Περίμενα πως και πως το live στο Κύτταρο με Delain, Sirenia και Sede Vacante. Όχι μόνο γιατί μου αρέσει το είδος αυτής της μουσικής, αλλά και γιατί με ενδιέφερε να δω την ανταπόκριση του κοινού σε μια τόσο γερή δόση female-fronted συγκροτημάτων. Και δεν απογοητεύτηκα καθόλου!
Ανταπόκριση: Μαριάννα Φλώρου / Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος (περισσότερες εδώ)
Το live ξεκίνησε λίγο μετά τις 19:30 με τους Έλληνες Sede Vacante να ανοίγουν τη βραδιά. Στο τριαντάλεπτο της εμφάνισής τους ακούσαμε κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο “Skies Infernal” που έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγο καιρό, καθώς και τη διασκευή του αγαπημένου πλην χιλιοπαιγμένου “Enjoy the Silence”. Το κοινό τους δέχτηκε πολύ θερμά και νομίζω ότι η επαγγελματική τους εμφάνιση κέρδισε θετικές εντυπώσεις. Επίσης, ένα μπράβο για τα κότσια τους να παίξουν το πρώτο τους live σε κοινό που δεν απαρτιζόταν αποκλειστικά από φίλους και γνωστούς. Θα ήθελα να παρακολουθήσω πως θα ψηθούν στη σκηνή.
Επόμενη εμφάνιση αυτή των Sirenia. Μεγάλη περιέργεια είχα να δω πώς το δημιούργημα του Morten Veland τα πάει live με την καινούργια τους τραγουδίστρια Emmanuelle Zoldan. Και τολμώ να πω ότι ανταποκρίθηκε απόλυτα στις προσδοκίες. Μια πολύ καλή φωνή που χειρίζεται εξίσου καλά το παλιό ρεπερτόριο της μπάντας με τα κομμάτια του νέου δίσκου “Dim Days of Dolor”. Παρ’ όλα αυτά, φάνηκε ότι ακόμα είναι κάπως άγουρη όσον αφορά το stage presence της και ότι δεν νιώθει ακόμη άνετα στη σκηνή. Η δυναμική παρουσία όμως του Morten και των υπολοίπων εξισορροπούσε την κατάσταση και γενικά έδωσαν ένα δυνατό live. Το setlist κινήθηκε βασικά σε παλιό ρεπερτόριο της μπάντας (όπως “Meridian” και “My Mind’s Eye”) με δόσεις από το καινούργιο album στα πλαίσια της προώθησής του, όπως το ομώνυμο τραγούδι “Dim Days of Dolor” και το “Ashes to Ashes”.
Με το Κύτταρο να έχει αρχίσει να γεμίζει υποδεχτήκαμε τους Delain. Με έκπληξη διαπίστωσα πόσο αγαπητό είναι το συγκρότημα αυτό στην Ελλάδα. Κάτι είχα πάρει πρέφα από το live στο Fuzz με τους Sabbaton αλλά τώρα που ήταν headliners φάνηκε ακόμα περισσότερο. Νομίζω ότι και οι ίδιοι οι Delain καταχάρηκαν με τη θέρμη του κοινού και τη συμμετοχή του και δεν μπορούσαν να σταματήσουν να μας ευχαριστούν. Βέβαια το συγκρότημα ήταν άκρως ξεσηκωτικό, με headbanging και μαλλιά (πολλά μαλλιά!) να φεύγουν δεξιά-αριστερά, τα δύο τέρατα-κιθάρες να γεμίζουν τον χώρο, σολίδια και κοπάνημα. Η Charlotte Wessels είναι απλά εξαιρετική τραγουδίστρια, δεν της φεύγει τίποτα και η επαφή της με το κοινό έκανε τη διαφορά και έδειχνε πόση άνεση και καλή επικοινωνία έχει. Πολλά κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο “Moonbathers” παίχτηκαν, όπως “Glory and the Scum”, “Suckerpunch”, “The Hurricane”, “Fire with Fire”, “Danse Macabre”, τα οποία το ελληνικό κοινό τα ήξερε υπερήφανα απ’έξω και ανακατωτά. Δεν έλειψαν βεβαίως οι επισκέψεις στο παρελθόν με τα “Stay Forever”, “The Gathering”, “We are the Others”, “Get the Devil out of me”, “Sleepwalkers Dream”. Φανατικούς fans έχει αποκτήσει και η κιθαρίστρια των Delain, Merel, στην οποία προσπαθούσαν να πιάσουν κουβέντα ήδη από το στήσιμο. Στο τέλος της βραδιάς ο ιδρυτής και πληκτράς Martijn Westerholt ήταν ευγνώμων για τον δυνατό πυρήνα οπαδών που έχει αποκτήσει το συγκρότημα στη χώρα μας και οι Delain αποχώρησαν με την υπόσχεση να επιστρέψουν σύντομα.
Μια πολύ όμορφη και διασκεδαστική βραδιά, πολύ ενδιαφέρουσα καθώς οι αλλαγές των συγροτημάτων σε έκαναν να μην κουράζεσαι, και με πολύ υλικό που έκαναν αυτό το μικρό symphonic fest να αξίζει τα λεφτά του πέρα για πέρα. Αν κάτι να μας μείνει είναι οι δυνατές παρουσίες των female-fronted συγκροτημάτων στη metal σκηνή και πόσο ξεχωριστές στιγμές μπορούν να μας προσφέρουν.