Σε μία όχι και τόσο δελεαστική βραδιά για να κατηφορίσεις στο κέντρο αφού κάμποσοι Γιώργηδες που είχαν την τιμητική τους ξεσάλωναν με τις παρέες τους, το Six D.O.G.S φιλοξενούσε μία απο τις πιο υποσχόμενες και ανερχόμενες μπάντες της χρονιάς, αυτή των Dirty Fences. Οι ‘δικοί μας’ Black Hat Bones άνοιξαν την βραδιά…
Aνταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Οι Black Hat Bones ανέβηκαν γύρω στις 9:30 στη σκηνή και μας παρουσίασαν σε ένα εξαιρετικά καλοδουλεμένο set, τραγούδια απο το ντεμπούτο τους “High Gain Devil Rockers”. Ο ήχος τους, αν και εμφανώς επηρεασμένος απο τη σκηνή του Seattle των 90’s, ηλέκτρισε όπως έπρεπε την ατμόσφαιρα εν αναμονή του main act. Άν κάτι δε δούλεψε σωστά για τους Black Hat Bones, αυτό ήταν φυσικά οι ελάχιστες αντιδράσεις απο τη μεριά του μετρημένου στα δάχτυλα κοινού που βρισκόταν στο χώρο τη δεδομένη στιγμή. Οι μάταιες προσπάθειες του frontman να ζωηρέψει έστω και λίγο την κατάσταση, έπεσαν στο κενό, προκαλώντας αμηχανίες. Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δεν πτόησε την μπάντα που έδειχνε να γουστάρει και με το παραπάνω αυτό που κάνει δείχνοντας επαγγελματισμό ακόμη κσι σε τέτοιες άβολες καταστάσεις…
Χωρίς πληθυσμιακά να αλλάξει κάτι το ιδιαίτερο, οι Νεοϋορκέζοι Dirty Fences έκαναν την εμφάνιση τους προκαλώντας για την επόμενη μία ώρα τον κόσμο να παρτάρει. Αν και αρχικά δεν έδειχναν να το καταφέρνουν πράγμα για το οποίο δεν έφταιγε σίγουρα η μπάντα- μετά το μέσο του set τους, και ιδιαίτερα μετά το επικό “White Lies”, ο κόσμος έδειξε επιτέλους την ένταση και τον δεινό χορευτή που έκρυβε μέσα του. Παρά την διαφορά φάσης μεταξύ δράσης/αντίδρασης μπάντας και κοινού αντίστοιχα, οι μουσικοί έδειχναν να το απολαμβάνουν, παρουσιάζοντας υλικό από τη σχετικά μικρή δισκογραφία τους (δύο full length, και κάμποσα EPs), με πιο πρόσφατη δουλειά το ολόφρεσκο “Full Tramp” το οποίο αστειευόμενοι και οι ίδιοι πως δεν το έχουν ακούσει ακόμη έχει μόλις βγει από τη διαδικασία του pressing σε cd και βινύλιο, κομμάτια που υπήρχαν στο merch που περίμενε σε μια σκοτεινή γωνιά. Με αρκετό χαβαλέ και καλή διάθεση, τελικά η βραδιά είχε παραπάνω από αίσιο τέλος για όλους, αφού πραγματικά οι Dirty Fences είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να βρεθεί στο δρόμο σου για να διασκεδάσεις.
Οκ. Και τώρα ας πούμε αυτό που πραγματικά έγινε την Πέμπτη το βράδυ στην Αβραμιώτου. Ενώ οι περισσότεροι κάτοικοι των Αθηνών γιόρταζαν την ονομαστική εορτή του Αγίου Γεωργίου (μεγάλη η χάρη του), λιγοστοι ήταν και αυτοί που προτίμησαν να απολαύσουν ένα δυνατό rock ‘n roll show βγαλμένο απο τα σπλάχνα των 70s. Οι τέσσερις τσογλαναράδες που αποκαλούν την μπάντα τους Dirty Fences, είχαν την κατάλληλη περιβολή για αυτό που η μουσική τους προσφέρει. Μουστάκια, μπαντάνες, τζιν, λουλουδάτα πουκάμισα, σπορτέξ, σπάντεξ, χαίτες, αφέλειες, μπούκλες, skateboards, τατουάζ, λυμένα κορδόνια, μπυροκοιλιές και πάνω απ’ όλα μουτσούνες στα όρια της βλακόφατσας. Δηλαδή πιο cool δεν γίνεται. Με έναν ντράμερ που του έτρεχαν κυριολεκτικά τα σάλια ανα δύο κομμάτια παρακαλώντας τον κόσμο να του δώσει μαριχουάνα και όχι albanian το πάρτυ πάνω στη σκηνή δεν σταμάτησε ποτέ. Οι δύο κιθαρίστες/frontmen αντιστοίχως ξεστόμιζαν ασυνάρτητα μεταξύ τους αστειάκια ανάμεσα απο τα παίζω στα γόνατα σολίδια και riffs. Ίσως ο μπασίστας να ήταν ο πιό σοβαρός της βραδιάς. Ίσως και όχι. Για το τέλος ο βασικός τραγουδιστής καβάλησε έναν θαμώνα του event και κυλίστηκε στα γεμάτα μπύρες πατώματα. Ίσως τελικά οι Dirty Fences να είναι πραγμάτικά η μπάντα που θα ήθελες να έχεις φτιάξει όταν οι γονείς σου σε άφηναν μόνο στο σπίτι με τους φίλους σου…