Πέμπτη βράδυ και ο κόσμος έξω από το ΙΛΙΟΝ plus ήταν αρκετός ακόμα και πριν το άνοιγμα των πορτών. Μπαίνοντας μέσα και βλέποντας το χώρο του παλιού cinema και το στήσιμο του minimal drum set, κατάλαβα αμέσως γιατί επιλέχθηκε το συγκεκριμένο venue.
Ανταπόκριση: Γιώργος Γαζής / Φωτογραφίες: Lina Koshka (περισσότερες εδώ)
O Mickey Pantelous εμφανίστηκε με την σαλοπέτα του και μας έβαλε αμέσως στο κλίμα των blues με το “I Can’t Find My Pills”, ξεκινώντας την ιστορία του alter ego του, Dr. Albert Flipout, της αναμαλλιασμένης κονσέρβας που φιλοξενεί στο αριστερό του πόδι, στο ρόλο του snare drum. Μία ιστορία που δεν θα αποκαλύψω με λεπτομέρειες, αφενός μεν γιατί είναι πολύ ωραία εμπειρία για να περιγραφεί γραπτώς, αφετέρου δε γιατί ο Mickey, ο Albert και η Jess στο ρόλο του hi-hat, την λένε σίγουρα πολύ καλύτερα. Ένα καλοπαιγμένο κυρίως blues ταξίδι λοιπόν, ξεκινώντας από την Ευρώπη του ’20, περνώντας από το Κραχ στην Αμερική, την άνοδο του Χίτλερ, φτάνοντας στα κελιά του Mississippi State και του Alcatraz και τον πόλεμο του Vietnam, το Woodstock, μέχρι το σήμερα.
Ο ήχος ήταν πολύ καλός και, σε συνδυασμό με τις εικόνες στο video wall, ταξιδέψαμε πολύ γρήγορα στις εποχές του Woody Guthrie και τις ανεμοθύελλες στην Oklahoma, του Muddy Waters και του Chuck Berry, του Johnny Cash, του Charles Manson (!) μέχρι και τον Tom Waits, τον Bruce Springsteen, τους Guns N’ Roses και τους Black Rebel Motorcycle Club, Μέσα σε αυτές τις ιδιαίτερες διασκευές, ο Mickey έπαιξε και 2 tracks από τον τρίτο δίσκο του “Don’t You Call My Name” που μόλις κυκλοφόρησε. Η παράσταση έκλεισε με το πολύ εμπνευσμένο και ταιριαστό video/βουβή ταινία “How Mickey Μet Albert”, εξηγώντας μας από που ξεκίνησαν όλα.
Το οπτικοακουστικό show του Mickey Pantelous και της Dr. Albert Flipout’s One CAN Band σίγουρα δεν είναι κάτι που βλέπεις κάθε μέρα. Μπορεί και ούτε κάθε χρόνο. Καλοπαιγμένο, προσεγμένο αλλά ταυτόχρονα αλήτικο blues, στίχοι με νόημα και εικόνες από άλλες δεκαετίες με άλλες συνήθειες αλλά τρομακτικά επίκαιρες. Προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όσους δεν το έχουν δει ακόμα.