Αυτό που αρχικά φαινόταν σαν ένα side-project που δεν θα μακροημερεύσει, έφτασε αισίως στον τρίτο δίσκο του. Ο λόγος για το supergroup των Charred Walls of the Damned που για όσους δεν γνωρίζουν έχουν στις τάξεις τους, τους Richard Christy (ex-Iced Earth/Death), Tim “Ripper” Owens (ex-Iced Earth/Judas Priest), Steve DiGiorgio (έχει περάσει από Sebastian Bach μέχρι Obituary) και τον γνωστό παραγωγό Jason Suecof που εδώ έχει και την ιδιότητα του κιθαρίστα.
Αν θα έρεπε να βρεθούν οι λέξεις που να περιγράφουν καλύτερα το είδος μουσικής τους, αυτές μάλλον θα ήταν τεχνικό heavy metal με μια γερή δόση μελωδίας. Τρία κομμάτια από το ομώνυμο, παρθενικό τους album το 2010 αντέχουν ακόμα στον χρόνο (“Ghost Town”,”From the Abyss” και “Voices Within the Walls”) ενώ μάλλον δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και για το επόμενο “Cold Winds on Timeless Days” (2011). Μέτριος, υπερ-τεχνικός δίσκος από τον οποίο αν έχει μείνει κάτι είναι το “Zerospan”. Ο παρών δίσκος, ονόματι “Creatures Watching Over the Dead” , βρίσκεται ευτυχώς πιο κοντά στον πρώτο τους, και ηχητικά και από άποψη έμπνευσης. Διατηρώντας το προσωπικό τους ύφος, οι Charred Walls of the Damned παρουσιάζουν εννέα τραγούδια στα οποία το κατακλυσμικό drumming του Christy και τα χαρακτηριστικά ψηλά φωνητικά του Owens έχουν την τιμητική τους. Στην ολότητά του, ο δίσκος διατηρεί ένα σχετικά σταθερό επίπεδο, κυμαινόμενος σε ενδιαφέρουσες μέχρι πολύ καλές ιδέες. Στις τελευταίες, σίγουρα συγκαταλέγονται κομμάτια όπως τα “The Soulless” (που ήταν και το πρώτο δείγμα του album που κυκλοφόρησε), “Afterlife”, “Living in the Shadow of Yesterday” και το προσωπικό αγαπημένο του γράφοντα, “As I Catch my Breath”. Δεδομένης βέβαια της ομοιογένειας που διέπει το album, τα γούστα του καθενός μπορεί να υποδείξουν εντελώς διαφορετικές αγαπημένες στιγμές.
Συμπερασματικά, το “Creatures…” δεν είναι ο δίσκος που θα ανεβάσει κατηγορία την μπάντα και έχω κάμποσες αμφιβολίες αν ένας τέτοιος δίσκος θα έρθει ποτέ. Από την άλλη βέβαια, δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα κάτι τέτοιο καθώς κάθε κυκλοφορία των αμερικάνων είναι μία μικρή μουσική εμπειρία για τα δικά μου γούστα και τα 2-3 διαμαντάκια που περιέχονται στο εκάστοτε πόνημά τους μου είναι αρκετά.