Το 1988 ο Ronald Reagan, έχοντας εκλεγεί για δεύτερη συναπτή φορά, διένυε το τελευταίο χρόνο της προεδρίας του κατά την διάρκεια της οποίας προσπάθησε να στιγματίσει με έντονα χρώματα την αντίπαλη πλευρά του Ψυχρού πολέμου. Η Ε.Σ.Σ.Δ. ,αναμεμειγμένη με το δικό της Bιετνάμ, αποχωρούσε κακήν κακώς από το Αφγανιστάν, η αντίστροφη μέτρηση για την διάλυση της είχε ήδη αρχίσει. Την ίδια χρονιά οι Crimson Glory κυκλοφορούσαν το δεύτερο δίσκο τους και σίγουρα τον καλύτερο τους.
Το Transcendence δεν είναι μόνο η κορυφαία τους στιγμή, είναι ένας από τους σπουδαιότερους δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ στην ιστορία της σκληρής μουσικής. Ακόμα και τα αρνητικά του σημεία αδυνατούν να μειώσουν την αξία του: τα «πλαστικά» ντραμς, οι στίχοι του Red sharks που απηχούν τον νεο-συντηρητισμό της διακυβέρνησης Reagan, το γεγονός πως οι Crimson Glory δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν ποτέ αυτό το δίσκο…
Οι Crimson Glory, με πυξίδα το ακμάζον U.S. metal της εποχής, στο δεύτερο δίσκο τους κάνουν πολλά βήματα μπροστά σε σχέση με το ντεμπούτο τους. Οι προοδευτικές ανησυχίες επιπλέον αρχίζουν να αναφαίνονται και να μορφοποιούνται σε αρκετά τραγούδια, οι μελωδίες γίνονται αλησμόνητες, τα riffs και τα solo των Jon Drenning και Ben Jackson συνομιλούν με τη Μούσα τους. Η φωνή του Midnight λάμπει σαν σπάνιο διαμάντι και δίνει στον δίσκο τη δική της σφραγίδα.
Koμμάτια όπως το εμπνευσμένο στιχουργικά από τον Edgar Allan Poe Masque of the Red Death, το Ιn dark places που διαθέτει μάλλον και το πιο σκληρό riff του δίσκου αποπνέει κάτι από τα μυστήρια της Ανατολής. Ο μελαγχολικός λυρισμός των Painted Skies και Lonely. Και οδεύοντας προς το φινάλε, το Eternal World που αναγγέλλει αναχωρήσεις προς στην μεγάλη «υπέρβαση»: το πέρασμα από τα επίγεια στα άγνωστα μυστικά ενός αδιόρατου κόσμου.
Ο δίσκος στην ολότητα του σε προκαλεί να αναφωνήσεις πως τέτοια κομμάτια δεν ξαναγράφονται και δεν ξαναγράφτηκαν ούτε από την ίδια τη μπάντα. Ο διάδοχος του, το Strange and Beautiful, άλλωστε ήταν πολύ διαφορετικός και κινείτο με αρκετή επιτυχία στο hard rock αλλά δεν ήταν Transcendence.
Την ίδια χρονιά που η ανθρωπότητα άκουγε το Operation: Mindcrime, το Seventh Son… ο δίσκος των Crimson Glory ξεχωρίζει μαζί τους. Δεν ήταν πως κατάφερε να υπερβεί την εποχή του ήταν μάλλον η εποχή που ευνοούσε τέτοιες υπερβάσεις. Και αν μπάντες με απείρως μεγαλύτερη καριέρα δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τη προγενέστερη δισκογραφία τους, οι Crimson Glory με την βραχύβια επανεμφάνιση τους θύμισαν κάτι από το παρελθόν στο οποίο οριστικά ανήκει η ιδιαίτερη προσωπικότητα και αμίμητη φωνή του Midnight.