Όταν οι Earthless επισκέπτονται τη χώρα μας, είναι σχεδόν απαραίτητο να πάει κάποιος να τους δει, καθώς μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στο χώρο psychedelic rock. Έτσι, λοιπόν, ανηφορίσαμε προς το An, για να υποκλιθούμε στο μουσικό τους μεγαλείο για τρίτη φορά και εγώ προσωπικά για δεύτερη!
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας
Πρώτοι στη σκηνή και με ελάχιστο κόσμο από κάτω, ανέβηκαν οι Πατρινοί Go,των οποίων η εμφάνιση ήταν ένα shock, μιας και ήταν η πρώτη φορά, που τους έβλεπα. Η τριάδα από τη Πάτρα κινείται σε psychedelic rock ρυθμούς και τα παιδιά αυτά groov-άρουν πολύ καλά. Το υλικό τους ενδείκνυται για live καταστάσεις και κινείται σε instrumental πλαίσια με ελάχιστες φωνητικές εξάρσεις από τον drummer τους. Η διασκευή σε 1000mods δεν προσέφερε κάτι στην εμφάνιση τους, καθώς το υλικό τους στέκεται από μόνο του, παρά μόνο το ότι το συγκρότημα έβγαλε τα δικά του γούστα.
Οι Low Gravity Band, που ακολούθησαν σε σειρά εμφάνισης, ξέρουν πώς να σε κερδίζουν με αυτό το ιδιότυπο psychedelic rock, που σε στιγμές συναντάει το fusion υλικό τους και το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό.Στην ουσία η εμφάνιση των Low Gravity Band ήταν ένα μεγάλo jam. Ωραίες κιθαριστικές ιδέες, rhythm section που ξέρει πώς να είναι groovy και φυσικά τα έξυπνα τοποθετημένα πλήκτρα, που δίνουν στα σωστά σημεία της μουσικής τους το σωστό χρωματισμό και την κάνουν να αναπνέει.
Η αναμονή για τους Earthless δεν κράτησε πολύ και μέσα σε λίγα λεπτά οι Isaiah Mitchell (κιθάρα), Mike Eginton (μπάσο) και Mario Rubalcaba (τύπμανα) πήραν τις θέσεις και το «ταξίδι» από το An με προορισμό το άπειρο ξεκίνησε! Το set τους ως επί το πλείστον βασίστηκε στο τελευταίο πολύ καλό τους δίσκο, το “Black Heaven”, με μερικές σφήνες από το παρελθόν τους, όπως το αιώνιο “Godspeed” και την εξαιρετική, όπως πάντα, διασκευή στο “Cherry Red” των Groundhogs. Αλλά, βέβαια, μικρή σημασία έχει το τι έπαιξαν και τι δεν έπαιξαν οι Earthless, όσο το πώς το έπαιξαν! Οι αιθέριες κιθαριστικές ελεγείες του Mitchell είναι ικανές να σε σκορπίσουν στους χίλιους ανέμους απλά με μια και μόνο αλλαγή της νότας από αυτό τον εξαιρετικό απόγονο του; Jimi Hendrix. Ο Mario Rubalcaba είναι ένας απίστευτα δεξιοτέχνης ντράμμερ, που με κάθε του χτύπημα κάνει τα τύμπανα του να «μιλάνε» και ο Mike Eginton καθηλωμένος στο να μοιράζει απλόχερα τις ευρηματικές μπασογραμμές του. Οι Eginton και Rubalcaba συνθέτουν ένα από τα αρτιότερα rhythm section, που θα δει κάποιος, καθώς βρίσκονται με κλειστά μάτια σε όλη τη διάρκεια του set του συγκροτήματος και, ειλικρινά, αυτοί οι δυο θα πρέπει να διδάσκονται!
Η τρίτη εμφάνιση των Earthless ήταν με διαφορά η καλύτερη τους και η πιο γεμάτη, καθώς το συγκρότημα ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Προφανώς και είχαμε την απαίτηση να παίξουν και άλλο και να ακούσουμε και άλλα τραγούδια, αλλά ας μην είμαστε αγνώμονες και ας ελπίσουμε ότι η τέταρτη φορά, που θα τους αντικρύσουμε, να είναι χρονικά κοντά!