Πού μας χάνεις, πού μας βρίσκεις, “στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε” είναι η κατάσταση. Και δε μας χαλάει! Δυνατό ξεκίνημα της εβδομάδας, με Δευτεριάτικο live στο Six D.O.G.S και τρεις μπάντες που δε σηκώνουν και πολλά στο σπαθί τους.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Παππά / Φωτογραφίες: Έλενα Πατσουράκου
DreamLongDead
…ή τουλάχιστον αυτό ήταν το attitude. Ήταν μόλις η δεύτερη φορά που είδα τους DreamLongDead, και η άποψή μου για τη σκηνική τους παρουσία παραμένει η ίδια -ας πούμε πως δεν είναι του γούστου μου. Το “Call of Cthulhu” όμως που έπαιζε από τον προβολέα σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους ταίριαζε γάντι και με αντάμειψε με το παραπάνω, οπότε ξεπερνάω το -δευτερεύον φυσικά- οπτικό κομμάτι, και προχωράω στο ακουστικό, που μας αφορά και περισσότερο. Θυμάμαι οτι την προηγούμενη φορά “υπήρχαν στιγμές που μου άρεσαν, και στιγμές που δεν με τρέλαναν” και αναρωτιέμαι πόσα πράγματα γίνεται να άλλαξαν από τότε και πόσο ρόλο μπορεί να έπαιξε ο ήχος. Αυτή τη φορά μπορώ να πω πως ευχαριστήθηκα το doom των DreamLongDead, από τα αργά sabbath-o-riffs τους μέχρι και τα γρήγορα punk-ο-drums τους. Με ήχο πιο στιβαρό και λίγα, αλλά όχι ολιγόλεπτα, κομμάτια η μπάντα ζέστανε το κοινό που άρχισε να μαζεύεται στο μαγαζί.
Omega Monolith
Οι Omega Monolith άρχισαν με ενδιαφέρον τρόπο το σετ τους. O drummer σε ρόλο κλασικού κιθαρίστα, και ο κιθαρίστας επικεντρωμένος σε καθαρούς ήχους, το πρώτο κομμάτι ήταν μια κλασική σύνθεση, που έκανε πολύ ωραία την μετάβαση στο κυρίως σετ τους. Το ντουέτο, με τον ήχο για σύμμαχό του, έκανε ό,τι ξέρει να κάνει καλύτερα. Με τη μία λούπα πάνω στην άλλη και τους μετρονόμους στα αυτιά, έπαιξαν τα κομμάτια του “Black Campaign” και όχι μόνο [not sure if jams or songs, που θα έλεγε και ο Fry], μπροστά στο μεγαλύτερο κοινό της βραδιάς. Εγώ πάντως, παρά μερικές αντίθετες γνώμες, κάθε φορά τους απολαμβάνω, και κάθε φορά το “I Never Disagree With The Voices” με κερδίζει ακόμα περισσότερο. Προλάβετε τις κασέτες γιατί τελειώνουν.
Earth Of Distrust
Οι Earth Of Distrust τον τελευταίο καιρό δραστηριοποιούνται και πάλι στο χώρο μετά από κάποιον καιρό απουσίας. Έχοντας λοιπόν στα σκαριά τον επερχόμενο δίσκο που ετοιμάζουν, μας παρουσίασαν κυρίως κομμάτια από αυτόν. Με πολλή όρεξη από το τρίο, πολλή και καλή ατάκα στο μπάσο και έναν frontman σε φόρμα, η αρχή έγινε με το “These Hands Are Flames” από την προηγούμενη κυκλοφορία τους, “Proselytize”, για να συνεχίσει σε -τολμώ να ταμπελιάσω- sludgecore ύφος με doom και black και punk στοιχεία. Ναι, όλα αυτά. Προσωπικά με κέρδισε το 15-20λεπτο “Battle Mask” με τα fry φωνητικά να σκίζουν το τοπίο, ενώ προβλέπω και μελλοντικούς χαμούς στο καινούριο “Turning (muliply by bruises)”. Αυτή τη φορά πάντως ο σοβαρός χαμός έγινε με τη διασκευή του “A life’s a life” των Disrupt [I did my research] για να συνεχιστεί με το επίσημο χιτ της μπάντας, “Spirit Tradeoff”, το οποίο και δεν ήταν τελικά το προβλεπόμενο κλείσιμο της βραδιάς, μιας και υπήρξε και encore, έπειτα από απαίτηση του κοινού. Κλείνοντας λοιπόν οι Earth Of Distrust με μια ακόμα διασκευή, από Intergrity αυτή τη φορά, τους άφησαν όλους ευχαριστημένους και μας καληνύχτισαν στην ώρα τους. Με το καλό και ο δίσκος, έχω να πω.