Η γνωριμία μου με τους Deaf Radio έγινε περίπου πριν έναν χρόνο, με το κομμάτι “Down On Her Knees” να παίζει επί μέρες στο κεφάλι μου. Το περσινό καλοκαίρι έκαναν την κίνηση τους και δημοσίευσαν το “Revolving Doors”. Κάπου εκεί οι περισσότεροι πλέον συζητούσαν για το “Alarm”…
Ανταπόκριση: Άγις Χατζηγεωργίου / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Έφτασα στον ανανεωμένο χώρο του six d.o.g.s λίγο μετά τις 21:00. Ο κόσμος ήδη ήταν αρκετός, ακόμη και στο άκουσμα ότι το live θα ξεκινήσει στις 22:00. Την ώρα της αναμονής σκεφτόμουν το γεγονός ότι η συγκεκριμένη μπάντα κατάφερε να κάνει τον κόσμο να γυρίσει το κεφάλι του σε δίσκους μεγάλων ελληνικών συγκροτημάτων και να την προσέξουν. Αυτό από μόνο του είναι επιτυχία. Φυσικά είχαν και άξια βοήθεια για να το πετύχουν αυτό, με μια εξαιρετική παραγωγή, με ένα όμορφο artwork και ένα εκπληκτικό video clip, που τους εκτόξευσε. Ας περάσουμε όμως και στο μουσικό κομμάτι της υπόθεσης.
Λίγο μετά τις 22:00, αντίκρισα μια μπάντα που, ντρέπομαι που το λέω, δεν την είχα καν ακούσει. Οι Devamp Javu μου φάνηκαν εξ αρχής ωραία τυπάκια, ας το πω έτσι. Η αλήθεια είναι πως είχα πολύ καιρό να κολλήσω με ένα ηχητικό αποτέλεσμα. Είναι εκείνο το συναίσθημα που κοιτάς αποχαυνωμένος κάτι. Αυτό έπαθα με τα συγκεκριμένα παιδιά. Ένα ατμοσφαιρικό περίεργο rock ηχόχρωμα με άκρως ποιητικό ελληνικό στίχο με έκαναν αρχικά να απορήσω. Όμως, τα αρχικά ανάμεικτα συναισθήματα μου μεταλλάχθηκαν σε κόλλημα. Το κοινό έδωσε ένα πολύ δυνατό χειροκρότημα και οι Devamp Javu παρέδωσαν την σκυτάλη στους πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης βραδιάς.
Kατά τις 23:00, οι Deaf Radio ανέβηκαν στην σκηνή με τον κόσμο να γεμίζει ασφυκτικά τον χώρο. Οι προσδοκίες του κόσμου ζωγραφισμένες στα πρόσωπα τους όταν και έφτασε η στιγμή που ξεκίνησαν. Προσωπικά απόρησα για την τόσο απότομη αλλαγή του ήχου. Ενώ οι Devamp Javu είχαν αξιοπρεπέστατο ηχόχρωμα, στους Deaf Radio αυτό άλλαξε. Ο κακός ήχος σκέπασε κομμάτια όπως το “Revolving Doors”, όμως όσο περνούσε η ώρα, ο ήχος έστρωσε. Η ανταπόκριση του κόσμου στην ενέργεια της τετραμελής μπάντας, με έκανε να σκεφτώ ξανά αυτό που ανέφερα παραπάνω. Ένας δίσκος που κατάφερε να στρέψει τα βλέμματα πάνω του. Κατάφερε να πρωταγωνιστήσει και καθόλου άδικα. Στοίχημα τους ήταν σίγουρα το live και το βράδυ του Σαββάτου η ανταπόκριση του κόσμου έδειξε ότι το αξίζουν ολοκληρωτικά. Στιγμιότυπα της βραδιάς ήταν σίγουρα τα τελευταία κομμάτια. “Anytime” και “Backseats” έλαμψαν στα αυτιά μας και highlight για την μπάντα, να βλέπει τον κόσμο να τραγουδάει τους στίχους των κομματιών. Όμως μας προσέφεραν και ένα, σαν να λέμε, κερασάκι στην τούρτα. Ένα νέο κομμάτι που θα το χαρακτηρίσω, και όχι άδικα, άρρωστο.
Οι Deaf Radio έδειξαν ότι νέα συγκροτήματα αξίζουν την προσοχή μας. Είναι, από πολύ νωρίς, ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς. Με έναν δίσκο που έχει εκτοξευθεί και με την αυτοπεποίθηση τους, έχουν πολλά να μας δείξουν ακόμα. Όμως σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται δουλειά. Δεν πρέπει να ξεχάσουν τον κακό αρχικό ήχο. Ένα άψογο δισκογραφικό αποτέλεσμα χρειάζεται και το αντίστοιχο συναυλιακό αποτέλεσμα. Έχουν τον χρόνο και την διάθεση, όπως φαίνεται, να το διορθώσουν και να φτάσουν ακόμη πιο ψηλά.