Επιστροφή για τους Άγγλους post-grungers Bushμε το καινούργιο τους album “Man On The Run”. Μετά το επιτυχημένο “The Sea Of Memories” (2011) οι Bush παρουσιάζουν ένα album με περισσότερα στοιχεία μοντέρνου rock, μένοντας πιστοί στον ήχο τους αλλά με καινούργια effects και πιο εναλλακτικές ιδέες. Όπως φαίνεται και από την πρώτη ακρόαση η μπάντα προσπαθεί περισσότερο να μείνει στα charts και δυστυχώς δεν ρισκάρει με κάτι καινούριο ή χαρακτηριστικό. Υπάρχουν κομμάτια όπως τα “Just Like My Other Sins”, “Man On The Run”, “The Gift”, “This House Is On Fire” που έχουν τα πιασάρικα κλασσικά στοιχεία της μπάντας αλλά λείπει η εξέλιξη που ένας φαν θα περίμενε. Βέβαια κάποιος θα πει όταν μια μπάντα μετά από την μεγάλη επιτυχία και σε τέτοια περίεργη εποχή για την μουσική είναι δύσκολο να δημιουργήσει κάτι από το μηδέν αλλά έστω μια προσπάθεια, είτε καλή είτε κακή, θα ήταν ένα bonus για το δίσκο.
Στο ηχητικό κομμάτι του album οι κιθάρες έχουνε grunge ήχο και δεν ανεβαίνουν σε πιο ψηλές εντάσεις πέρα του κλασικού distortion φάσματος. Τα τύμπανα εξίσου μένουν σταθερά περισσότερο για να υποστηρίξουν την φωνή. Ένα μείον είναι ότι το μπάσο σε μερικά σημεία (όχι σε όλα τα κομμάτια) είναι θαμμένο αλλά σε άλλα τραγούδια όπως το “Bodies In Motion” και το “Let Yourself Go” είναι το χαρακτηριστικό όργανο των κομματιών. Αρκετές προσθήκες από effects στα κομμάτια που τα κάνουν αρκετά γεμάτα αλλά ταυτόχρονα βγάζουν προς τα έξω τις ελλιπείς από θέμα έμπνευσης συνθέσεις (που φαίνεται σε μερικά κομμάτια) και φαίνεται πως αν είχαν χρησιμοποιηθεί σε διαφορετικές συνθέσεις ίσως να έδειχναν σημάδια εξέλιξης. Στιχουργικά τα κομμάτια είναι σε καλό επίπεδο και υπάρχει ποικιλία κάτι που ανεβάζει αρκετά το album μιλώντας για διάφορα ζητήματα και προσωπικούς δαίμονες.
Overall είναι ένα album που ακούγεται ευχάριστα αλλά λείπει το σημείο που μένει και είναι χαρακτηριστικό. Είναι μία κυκλοφορία που στοχεύει στο ευρύ κοινό, έχει κάποια δυνατά κομμάτια, αλλά σε κάποια σημεία θα δυσαρεστήσει τους φανς του συγκροτήματος.