Νομίζω ότι σε αυτόν τον μουσικό πρέπει να δοθεί επισήμως ο τίτλος “Mozart της metal”. Αφού “κούφανε” τον κόσμο λέγοντας ότι θέλει να γράψει μια ολόκληρη συμφωνία μόνος του, στο ενδιάμεσο είπε να βγάλει και έναν ακόμα metal δίσκο. Ο λόγος για κανέναν άλλο πέρα από τον Devin Townsend και για την μπάντα του Devin Townsend Project που θα κυκλοφορήσουν το νέο τους album “Transcendence” στις 9 Σεπτεμβρίου. Το “Transcendence” είναι το πρώτο δείγμα συλλογικής δουλειάς της μπάντας, αφού για πρώτη φορά ο μαέστρος άφησε και τα υπόλοιπα μέλη να βάλουν το λιθαράκι τους συνθετικά.
Ο δίσκος ξεκινά μάλλον ανορθόδοξα με την επανακυκλοφορία του “Truth” από το album “Infinity” του 1998 και λειτουργεί σαν ουβερτούρα για το επικείμενο έργο. Αμέσως μετά έρχεται το “Stormbending”, mid-tempo κομμάτι όπου δίνουν μάχη το ambience με τα guitar leads για να ξεσπάσει σε έναν χορωδιακό κλείσιμο. Συνεχίζουμε με “Failure”, το πρώτο single του δίσκου, με τις χαρακτηριστικές μελωδίες και chord progressions που κάνουν τους ουρανούς να ανοίγουν για εμάς τους απλούς ακροατές και ένα αρκετά πειραματικό μελωδικό σόλο κιθάρας. Tο “Secret Sciences”, είναι μια πιο θεατρική δημιουργία, με τα στοιχεία του μιούζικαλ να κάνουν την επανεμφάνισή τους και εδώ, αποκρυσταλλώνοντας το συναίσθημα της σκοτεινής αισιοδοξίας του album. Επόμενο είναι το “Higher” ένα σχεδόν 10λεπτο progressive έπος και το καλύτερο συνθετικά κομμάτι κατά την άποψή μου, στο οποίο η μπάντα “θερίζει”. “Stars” (ένα κομμάτι που είχε φτιάξει ο Devin για την Toontrack), “Transcendence” και “Offer your Light” συνεχίζουν το μοτίβο του όσο πιο μεγαλοπρεπές και όσο περισσότερες φωνές, τόσο το καλύτερο, ενώ το album κλείνει με το συναισθηματικό “From the Heart” και μια διασκευή των Ween “Transdermal Celebration”, μάλλον λάθος επιλογή αλλά μπορεί να φταίει το ότι δεν είμαι και πολύ fan των διασκευών.
Συνολικά το “Transcendence” είναι ένα πολυδιάστατο progressive και symphonic έπος με βαριές κιθάρες, solos και τεράστια ενορχήστρωση και παραγωγή (στην οποία συμμετείχε ο Adam “Nolly” Getgood των Periphery), η οποία υπάρχει από πίσω και λειτουργεί σαν ένα wall of sound – τέρας, από αυτά που μόνο ο Devin ξέρει να μας πασάρει και να μην φαίνονται υπερβολικά. Παικτικά η μπάντα είναι στα καλύτερά της (ο Ryan αποδεικνύει γιατί δικαιολογημένα βρίσκεται στο πάνθεον των drummers του σήμερα). Φωνητικά ο Devin είναι όπως πάντα θεατρικός, επιδεικνύοντας την τεράστια φωνητική του έκταση και ικανότητα να εναλλάσσει clean και screams, με την Anneke Van Giersbergen να τον συνοδεύει αρμονικά. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να ακούσουν μουσική χωρίς κολλήματα και όρια.