Το μοτίβο που θέλει το 2016 να έχει από μια παρουσίαση δίσκου σχεδόν κάθε βδομάδα καλά κρατεί. Αυτή τη φορά ήταν οι Day Oof, οι οποίοι επέλεξαν την 25η Μαρτίου και το An club ως τη μέρα και το χώρο που θα κάνουν το release show της τελευταίας τους δουλειάς με τίτλο: “The Vlack Album”. Κάτι είχε πάρει το αυτί μου για τα live της εν λόγω μπάντας και έπρεπε να τα δω και ιδίοις όμμασι. Το συμπέρασμα; Και λίγα λένε! Αλλά ας δούμε πώς καταλήξαμε σε αυτό. Nα σημειώσω επίσης, πως ήταν από τα πιο ετερόκλητα live που έχω παρευρεθεί, καθότι η βραδιά ξεκίνησε με Punch Pop (?), συνεχίστηκε με math/metal/hardcore και έκλεισε με το skate punk των Day Oof.
Aνταπόκριση: Παναγιώτης Αντωνίου / Φωτογραφίες: Aλέξανδρος Χρηστίδης (περισσότερες εδώ)
Με μια κάποια απόκλιση από την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, ανέβηκαν στη σκηνή οι Matchin’ Punchies. Οι Matchin’ Punchies έπαιζαν ένα είδος που λέγεται Punch-Pop και πρώτη φορά άκουσα εκείνη τη μέρα. Πλέον, θεωρώ ότι ονομάζεται έτσι επειδή ακούγοντάς το θέλεις να ρίξεις μπουνιές στο διπλανό σου, στον τοίχο και γενικά, να ρίξεις μπουνιές. Ή κάτι τέτοιο. Ένα συνονθύλευμα ήχων και θορύβου, προερχόμενο από μια κιθάρα, τύμπανα, μια τρομπέτα και τρεις φωνές. Όσο ακούγονταν δηλαδή οι φωνές καθώς πότε ειχαν επίτηδες echo, πότε δεν πλησίαζαν στο μικρόφωνο, πότε τις έκαναν πιο ψιλές για “αστείο” και γενικότερα ήταν ίσως ότι χειρότερο έχω δει ποτέ live. Ο drummer τους ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπής και τα screams του ήταν ωραία. Αυτά.
Επόμενοι στη σειρά, οι Revenge of the Giant Face, από τους οποίους είχαμε λίγο καιρό να μάθουμε νέα και είχα χαρεί αρκετά που θα τους έβλεπα. Τιμιότατο, πολύ καλοπαιγμένο hardcore/mathcore/metalcore -πες το όπως θες-, με τη μπάντα ορεξάτη, να χτυπιέται ασταμάτητα και τον τραγουδιστή να φέρνει σβούρες τη σκηνή και να βγάζει με χαρακτηριστική άνεση κάθε έιδους scream και πιο brutal φωνητικό είχε το κάθε κομμάτι. Διασκευή της διασκευής επειδή βαριούνται, όπως μας είπαν, οπότε έσκασε το “Sabotage” και ζέστανε τον κόσμο για τα καλά. Ομιλητικοί όσο χρειαζόταν, κεφάτοι και εν γένει μια απολαυστικότατη εμφάνιση. Όπου τους πετύχετε σπεύσατε.
Είχε έρθει η ώρα για τους headliners της βραδιάς, τους Day Oof και ένα παραδοσιακό ηπειρώτικο τραγούδι άρχισε να ακούγεται από τα ηχεία την ώρα που η μπάντα ανέβαινε στη σκηνή εν μέσω αποθέωσης. Ο χώρος πλέον πρέπει να είχε γύρω στα 300 άτομα. Δίλεπτο κομμάτι, καληνύχτα σας ευχαριστούμε πολύ και κάτω. Δεύτερη εισαγωγή όπου, από τα ηχεία, η “american accent” των Day Oof παρουσίαζε ένα-ένα τα μέλη της μπάντας που έκαναν την εμφανισή τους ξανά στο stage. Αυτό που ακολούθησε από εκείνη τη στιγμή και μετά ήταν το εξής: Moshpit σε κάθε κομμάτι, stage diving και crowdsurfing για τα οποία ο Blink Mike κάποια στιγμή μας “απείλησε” ότι αν σταματήσουν θα σταματήσει και το live, ο μασκώτ-κόκκορας να πηδάει στη σκηνή, από τη σκηνή, προς τη σκηνή και να ανοίγει pit, 2-3 φουσκωτές μπανάνες να περιφέρονται στα χέρια του κόσμου και γενικά ένας χαμός. Διασκεδαστικότατος, skate-punk χαμός. Το σύνθημα “ΓΑΜΗΣΤΕ ΤΟΥΣ” ακουγόταν κάθε τόσο και έδινε ακόμα περισσότερο πανικό από κάτω. Εν κατακλείδι, αν ποτέ γίνει κάποιο πάρτι τύπου PROJECT-X στην Ελλάδα, ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων, οι Day Oof είναι χωρίς αμφιβολία η μπάντα που θα παίζει εκεί.
Υ.Γ.: Μαζί με το εισιτήριο των 6 ευρώ, έδιναν free και το “The Vlack Album”. Και δύο αυτοκόλλητα. Μαγκιά.