Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 η μουσική σκηνή της Σκανδιναβίας γνώρισε ανεπανάληπτη άνθηση. Η Σουηδία συγκεριμένα ήταν η γενέτειρα πολλών και κλασικών μουσικών κυρίως από το ακραίο χώρο.
Μια μπάντα που ξεχώρισε, χωρίς δυστυχώς το έργο της να γνωρίσει τη διάδοση που της άξιζε, ήταν οι Edge of Sanity. Ο λόγος που δεν έγιναν τεράστιοι την εποχή τους ίσως οφείλεται στο γεγονός πως η μουσική τους με τη πάροδο του χρόνου ήταν δύσκολο να πολιτογραφηθεί σε ένα συγκεκριμένο ιδίωμα. Διατηρούσε μεν τα κλασικά death metal γνωρίσματα αλλά μάλλον το death metal λειτουργούσε ως ορμητήριο για φιλόδοξες και περίτολμες περιπέτειες όπως το Crimson του 1996.
To πρόσωπο πίσω από τις επιδόσεις της μπάντας είναι αναμφισβήτητα ο Dan Swanö, μια ακούραστη μεγαλοφυία που έχει συνδέσει το όνομα του με πολλoύς δίσκους (με διάφορες μπάντες και projects) και εδώ μάλλον βρίσκει τη καλλιτεχνική του τελείωση. O δίσκος συνίσταται από ένα μόνο κομμάτι διάρκειας 40 λεπτών που θέτει εξαρχής τον πήχη πολύ υψηλά θυμίζοντας αντίστοιχες προσπάθειες κυρίως κλασικών progressive rock συγκροτημάτων.
Το Crimson έχει κοινό θέμα με τη ταινία Children of Μen. Σε ένα δυσοίωνο μέλλον της ανθρωπότητας η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους έχει καταστεί αδύνατη με όλες τις δραματικές εξελίξεις που αυτό συνεπάγεται. Η λύση εδώ εναπόκειται στο παιδί του δυνάστη που έχοντας θεϊκή προέλευση παρουσιάζεται στα μάτια των ανθρώπων ως σωτήρας στην δυστυχία που έχει ενσκήψει στη Γη. Οι ελπίδες που εναποθέτουν στο διάδοχο αποδεικνύονται φρούδες μιας και μια νέα τυραννία θα εγκατασταθεί πάνω στις αδικίες του παρελθόντος ακυρώνοντας τον αγώνα τους. Η συνέχεια θα είναι δραματική μέχρι να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη στον κόσμο.
Πάνω στην ευρηματική -και ανοιχτή σε πολλές αναγνώσεις- ιστορία, οι Edge of Sanity χτίζουν ένα αδιανόητο μουσικό θέμα που σίγουρα λειτουργεί υπό τη σκέπη της προόδου. Το ρηξικέλευθο metal τους παντρεύει το death με το progressive rock συνάμα όμως δίνει χώρο στο gothic, στις ανατολίτικες κλίμακες και συνολικά λειτουργεί ως γεννήτρια άπειρων ιδεών και riffs χωρίς να κουράζει ούτε για μια στιγμή, είναι ένα εγχείρημα απίστευτο.
Στο δίσκο συμμετέχει και ο Mikael Åkerfeldt και αυτό είναι ένα ακόμα πειστήριο της επιρροής που άσκησε η μπάντα στη σκηνή. Αν κάποιοι θεωρούν τους Opeth (της death περιόδου) σημαντική μπάντα στον εν λόγω δίσκο δίσκο μπορούν να ανακαλύψουν ποιος στάθηκε οδηγός τους.
Όταν η συζήτηση φθάνει στο ποιοι οδήγησαν τη σκληρή προοδευτική μουσική της προηγούμενης χιλιετίας σε αδιανόητα ορόσημα, το Crimson δεν δικαιολογείται να απουσιάζει από την αφήγηση αυτής της εποχής.
