Πολύ λίγες είναι οι μπάντες, που έχουν το θάρρος και το θράσος, να προχωρήσουν σε μια κίνηση, όπως αυτή που έκαναν οι Demon Hunter. Το αμερικάνικο christian metal συγκρότημα μόλις κυκλοφόρησε τη νέα του δουλειά, η οποία απαρτίζεται από δύο (!) full length δίσκους. Tα ονόματα αυτών: “War” και “Peace”.
Υποπτεύεστε κι εσείς αυτό που σκέφτηκα κι εγώ μόλις διάβασα τους τίτλους, φαντάζομαι. Και είναι όντως αλήθεια. Το “War” είναι ο δίσκος που περιέχει τα πιο βαριά κομμάτια τους. Φέρει μια πιο metalcore ατμόσφαιρα, πιο βρώμικα φωνητικά και πιο επιθετικά riffs. Το “Peace”, από την άλλη, χαρακτηρίζεται από περισσότερο νωχελικές μελωδίες στην κιθάρα, πιο αργούς ρυθμούς, περισσότερα clean vocals, κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία και πιο acoustic ήχο.
Η αλήθεια είναι ότι με δυσκόλεψε πολύ το να κάτσω να γράψω αυτή την κριτική. Άκουσα το album αρκετές φορές, για να διαπιστώσω αυτό που είχα αρχίσει να διαισθάνομαι από την πρώτη ακρόαση. Τα κομμάτια σε κάθε έναν από τους δίσκους παρουσιάζουν πολύ μεγάλη ομοιογένεια, μεταξύ τους. Χρειάστηκα γύρω στις πέντε ακροάσεις για να πω πως ξεχωρίζω ένα – δύο τραγούδια από το σύνολο των 22 συνθέσεων. Και η αλήθεια είναι ότι βαρέθηκα, αρκετά. Τις περισσότερες φορές παρατούσα το εκάστοτε album στη μέση και έκανα πισωγυρίσματα στους παλιούς καλούς Demon Hunter, τότε που η φωνή του Clark δεν χρειαζόταν τόσο autotune – και έχει και τόσο ωραία χροιά, ο άτιμος.
Τέλος πάντων, θεωρώ πως η κίνηση που έκαναν μπορεί να ήταν τολμηρή μεν, αλλά ήταν μάλλον λάθος. Τα κομμάτια είναι πάμπολλα και δεν έχουν την απαιτούμενη ποιότητα, για να σε κρατήσουν για τη μιάμιση ώρα, που διαρκούν συνολικά τα δύο album. Σκέφτομαι ότι ίσως το συγκρότημα πηγαίνει για διάλυση, οπότε αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν μια τελευταία δουλειά, που θα περιέχει όλες τις ιδέες τους, που δεν είχαν καταφέρει να μπούνε στην τελική playlist των προηγούμενων album. Μπορεί και να υπερβάλλω.
Πιστεύω ότι αν αποφάσιζαν να πάρουν τα πέντε καλύτερα κομμάτια από το κάθε album και έφτιαχναν έναν ενιαίο δίσκο με τίτλο “War and Peace”, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο. Η ποιότητα θα ήταν πολύ πιο ικανοποιητική και η αντίθεση ανάμεσα στις δύο πλευρές πολύ πιο έντονη Αν, λοιπόν, υπήρχε αυτό το υποθετικό double-sided album, θα έπρεπε να περιέχει τα εξής κομμάτια:
Side A – War:
1. Grey Matter
2. Close Enough
3. Lesser Gods
4. No place for you here
5. Gunfight
Side B – Peace:
1. I don’t believe you
2. Loneliness
3. Fear is not my Guide
4. Two ways
5. Tear you down ή Recuse myself
Ακούστε τα, να δείτε αν συμφωνείτε.