Η παρουσιάση του “The Great Absence” ήταν όντως release party, αφού οι οικοδεσπότες της βραδιάς, Daylight Misery, υποδέχτηκαν και χαιρέτησαν τον καθένα μας ξεχωριστά, σε οικογενειακό πάντοτε κλίμα, παρέα με τους εκλεκτούς τους καλεσμένους: τους “πρωτάρηδες” Immensity και τις… παλιές καραβάνες που ακούν στο όνομα Pantheist. Ναι, καλά καταλάβατε… Doom mode: ΟΝ!
Ανταπόκριση/Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Λίγο μετά την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, και με την προσέλευση κόσμου να κυμαίνεται σε ικανοποιητικά επίπεδα, ακούστηκαν τα πρώτα βαριά riffs των Ιmmensity, οι οποίοι έκαναν την παρθενική τους live εμφάνιση. Παρόλο όμως που -όπως έγραψα και παραπάνω- είναι “πρωτάρηδες”, υπάρχουν από το 2009 και αποτελούνται από έμπειρα μέλη της ελληνικής σκηνής όπως ο Γιάννης Φιλιππαίος των Decemberance, αλλά και των Daylight Misery, και ο εκφραστικότατος Λεωνίδας Χατζημιχάλης των Agnosia. O ήχος τους ακολουθεί ατμοσφαιρικά doom/death μονοπάτια, θυμίζοντας My Dying Bride και Draconian, και σίγουρα τράβηξαν την προσοχή σε όσους δεν τους είχαμε ξανακούσει. Θα ευχηθώ καλή συναυλική αρχή λοιπόν, ελπίζοντας να τους ξαναπαρακολουθήσω σύντομα!
Oι εκ του Λονδίνου ορμώμενοι Pantheist ποτέ δεν αποτελούσαν ένα από τα συγκροτήματα που θα καθόμουν να ακούσω, και βλέποντάς τους ζωντάνα την περασμένη Παρασκευή συνειδητοποίησα το γιατί. Μπορεί να είναι δεμένοι και ικανότατοι, με τον frontman τους Kώστα Παναγιώτου, να κλέβει τις εντυπώσεις ως ρασοφόρος, αλλά η επαναληπτικότητά τους και η απουσία outstanding σημείων μου φάνηκε αρκετά κουραστική, τόσο σε μένα αλλά και σε αρκετό κόσμο που προτίμησε να βγει για λίγο έξω από το venue. Από την άλλη υπήρχαν αρκετοί die-hard οπαδοί των Pantheist, που τους χάριζαν κάθε τόσο το θερμό τους χειροκρότημα. Ίσως αν έμεναν στο παλιό παραδοσιακό τους funeral doom, να κέρδιζαν και το δικό μου.
“Πάμε ρεεε!” φώναξε ο τραγουδιστής των headliners, Βασίλης Μάζαρης, κατά την άφιξή του στο stage, και όλα προμήνυαν πως η εμφάνιση των Daylight Misery θα ήταν αρκετά δυνατή. Με το πάρα πολύ καλό “Τhe Great Absence” στις αποσκευές τους, νέο μπασίστα και πολλή όρεξη, το συγκρότημα έκανε πολλά κεφάλια να ανεβοκατέβουν και ακόμη περισσότερα στόματα να τραγουδήσουν στίχους από τα καινούρια κομμάτια τους. Ηighlights της ξεσηκωτικής εμφάνισής τους ήταν φυσικά οι special συμμετοχές του Kώστα Παναγιώτου (Pantheist) στο “Θλιβερός Χειμώνας” με το πιάνο του, του Sanctus (Disolvo Animus) στο “Human Pollution” -όπου είχαμε και το πρώτο pit της βραδιάς- και του Eυθύμη Καραδήμα (Nightfall) στη διασκευή του κλασσικού πλέον “Lesbian Show”. Φαίνεται πως το “The Great Absence” δεν έχει κάνει απλά(!) το κόσμο να παραμιλάει, αλλά έχει δημιουργήσει ένα ακόμα μεγαλύτερο και… αχόρταγο fan-base, που ζήτησε και κέρδισε encore, με τα πιο δημοφιλή κομμάτια του δίσκου (“Θλιβερός Χειμώνας” και “Human Pollution”). Λίγο μετά τις 12 και κάτω από επευφημίες, η βραδιά έφτασε στο τέλος της, αφηνοντάς με ευχαριστημένη για την μεγάλη πρόοδο των δικών μας Daylight Misery. Πάντα τέτοια, παιδιά!