Ο Donald Glover (a.k.a. Childish Gambino) πιστεύω δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της τελευταίας δεκαετίας και δεν του προσδίδω αυτό το τίτλο μόνο για την μεγάλη του επιτυχία ως μουσικού άλλα και για το γεγονός ότι είναι επίσης εξαιρετικός ως κωμικός, ηθοποιός και σεναριογράφος (μιας και είμαστε σε καραντίνα να δείτε τη σειρά του “Atlanta”). Μετά τη μεγάλη απήχηση που είχε τόσο ο προηγούμενος δίσκος του “Awaken, My Love” όσο και το single “This Is America”, υπήρχε μεγάλη προσμονή για το επόμενο LP που θα κυκλοφορούσε, ειδικά από τη στιγμή που σύμφωνα με τον ίδιο μάλλον θα ήταν και η τελευταία του δισκογραφική δουλειά. Κάπως έτσι από το πουθενά το “3.15.20” εμφανίστηκε με μορφή συνεχόμενου streaming για 12 ώρες στο donaldgloverpresents.com στις 15 Μαρτίου όπως είναι και ο τίτλος του, ενώ μια εβδομάδα αργότερα έγινε διαθέσιμο σε όλες τις streaming πλατφόρμες.
*Disclaimer: οι τίτλοι των κομματιών (με εξαίρεση δύο) είναι ο χρόνος εκκίνησης τους στη συνολική διάρκεια του άλμπουμ.
Το “0.00” αποτελεί το intro του δίσκου χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο αφού το μόνο που συμβαίνει στα σχεδόν 3 λεπτά διάρκειας του είναι μια διαρκής επανάληψη του στίχου “we are, we are, we are” πάνω από ambient synths. Ευτυχώς η συνεχεία είναι διαφορετική καθώς στο “Algorythm” θα συναντήσει κάνεις ένα industrial beat και ένα αρκετά catchy ρεφρέν, σε ένα από τα πιο dance-able κομμάτια του άλμπουμ. Θα ακολουθήσουν δυο tracks με features(τα μονά στο δίσκο), με το πρώτο να έχει τίτλο “Time” και την Ariana Grande να συμμετέχει χωρίς όμως να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο σε ένα γενικά meh κομμάτι. Από την άλλη το “12.38” είναι σαφώς πιο ενδιαφέρον, με τον Childish Gambino να παρουσιάζει τις διάφορες χροιές της φωνής του στο πρώτο verse, κάνοντας ουσιαστικά αφήγηση μιας περιπέτειας με μια κοπέλα, με τον 21 Savage να συμβάλει με παρόμοιο τρόπο στο δεύτερο κουπλέ και τις Kadhja Bonet και Ink να βάζουν κι αυτές το λιθαράκι τους στη γέφυρα και στο outro αντίστοιχα. Η μετάβαση από το “12.38” στο “19.10” είναι από τα αγαπημένα μου σημεία στο δίσκο με τον Donald Glover να σου δίνει στο πιάτο από το πρώτο δευτερόλεπτο το funky attidude του “19.10”, ένα τραγούδι στο οποίο αναφέρεται στα αρνητικά της ομορφιάς, πιθανόν αναφερόμενος και στην ομορφιά της κουλτούρας των μαύρων στην Αμερική. Τα 8 λεπτά διάρκειας του “24.19” δεν δικαιολογούνται καθώς τα 2 τελευταία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καν, παρόλα αυτά πρόκειται για μια όχι κακή προσπάθεια να προσεγγίσει έναν πιο soul-gospell ήχο όπως στο “Awaken, My Love”.
Αμέσως μετά θα βρούμε τα τρία με διάφορα πιο αδιάφορα κομμάτια του δίσκου, με τα “32.22”, “35.31” και “39.28” να δημιουργούν μια κοιλιά περίπου στη μέση του δίσκου και το “32.22” να είναι ξεκάθαρα η πιο “άβολη” στιγμή. Το “42.26”, ή όπως είναι ευρέως γνωστό “Feels Like Summer”, είναι το μόνο κομμάτι από τα single που κυκλοφορήσαν το 2018 που “βρήκε το δρόμο” του στο “3.15.20” και δικαιολογημένα θα έλεγε κάνεις αφού ίσως είναι το καλύτερο track του άλμπουμ. Σε ένα παρόμοιο μουσικό vibe θα κινηθεί και το “47.48” με στίχους επηρεασμένους από την βίαιη κουλτούρα της εποχής που ζούμε και με τον γιο του Donald Glover, Legend, να κάνει την εμφάνιση τους στο outro σε ένα διάλογο που έχουν οι δυο τους περνώντας ένα μήνυμα που ουσιαστικά μας προτρέπει να αγαπάμε αυτούς που έχουμε γύρο μας και φυσικά τον εαυτό μας. Ο δίσκος θα κλείσει με το “53.49”, ένα τραγούδι με experimental-funk instrumental και τον Childish Gambino να εναλλάσσεται μεταξύ τραγουδιού και rapping, εμφανέστατα επηρεασμένος από τον Anderson.Paak.
Σε μια γενικά δύσκολη στιγμή για όλους στον πλανήτη, ο Donald Glover αποφάσισε να δώσει απροειδοποίητα στη δημοσιότητα το “3.15.20”, πιθανόν σκεπτόμενος όλα όσα συμβαίνουν. Άμα ισχύει αυτό για μένα είναι μια λάθος κίνηση με γνώμονα τη μουσική και αυτό το λέω γιατί υπάρχουν κομμάτια που θα μπορούσαν να δουλευτούν περισσότερο, είτε από συνθετικής πλευράς είτε σε επίπεδο παράγωγης, μίξης κλπ. Πάρα την όλη πειραματική διάθεση που δείχνει σε αρκετά σημεία, overall υπάρχουν αρκετές καλές στιγμές άλλα δυστυχώς δεν φτάνει κοντά ούτε στο απίστευτο flow του “Because The Internet” ούτε στο μοναδικό vibe του “Awaken, My Love”. Mε αυτά τα δεδομένα θέλω να ελπίζω ότι αυτή δεν θα είναι η τελευταία του δουλειά κάτω από το ψευδώνυμο Childish Gambino, πόσο μάλλον η τελευταία του απόπειρα στο χώρο της μουσικής γιατί έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα.