Φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής αυτή τη βδομάδα στο Fuzz, με κύρια ονόματα Chinese Man και Kavinsky. Έριξα πιστόλι σε Kavinsky γιατί περνάω μια late 00’s/early 10’s φάση και έτσι δε θα μπορούσα να αντεπεξέλθω σε vintage synth, “κακα ρεύματα” και φζιφζίκια, οπότε πήγα Chinese Man, για να είμαι και groove, να είμαι και in.
Ανταπόκριση: Κωνσταντίνος Βασιλάκης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Σκάω στο Fuzz την ώρα που ξεκινούσαν οι Haring. Ήταν το πρώτο live τέτοιας ηλεκτρονικής μουσικής που πήγαινα και έτσι δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω. Κόσμο πολύ δεν είχαν, αλλά ωραία μουσική έπαιξαν, αν και έχω την αίσθηση ότι σε κάποιο μαγαζί θα ήταν πιο κουλ η φάση τους. Γενικά ήταν αυτή η φάση ωραία, αλλά δε θυμάμαι και πάρα πολλά.
Στη συνέχεια εμφανίστηκαν κάτι Αυστριακοί οι Ogris Debris, οι οποίοι ήταν λίγο κάπως. Δηλαδή προσπαθούσε ο χοντρούλης να κάνει χαμούλη, μας έδειξε πως να χειροκροτάμε ξέρω ‘γω, μας έμαθε να λέμε γατούλα στα αυστριακά, αλλά γενικά δεν ένιωσα τη φάση. Και τι θα γίνει με αυτά τα καπέλα πχια; Κι εγώ ήθελα μικρός, αλλά μεγάλωσα και κατάλαβα ότι δε λένε μία στυλιστικά (ναι το είπα και το εννοώ), εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, όπου η σκελετική δομή του κρανίου, καθώς και οι ενδυματολογικές επιλογές, επιτρέπουν, ένα κάποιο υποτυπώδες αισθητικό αποτέλεσμα.
Τρίτοι στη σειρά ήταν οι Scratch Bandits Crew, οι οποίοι από ό,τι κατάλαβα ανήκουν στην ίδια σκηνή της Γαλλίας, που ανήκουν και οι Chinese Man. Αν εξαιρέσουμε τις πολύ γρήγορες αλλαγές στυλ, οι τύποι ήταν φανταστικοί, και τους Beastie Boys τους έβαλαν και να προσέξουμε τους εαυτούς μας για να ρημάξουμε τους εαυτούς μας και γενικά ήταν πολύ ωραίοι. Δυστυχώς και εδώ, τα κακόγουστα καπέλα κάλυπταν το 50% των κεφαλών που βρίσκονταν πάνω στη σκηνή.
Και ήρθε η ώρα για τους Chinese Man. Έχω ένα συναισθηματικό δέσιμο μαζί τους από τα 21 μου, για προσωπικούς λόγους που δεν μπορώ να αποκαλύψω, οπότε γενικά εγώ αυτούς πήγα να δω. Και άξιζε. Οι τοίχοι έδειχναν ασταμάτητα animation, πολλά από αυτά σε πρόγραμμα που ξέρω να χειρίζομαι και για αυτό σήμαιναν λίγα περισσότερα για μένα (μπορείτε να βρείτε τα ονόματα των καλλιτεχνών κάτω από το επίσημο βίντεο του Shikantaza στο youtube), η μουσική ήταν ΠΟΛΥ πιο dub από ότι περίμενα με στιγμές που όλα έτριζαν, παίχτηκαν και παλιά hits όπως το Washington Square, το setlist ήταν τεράστιο, ενώ τα κακόγουστα καπέλα ήταν παντού. Βασικά οι τρεις MCs που ήταν στη σκηνή (από ότι κατάλαβα οι Chinese Man ήταν οι τρεις τύποι από πίσω) ενσωμάτωναν όλα τα κακά hep hap-rap στερεότυπα, με χρονολογική σειρά. Αλλά ok κανείς δεν είναι τέλειος, υποθέτω.