Με αφορμή την επίσκεψη των Σουηδών “‘60s baroque / psychedelic harmony pop ηρώων” – όπως τους αποκαλούν – Death And Vanilla, η Μαρίλη Κουλολιά ρώτησε το συγκρότημα για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του. Διαβάστε παρακάτω τι είχαν να της πουν.
Αρχικά, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Συγκροτήσατε τη μπάντα το 2007. Πώς συνέβη αυτό, αποσκοπούσατε εξ’αρχής στη διαμόρφωση ενός συγκροτήματος ή προέκυψε στη συνέχεια;
Θέλαμε απλά να παίξουμε μαζί μουσική, αλλά δεν είχαμε περαιτέρω σχέδια όταν πρωτοξεκινήσαμε. Η αρχή για την ακρίβεια ήταν αρκετα βραδεία και κατά τα πρώτα δύο-τρία χρόνια γράψαμε μόνο τέσσερα κομμάτια.
Όταν ξεκινήσατε να παίζετε είχατε ένα ξεκάθαρο μουσικό προσανατολισμό ή καταλήξατε στο συγκεκριμένο είδος στη πορεία;
H αλήθεια είναι πως δεν είχαμε κάτι συγκεκριμένο υπόψιν, απλά κατά κάποιο τρόπο συνέβη. Δεν είχαμε αρκετό εξοπλισμό ούτε ήμασταν εξοικειωμένοι με τη διαδικασία της ηχογράφησης οπότε από αυτό το σημείο ο ήχος σταδιακά εξελίχθηκε. Μαθαίνεις να λειτουργείς με όσα έχεις κι εν συνεχεία προσπαθείς να γίνεσαι όλο και καλύτερος σ’αυτό που κάνεις.
Αποκτήσατε το όνομα της μπάντας από δύο λαγούς που είχατε για κατοικίδία (ένα μαύρο-Death κι ένα λευκό-Vanilla) και το πρώτο κομμάτι που γράψατε ονομαζόταν “Run Rabbit Run”. Υπάρχει κάποια ενδόμυχη σύνδεση – δηλαδή τυχαίνει στη μουσική σας να συνδέετε οικέιους σε εσάς όρους οι οπόιοι μέσω της μουσικής τους εκτέλεσης προσλαμβάνουν μια διαφορετική υπόσταση; Ή μάλλον υπεραναλύω;
Ναι, αυτό πράγματι αποτελεί ένα μέρος της διαδικασίας για τους περισσότερους δημιουργικούς ανθρώπους – ωστόσο μπορεί να είναι και κάτι πολύ πιο απλό. Μερικές φορές απλά παίρνεις αφόρμηση από κάτι πραγματικά οικείο και το αξιοποιείς μ’ένα διαφορετικό τρόπο. Λατρεύουμε τους λαγούς, και πολλές φορές τους περιλαμβάνουμε σε διάφορους τομείς της ζωής μας. Τα πάντα, από το όνομα της μπάντας μας, τα ζώα που θα θέλαμε να είχαμε στην αυλή, διάφορα αστεία εώς και cute overload βίντεο που παρακολουθούμε στο youtube περιλαμβάνουν λαγούς. Οι λαγοί γενικότερα έχουν μια θέση στη ζωή μας και κατά κάποιο τρόπο κατέληξαν να τραβήξουν την προσοχή μας και στα πλαίσια του συγκροτήματος, ως Death and Vanilla. Εξ’άλλου, το ίδιο τ’όνομα της μπάντας μας είναι απότοκος δύο λαγών…! Οπότε, ίσως να μην αποτελεί κάποια ενδόμυχη σύνδεση, αλλά συχνα συμβαίνει να επαναλαμβάνονται κάποια μοτίβα στη μουσική μας ξανά και ξανά, και οι λαγοί είναι σίγουρα ένα απ’ αυτά.
Απ’όσο γνωρίζω, προτιμάτε να μην βιάζεστε όταν γράφετε νέα κομμάτια. Αυτό συμβαίνει επειδή επιλέγετε να επικεντρώνεστε σε κάθε λεπτομέρεια ούτως ώστε να καταλήγετε στο επιθυμήτο αποτέλεσμα, ή επειδή έχετε κι άλλες ασχολίες που καταλαμβάνουν χρόνο. Κι αν ναι, ποιες είναι αυτές;
Ναι, η αλήθεια είναι πως δεν βιαζόμαστε καθόλου, όχι όμως λόγω τελειομανείας ή οτιδήποτε τέτοιο. Απλά έχουμε πάρα πολλές ιδέες αλλά δεν φτάνουν πάντα στην ολοκλήρωσή τους. Δε θέλουμε να το πιέσουμε καθόλου, η διαδικασία όλη πρέπει να βγαίνει πηγαία. Συνήθως έχουμε υπ’όψιν μας ιδέες για 20-30 κομμάτια παράλληλα, και καθώς περνά ο χρόνος κάποια τραγούδια αποκρυσταλλώνονται στη μνήμη μας περισσότερο από άλλα, και αυτά είναι τα κομμάτια που εν τέλει ολοκληρώνουμε με μια μεγαλύτερη ευκολία. Βέβαια, πολλές φορές ανατρέχουμε και σε αυτά που για κάποιο διάστημα είχαμε παραμελήσει και τα επανεξετάζουμε, τότε ακολουθούν μια τελείως διαφορετική πορεία – και μόνο από το πέρας του χρόνου έχουν υποστεί μια διαφορετική επεξεργασία. Ε, και μετά υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που παρακωλύουν τη παραγωγική διαδικασία όπως για παράδειγμα οι δουλειές μας, οι οποίες απαιτούν πολλή ενέργεια και χρόνο.
Η μουσική σας είναι αρκετά κινηματογραφική, δημιουργεί εξώκοσμες και συναισθηματικά περίπλοκες, φωτεινές και παράλληλα σκοτεινές και ζωντανές ψυχεδελικές εικόνες. Πώς το εξηγείτε αυτό;
Για την ακρίβεια δεν είμαι σίγουρος. Δεν έχουμε εξ’αρχής ένα συγκεκριμένο πλάνο, για παράδειγμα δε θα πούμε εκ των προτέρων «ωραία, ας κάνουμε ένα πολύ ψυχεδελικό κομμάτι!» ή οτιδήποτε τέτοιο. Μας βγαίνει φυσικά. Και τα περισσότερα κομμάτια αποτελούνται από πολύ λίγες συγχορδίες οπότε επί της ουσίας είναι αρκετά απλά. Μας αρέσει να ‘ντύνουμε’ τα κομμάτια μας με πολλά άλλα όργανα και ήχους που αγαπάμε. Πάντα κάνουμε αυτό που νιώθουμε, όταν νιώθουμε πως κάτι είναι σωστό, γνωρίζουμε ότι θα βγει κάτι καλό.
Στον τελευταίο δίσκο σας, “To Where The Wild Things Are”, υπάρχει μια ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα σε πιο pop και σε σκοτεινότερα κομμάτια. Πώς το αποφασίσατε αυτό;
Είχαμε πολλές ιδέες για τα τραγούδια του δίσκου και θέλαμε να περιλαμβάνει τα πάντα, pop και πιο πειραματικές μουσικές. Πάντα μας άρεσε να πειραματιζόμαστε και ποτέ δε θέλαμε να είμαστε μια καθαρά ποπ μπάντα, υπάρχουν πολλές όψεις στους Death And Vanilla και δε θέλαμε να περιοριστούμε σε μονάχα ένα είδος, αλλά αντιθέτως να εξερευνήσουμε τον ήχο μας. Αυτή ακριβώς την τάση για πειραματισμό υποδηλώνει και ο τίτλος του δίσκου.
Ποια ζητήματα πραγματεύεστε στον δίσκο;
Σε ό,τι αφορά τους στίχους πραγματευόμαστε κατά κύριο λόγο τις ικανότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου και την ανάγκη του για δημιουργικότητα και φαντασία. Είναι πολύ σημαντικό η φαντασία να περιλαμβάνεται στη ζωής μας, αλλά πολλές φορές χάνεται μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Όπως είπες κι εσύ, η μουσική μας είναι αρκετά κινηματογραφική και δίνει αυτη την αίσθηση του εξωπραγματικού. Αυτά τα ζητήματα θεωρούμε ότι διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στη μουσική μας γενικότερα και η φαντασία αποτελεί το καλύτερο μέσο για να τα προσεγγίσουμε.
Έχετε υιοθετήσει μια μινιμαλιστική προσέγγιση στον ήχο σας. Πώς το επιλέξατε αυτό; Ποιες οι επιρροές σας;
Επηρεαζόμαστε από τη ζωή γενικότερα, από τους ανθρώπους, από τα όνειρα, τα ταξίδια, τη μουσική, τις ταινίες, την τέχνη, τη λογοτεχνία. Τα τραγούδια, οι ταινίες και τα βιβλία που έχουμε αγαπήσει, είναι αυτά που συνήθως φέρουν μια αύρα κοινή – παγκόσμια αλλά που δίνουν παράλληλα και την αίσθηση μυστηρίου, του ανεξερεύνητου, αλλά που παρά αυτή τους την ιδιότητα παραμένουν προσβάσιμα. Έτσι είναι η καλή pop μουσική. Αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους προτιμούμε αυτή τη μίνιμαλ προσέγγιση – δεν είμαστε και οι πιο βιρτουόζοι μουσικοί… αλλά δε μας ενδιαφέρει τόσο και η απόλυτη μουσική αρτιότητα. Το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει το συναίσθημα, οπότε κρατάμε τις συνθέσεις μας απλές για να εκφραζόμαστε καλύτερα. Οι μπάντες με τις οποίες μεγαλώσαμε, είχαν πιθανότατα τις ίδιες προτεραιότητες. Πρώτα συναίσθημα κι έπειτα περιπλοκότητα.
Ο ήχος σας φέρει μια εσάνς απ’το παρελθόν. Αν έπρεπε να επιλέξετε μεταξύ παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος, τι θα διαλέγατε και γιατί;
Δε θέλουμε να ακουγόμαστε ρετρό, απλώς λατρεύουμε τον ήχο των παλιών οργάνων, το βιμπράφωνο, τον αναλογικό ήχο. Θα διαλέγαμε το παρόν – και απλά θα αποκλείαμε οτιδήποτε δε μας ικανοποιεί στους παρόντες ήχους. Αλλά πιστεύουμε ότι πρέπει να ζεις το τώρα για να είσαι δημιούργικός με οποιοδήποτε τρόπο – κι έπειτα να κάνεις τις σωστές επιλογές.
Θέλατε να κάνετε soundtrack για μια ταινία… κι έπειτα σας επέλεξαν για το soundtrack του Vampyr. Πώς ήταν σαν εμπειρία; Θα το ξανακάνατε;
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία και θα μας άρεσε πάρα πολύ να κάναμε ξανά κάτι παρόμοιο. Για την ακρίβεια παίξαμε ζωντανά στο Cinemascore festival το Φεβρουάριο στην Ισπανία τα soundtrack από το The Tentant του Polanski. Και οι δύο αυτές συναυλίες ήταν πολύ διασκεδαστικές και συνάμα ικανοποιητικές.
Η Σουηδία έχει ιδιαίτερα ενεργή και αρκετά επιτυχημένη μουσική σκηνή. Ονομάστε μερικές εγχώριες μπάντες που απολαμβάνετε να ακούτε.
Μας αρέσουν οι Skeppet, οι Differnet και οι Testbild!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Έχουμε κλείσει κάποιες συναυλίες μέσα στο χρόνο και μετά πιθανότατα να ξεκινήσουμε την ηχογράφσηση και την καταγραφή ιδεών για τον επερχόμενο δίσκο μας.
Θα επισκευθείτε την Αθήνα στις 23 Οκτωβρίου και την Θεσσαλονίκη δύο ημέρες αργότερα. Τι να περιμένουμε από τη συναυλία των Death and Vanilla;
Αρκετό βιμπράφωνο, αναλογικό ήχο, Organ και κιθάρα!
Σας ευχαριστούμε πολύ κι ανυπομονούμε να σας απολαύσουμε και ζωντανά!
***ENGLISH VERSION:***
First off, lets start from the basics you guys got together in 2007. How exactly did that happen, were you planning on forming a band right from the start or did it occur to you later?
We just wanted to make music together but didn’t have any further plans than that when we started. It was a really slow start and the first 2-3 years we only wrote 4 songs!
When you first started did you have a clear future vision as to where you were heading musically, or did that come about later?
No not really, it just sort of happened. We didn’t have very much equipment and we weren’t particularly good at recording so our sound kind of grew out of that. You learn to work with what you have and then try to do things better and better.
You got your band name from your two pet rabbits (black-Death and white-Vanilla) and the first song you wrote was named ‘run rabbit run’. Which to me seems like a subconcious link – like information which are familiar to you pour out of your music- but in the way they are expressed both musically and vocally they form a new dimension and gain new meaning. Is that the case or am i reading too much into it?
That is probably often the case in all creative stuff people are doing – and yet it is also very simple. Sometimes you just take something that is close to you and make something out of it. Rabbits just happen to be very dear animals, and we often put them in a lot of contexts in our lives. Everything from our band name, to pets we wished we had in the garden, to jokes, to cute overload videos watching on youtube. Rabbits just have a place in our lives, and as some point they ended up to have some attention in Death and Vanilla too. After all it is a band named after two rabbits…:)
So it is maybe not a subconscious connection, but we often have themes and subjects that reoccur in our music over and over again, and rabbits have been one of them.
From what I know, you generally like to take your time when putting together new music. Is it because you like to work on your music extensively, taking care of all the small details or because you have other things going on. And if so, what are your other interests?
Yes we work slowly but it’s not because we’re perfectionists or anything like that. We’re good at coming up with ideas for songs but not so good at finishing them. We can’t force it, it has to be a natural process. We usually have ideas for about 20-30 songs going on at the same time, and after a while there are some that crystalizes themselves more than others, and those are then the ones that we can finish quite naturally. Then we sometimes come back to the ones that where left behind and start to work on them again, and they can take a whole new direction – they have been processed in the background just by time passing by.
And then there are also other things in life, like day jobs, that takes a lot of time and energy, and that is of course slowing us down.
Your music is very cinematic, creating outworldly and emotinally complex, dark but at the same time bright and vibrant psychedelic images. How would you explain that?
Not sure actually. It’s not like we’re deciding beforehand that “let’s make a really psychedelic song” or something like that, it just kind of comes out that way naturally. And most of the songs consists of only a few chords so they are quite simple at the core. We just like to layer the songs with lots of different instruments and sounds that we love. We always goes for a feel, whenever something has the right feel we know we’ve got something.
In your latest album ‘To Where The Wild Things Are’, there is a clear division between more pop and darker songs, how did you decide on this?
We had a lot of ideas for songs for the album and we wanted to do both the pop songs but also the more experimental stuff. We’ve always been into experimenting and never thought of ourselves as just a pop band, there are more than one side to Death And Vanilla, and we didn’t want to limit ourselves to do just one thing, but to explore our sound. And that really is what the title of the album represents musically for the album.
What theme are you covering on the album?
Coming to the lyrics it is mainly a celebration to the human mind’s capacity and need for imagination. It is so important in our lives but it is sometimes lost in the daily lives. As you said, our music is often cinematic and has this kind of otherworldliness to it. Those themes are always very present in our music we think, and imagination is one of the corners stones for those themes.
You have adopted a minimalist approach toward music. How did this go about? Which are your influences?
Life in general, people, dreams, travels, music, films, art, literature.
The songs, films, books etc that we like best, is often the ones that have an aura of something universal but still a bit of mystery and equivocal feel to it, but yet is easy to access. Good pop music is like that. But there are also other explanations to why we sometimes keep it simple – we just aren’t that virtuously gifted at playing our instruments. And actually we just don’t care about being perfect musicians. It is more important for us to find a feeling, so we keep it simple enough to get there. The bands we listen to and grew up with, probably have that priority too. Feeling first and complexity comes second.
Your sound carries a distinctive retro essence. If you had to choose between past, present or future which one would you choose and why?
We’re not trying to sound retro at all, we just love the sounds of a lot of the old instruments like organs, vibraphones and analogue synths. We would choose the present – and just scale away everything we don’t like about present sounds. But you need to be in the present in any form of creative work we think – and then choose wisely.
You wanted to do the soundtrack for a movie.. and then you were chosen for the soundtrack of ‘Vampyr’. How did you feel? Is it something you would do again?
Yes it was a great experience and we’d love to do something like that again. We actually did a live score for Polanski’s The Tenant at the Cinemascore festival in Spain in February. Both events were massively fun and rewarding to us as live experiences.
Sweden has an exceptionally energetic music scene and a very successful one as well. Name some swedish bands you enjoy listening to.
We like Skeppet, Differnet and Testbild!.
What are your future plans?
We have a few more shows booked this year and after that we’d probably will start recording and working on ideas for a new album.
You will be visiting Athens on the 23 of October and after two days you will also perform at Thessaloniki. What should we expect from a Death And Vanilla Concert?
Lots of vibraphone, Moog, organ and guitar!
Thank you so much for your time. We are looking forward to enjoying you on stage!!!