Βράδυ Κυριακής, ψιλοκρύο και κατευθυνόμαστε προς το Death Disco για να απολαύσουμε ζωντανά δύο από τους πιο αξιόλογους εκπροσώπους της πόλης σε αυτό που γενικώς ονομάζουμε εναλλακτικό ήχο. Ο μικρή προσέλευση πήγε λίγο πίσω το πρόγραμμα της συναυλίας και έτσι περίπου μία ώρα μετά την ανακοινωμένη ώρα έναρξης ανέβηκαν στη σκηνή…
Aνταπόκριση: Παναγιώτης Αντωνίου / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος
…οι KAMP. Οι KAMP είναι το προσωπικό σχήμα του Γιάννη Καμπουρόπουλου, γνωστό στην ελληνική σκηνή από τους Closer, οι οποίοι αρκετά πρόσφατα κυκλοφόρησαν και το καινούργιο τους album με τίτλο “Clairvoyance”. Άνετοι και κεφάτοι, δίχως να πτοούνται από το λίγο κόσμο απέδωσαν το υλικό τους με εξαιρετικό τρόπο. Ακούστηκαν κομμάτια από όλες τις δουλειές της μπάντας καθώς και ένα κανούργιο, ακυκλοφόρητο ακόμα. Θα μεταφέρω αυτούσια τα λόγια ενός φίλου για το live και τη μπάντα εν γένει: “Ο Γιάννης και κατά συνέπεια οι KAMP υπηρετούν ένα είδος που τείνει να εκλείψει στην Ελλάδα χωρίς να γίνονται καθόλου γραφικοί”. Και ίσχύει. Αν τους πετύχετε πουθενά να τους τσεκάρετε οπωσδήποτε.
Επόμενοι στη σειρά, οι Disconnected. Με τον κόσμο να είναι ακόμα λιγότερος καθώς περνούσε η ώρα η “δουλειά” της μπάντας ήταν αρκετά δύσκολη. Δεν έδειξε να τους νοιάζει και ιδιαίτερα παρόλα αυτα καθώς έπαιζαν σαν να είναι σε γεμάτο μαγαζί. Στο σημείο αυτό λοιπόν θα αναφερθώ στο εξής παράδοξο με τους Disconnected. Ήταν σαν να είναι δύο μπάντες. Τι εννοώ; Μέχρι περίπου τη μέση του set τους, έπαιζαν κάτι το οποίο δυσκολευόμουν να προσδιορίσω, κάτι ανάμεσα σε Placebo, πρώιμους Muse, κάτι τέτοιο. Ο ήχος που ήταν αρκετά δυνατά δεν βοηθούσε ιδιαίτερα στην όλη φάση με αποτέλεσμα τα λίγο στραβωμένα μου μούτρα. ΟΜΩΣ! Από τη μέση και μετά, το συγκρότημα σαν να πήρε μια στροφή 180 μοιρών και άρχισε να παίζει κάτι που έφερνε περισσότερο σε Radiohead και Grammatik ήταν από τα καλύτερα πράγματα που έχω ακούσει τελευταία. Εξαιρετικές διφωνίες, πανέμορφα θέματα, εξαιρετική ατμόσφαιρα και η μπάντα να έχει αλλάξει εντελώς και πάνω στη σκηνή. Κατόπιν του live έμαθα ότι προς τα εκεί πάει ο ήχος τους και πολύ το χάρηκα. Επίσης το Mutemath-ικό “Fading Light” είναι κομματάρα.
Και εις άλλα με υγεία!