Ο Devon Graves (Buddy Lackey) στην Αθήνα για ένα διήμερο ακουστικό live set…Αυτό μόνο ενδιαφέρον θα μπορούσε να είναι. Όσοι έχετε δει τον συγκεκριμένο κύριο είτε με το προσωπικό του σχήμα τους Deadsoul Tribe, είτε πρόσφατα στο live βίωμα στο Fuzz με τους Psychotic Waltz σίγουρα συμμερίζεστε την άποψή μου.
Ανταπόκριση: Λευτέρης Βουτσάς / Photos: Aναστασία Παπαδάκη
Και ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα. Παρακολούθησα και τις δύο ημέρες, τις απόλαυσα το ίδιο. Όχι βέβαια όπως θα απολάμβανα ένα live με τα προαναφερθέντα συγκροτήματα, αλλά πραγματικά ήταν εξαιρετικός και το λέω αυτό με κάθε ίχνος αντικειμενικότητας που με διακατέχει (αν και είναι λίγο δύσκολο εγώ προσωπικά να είμαι αντικειμενικός σε ότι έχει σχέση με Psychotic Waltz).
Στη περίπτωση των ακουστικών gigs που κάνει ο Lackey διέκρινες ότι ήταν ακόμα πιο ελεύθερος να εκφραστεί, να κάνει κουβέντα, να παρουσιάσει τους προβληματισμούς του, να κάνει χαβαλέ με τον κόσμο και να εκτελέσει κάπως διαφορετικά τα κομμάτια που ο ίδιος έχει γράψει (και όχι μόνο) και να τους δώσει ένα άλλο συναίσθημα. Χωρίς ροκαστερισμούς και λοιπές γραφικότητες μας χάρισε πανέμορφες στιγμές και φάνηκε και από τον κόσμο που είχε έρθει ότι όλοι περάσαμε πολύ ωραία.
Τραγούδια όπως το “Into the spiral Cathedral”,”Time”,”Under the weight of my stone”,”Black smoke and mirrors”,”Just like a timepiece”,”Drift”,”I remember”,”Hanging on a string” και ένα ποτ πουρί από “Cry for tomorrow” μαζί με “Spiders and Flies” σε συνδυασμό με την εκφραστική φωνή του Buddy Lackey/Devon Graves μας κάνανε να ανατριχίασουμε,να σιγοτραγουδήσουμε,να δακρύσουμε.Και μαζί με αυτές τις κομματάρες έπαιξε και διασκευές στο “Catch the Rainbow” ως φόρο τιμής στον Dio,”Hotel California”(Eagles),”Space Oddity”(David Bowie),”Imagin
e”(John Lennon),”I never cry”(Alice Cooper) και ένα από Jethro Tull και Jimi Hendrix(τη δεύτερη ημέρα).
Στο ενδιάμεσο των κομματιών είχαμε την γνωστή πολυλογία που τον διακατέχει(δείτε συνεντεύξεις στο Υou Τube και θα καταλάβετε).Η οποία εμένα προσωπικά δεν με κούρασε, ίσα ίσα γιατί σε έβαζε και σένα στο τριπάκι να μπεις στη συζήτηση,να γίνει ένας όμορφος χαβαλές αλλά χωρίς να παραμελεί και το μουσικό κομμάτι του όλου event.
Ακόμα και τη δεύτερη μέρα όπου ακούσαμε τα ίδια κομμάτια, με μερικές διαφορετικές ατάκες από τον Lackey/Graves πέρασα το ίδιο όμορφα και το λέω με περίσια ειλικρίνεια, αν ήταν εκεί να παίζει με την κιθάρα του κάθε Παρασκευοσάββατο, θα πήγαινα για να τον δω,και πείτε με όσο υπερβολικό θέλετε. Οι αυτές βραδιές το πιο πιθανό κάποιον μη μυημένο στα κομμάτια των Psychotic Waltz και Deadsoul Tribe ίσως να μην τον εξιτάριζε να μην τον ενδίεφερε όσο για παράδειγμα εμένα η κάποιον που του αρέσουν αυτές οι δύο μπάντες. Ή να μην πήγαινε και δεύτερη μέρα να τον δεί, αλλά ακόμα και τέτοιοι άνθρωποι βρεθήκανε εκείνη την ήμερα και αυτοί περάσανε το ίδιο όμορφα με όλους εμάς τους πορωμένους Psychoticwaltzάκιδες.Για φινάλε έπαιξε το “Tribute” από Tenaciοus D και τις δυο βραδιές κλείνοντάς τες μέσα σε δυνατά χειροκροτήματα.