Ατμοσφαιρική βραδυά στο κύτταρο και τα γυναικεία φωνητικά έδωσαν και πήραν. Τι έδωσαν και τι πήραν όμως; Για πάμε να δούμε…
Aνταπόκριση: Μανώλης Ροδοκανάκης / Φωτογραφίες: Κωστής Φαραζούλης (περισσότερες εδώ)
ΟΚ, ξέρετε ότι δεν πρόκειται να σας πω τι έδωσαν και τι πήραν τα γυναικεία φωνητικά, έτσι; Ξέρετε ότι είναι έκφραση και δεν έχει νόημα, σωστά; Ωραία. Αρχή κάναμε με τους Immensity οι οποίοι ζέσταναν – ή πάγωσαν αν προτιμάτε – τον χώρο με πατροπαράδοτο ατμοσφαιρικό doom/death. Ευθείς και κατανοητοί, μονοκόμματοι με ωραίο τρόπο, αν δεν κουνούσε λίγο ο τραγουδιστής στα καθαρά θα μιλάγαμε για μια άψογη εμφάνιση.
Σκυτάλη στους Caelestia οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τη μπάντα που είχα δει πριν κάποια χρόνια να ανοίγει στους Vision Bleak. Σφιχτοδεμένοι και με πολύ μεγαλύτερη σιγουριά, με μια πιο παραδοσιακή thrashίζουσα γεύση στο ατμοσφαιρικό metal τους, με τραγουδιστή αυτή τη φορά να έχει αναλάβει πολύ πειστικά τα brutal, εμένα με κάλυψαν κι ας περιμένω ακόμα να δω πότε θα καταφέρω να ακούσω τη φωνή της τραγουδίστριας η οποία και πάλι ήταν πολύ χαμηλά.
Elysion κατόπιν και σχετικά γνωστά πράγματα. Ναι, το στυλ τους παραείναι σύγχρονο και Αμερικάνικο για τα γούστα μου και τα κομμάτια ήταν κατά 30% playback μπλιμπλίκια, αλλά η σιγουριά επί σκηνής έκανε μπαμ, οι κιθάρες έπεφταν σαν μετρονόμοι, τα solos ήταν απολαυστικότατα και η φωνή ήταν απλά εντυπωσιακή. Και είχαμε και διασκευή Rammstein οπότε δε γκρινιάζω άλλο.
Στους Draconian από την άλλη έχω κάθε δικαίωμα να γκρινιάξω, αλλά δε μου πάει καρδιά… Εξηγούμαι. Λόγω αιφνίδιων αποχωρήσεων μελών, οι φουκαράδες αναγκάστηκαν να βγουν σε περιοδεία ουσιαστικά με session rhythm section, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να βγάλουν ικανοποιητικά όλο τους το setlist και να αναγκαστούν να αρχίσουν να κόβουν κομμάτια. Κάπως έτσι καταλήξαμε εμείς να τους απολαύσουμε για μόλις μία ώρα και κάτι ψιλά… Από την άλλη το «απολαύσουμε» καθόλου ειρωνικό δεν ήταν, καθώς γι αυτή τη μία ώρα το συγκρότημα μας βύθισε σε έναν απόλυτα σκιώδη κόσμο με πραγματικά συγκλονιστικές ερμηνείες τόσο από τον Anders Jacobsson όσο και από την «φρέσκια» Heike Langhans. Από κει και πέρα ο καθένας κρίνει κατά τιμή και συνέιδηση. Έχει δικαίωμα μια μπάντα να προσφέρει κουτσουρεμένο performance για λόγους που όσο δικαιολογημένοι και να είναι δεν αφορούν καθόλου τον οπαδό; Εγώ πιστεύω πως ναι Όλοι άνθρωποι είμαστε. Και από τη στιγμή που αυτή η μία ώρα ήταν αξιοπρεπέστατη, κλείνω το παρόν χωρίς κανένα παράπονο από τους Draconian.