δε ξέρω αν νομίζεις ότι δίνεις στίγμα έτσι, αλλά βάλε τα κάτω και δες: Οπερετική δεν είναι, οπότε ατμόσφαιρα δε σου δίνει. Σκληρή δεν είναι οπότε γυναικεία επιθετικότητα δε μπορείς να πουλήσεις. Η φωνή από μόνη της δεν έχει κανέναν ιδιαίτερο χαρακτήρα να πεις ότι θα σου προσδώσει ταυτότητα. Κουνάει και λίγο στα ψηλά. Άρα; Τι;
Σχεδόν λυπάμαι που το λέω, γιατί ακούγοντας για δεύτερη φορά το 20λεπτο promo βλέπω ότι υπάρχουν ιδέες διάσπαρτες – το “Black Magic” ανοίγει πολύ ωραία για παράδειγμα – αλλά οι Elvenstorm όσο και να προσπαθούν δεν κάνουν την διαφορά. Και δεν είναι ότι δεν την κάνουν σε μένα που ποτέ δεν ήμουν και ποτέ πολύ του power, μάλλον δεν θα την κάνουν σε κανέναν. Πραγματικά ώρες ώρες πιστεύω ότι είναι χίλες φορές προτιμότερο να είσαι κακός από το να είσαι αδιάφορος…