Toνα επισκέπτεται για δεύτερη φορά την πόλη της Αθήνας ένα εκ των σημαντικότερων ψυχεδελικών συγκροτημάτων, είναι αυτομάτως ένα σπουδαίο γεγονός. Οι Dead Meadow, λοιπόν για δεύτερη φορά μας έκαναν την τιμή να μας συμπεριλάβουν στην περιοδεία τους και αυτή τη φορά σε ένα κατά πολύ μεγαλύτερο χώρο.
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Έλενα Πατσουράκου (περισσότερες εδώ)
Με το που κατεβήκαμε τα σκαλιά, είδαμε πως οι Whereswilder είχαν ξεκινήσει το set τους και οι πρώτες εντυπώσεις αν μη τι άλλο ενθαρρυντικές για το συγκρότημα. Ο κόσμος που είχε μαζευτεί ως εκείνη τη στιγμή γούσταρε τη μουσική τους. Σίγουρα ήταν πολύ βελτιωμένοι από την τελευταία φορά που τους δει, αλλά επειδή έχουν αυξήσει τις απαιτήσεις μετά το ντεμπούτο, περιμένω πολλά περισσότερα πράγματα επάνω στη σκηνή. Μουσικά, βέβαια το συγκρότημα ήταν άψογο, παίζοντας κομμάτια όπως το “Captain Panic”, με το οποίο άνοιξαν το live και συνέχισαν με τα “Space & Time”, “Snow”, την κομματάρα που ακούει στο όνομα “Something Αbout Her”, “Βο” και έκλεισαν την εμφάνιση τους με το “A.F.R”, από τον ντεμπούτο δίσκο τους “Yearling”, ο οποίος είναι ένα μικρό διαμάντι για τους λάτρεις του ήχου. Αποστολή εξετελέσθη για τους Whereswilder και εγώ ανανεώνω το ραντεβού μου μαζί τους για το καλοκαίρι και τις λίμνες της Δράμας.
Χωρίς πολλά λόγια και κουβέντες οι Dead Meadow πήραν τις θέσεις επάνω στη σκηνή και η ανυπομονησία να χτυπάει κόκκινο, όχι για τους ίδιους λόγους με την πρώτη φορά, αλλά να γιατί, είναι οι Dead Meadow και το να τους βλέπω ξανά ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα! Το ξεκίνημα με το “The Whirlings” ήταν αν μη τι άλλο εντυπωσιακό, μα συνάμα έδειξε ένα συγκρότημα τόσο απλό και λιτό στη σκηνή που σε κερδίζει με την πρώτη. Η συνέχεια ξεχείλιζε από συναίσθημα, μιας και τα “Such Hawks Such Hounds” και “Good Moanin'” συγκαταλέγονται στα κλασσικά τραγούδια τόσο για το συγκρότημα όσο και για τη σκηνή αυτή καθ’αυτή.
Το “Warble Womb” είχε στη συνέχεια την τιμητική του καθώς εκπροσωπήθηκε με το “Yesterday’s Blowing Back”. Ο ήχος ήταν σε πολύ καλό επίπεδο δείχνοντας μας όλη τη μεγαλοπρεπή και μυστικιστική όψη της μουσικής των DeadMeadow. Τα “Αt Her Open Doors”, “Sleepy Silver Door” όταν ακούστηκαν με ανάγκασαν να θυμηθώ για ακόμα μια φορά, γιατί μου αρέσει τόσο η μουσική αυτού του συγκροτήματος. Στο encore ήρθε η ώρα της αποθέωσης του συγκροτήματος από το κοινό που είχε πυκνώσει αρκετά και παρακολουθούσε με απόλυτη προσήλωση τα τεκταινόμενα στη σκηνή.
Τα φώτα άναψαν και η εμφάνιση των Three Kings πέρασε στην ιστορία, μα όχι στη λήθη!