Το Defcon festival υπήρξε μια απολαυστική εμπειρία για τους μουσικόφιλους του εναλλακτικού, hard rock/metal ήχου, με μπάντες να παρελαύνουν και να ξεπερνούν η μία την άλλη στην απόλαυση, η καθεμία για το δικό της προσωπικό της στυλ. Η έναρξη του festival ήταν την Παρασκευή το βράδυ και το πρόγραμμα φαινόταν αρκετά υποσχόμενο.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Κοντογιάννη / Φωτογραφίες: Έλενα Πάλλη / Χριστίνα Αλώσση (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Πρώτο συγκρότημα που έκανε ποδαρικό, ήταν οι Ghost Season, οι οποίοι άνοιξαν ιδανικά την βραδιά. Μπορεί ο κόσμος να μην ήταν ο επιθυμητός –σε αριθμό- για αρχή, και να τους στέρησε τη χαρά ενός συμμετοχικού κοινού, όμως δεν στέρησε σε τίποτα την απόδοση του συγκροτήματος και κάθε μέλους ξεχωριστά. Αυτό που κάνει σίγουρα αγαπητούς τους Ghost Seasonείναι ο καθαρός χαρακτήρας της μουσικής τους κατεύθυνσης και η αξιοπρεπής στάση σε αυτό που κάνουν.
Η συνέχεια ήρθε από τους εξαιρετικούς Once Them Edens. Φοβερή παρουσίαση, η διαστροφή έρρεε άφθονη και τα φωνητικά ήταν αρκετά creepy ώστε να ταιριάζουν ιδανικά με τα μελωδικά progressive metal στοιχεία της μουσικής τους. Τα κοφτά σημεία προσέδιδαν δραματικότητα και το κοινό ανταποκρινόταν διαχυτικά στο κάλεσμα των ήχων του συγκροτήματος.
Οι Made By Grey ανέβηκαν αμέσως μετά στη σκηνή, ρίχνοντας τους τόνους για να μας προσγειώσουν στη δική τους πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που όμως διακόπηκε και δεν μπόρεσε να αποδοθεί στο 100% των δυνατοτήτων της. Η αμηχανία και τα απρόοπτα φάνηκαν να κυριαρχούν σε κάποια σημείο, όμως αυτό δεν αφαίρεσε τίποτα από την δημιουργικότητα και το ταλέντο των μελών της μπάντας, που αν μη τι άλλο ήταν προφανή.
Blame the Trees. Επιτέλους! Ένα σχήμα με μια θηλυκή ύπαρξη ικανή να σε παρασύρει με την αισθητικότητα και γλυκάδα των φωνητικών της. Δεν ήταν μόνο οι post rock μελωδίες που ηχούσαν αφάνταστα λυτρωτικές στα αυτιά μου, αλλά ήταν κι εκείνη η χημεία, η σύνδεση με το κοινό και μεταξύ των μελών της μπάντας που σε προσκαλούσε να τους ακολουθήσεις. Τι κι αν έφυγε μια χορδή από την κιθάρα, και 2 και 3 να φύγανε ήταν απολαυστικότατοι.
Κι εκεί που περιμένεις να βγουν οι Mother of Millions, το τελευταίο για τη βραδιά συγκρότημα, σου σκάνε ξάφνου οι Universe217! Εξαιρετική surprise, μας έφτιαξε τη διάθεση και ακούσαμε για ακόμη μια φορά μια εκπληκτική μπάντα να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, να εισχωρεί στον ψυχισμό σου και να σε παρασύρει στο χάος των μελωδιών της. Μας είπανε 4-5 τραγούδια, μας άλλαξαν τα φώτα κι έφυγαν. Έτσι, απλά και κλασικά.
Τελευταίοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Mother of Millions, φανερά άνετοι και ευδιάθετοι, έτοιμοι να παίξουν με το κοινό, ξεκίνησαν δυναμικά και μας απογείωσαν. Απολαυστικές progressive συνθέσεις, η ευρύτητα των φωνητικών σε συνέπαιρνε και όλη η ξεσηκωτική προσέγγιση της μπάντας ήταν πέρα για πέρα καλοδεχούμενη από το κοινό.
Την Παρασκευή δεν γίναμε θεατές/ακροατές ενός ακόμη festival, μιας εμφάνισης μερικών εγχώριων συγκροτημάτων, αλλά περισσότερο μιας ποιοτικής ανάδειξης και παρουσίασης συγκροτημάτων με post/progressive metal/rock ήχο που αξίζει να παρακολουθήσεις στενά την πορεία τους στην καλλιτεχνική τους σταδιοδρομία.