Οι Bullet For My Valentine ποτέ δεν υπήρξαν ιδιαίτερα αγαπητοί στη χώρα μας. Κάτι τα emo που αποτελούσαν μεγάλη μερίδα των οπαδών τους στην αρχή της καριέρας τους, κάτι το παρεξηγημένο metalcore που εκπροσωπούσαν, δεν ήθελε και πολύ ο μέσος Έλληνας μεταλάς να βιαστεί να τους χαρακτηρίσει ‘φλώρους’ και να τους αφήσει στην άκρη. Προσωπικά είναι μία μπάντα που πάντα γούσταρα αρκετά τους δύο πρώτους δίσκους τους (“The Poison”, “Scream Aim Fire”). Κυρίως το ντεμπούτο τους το θεωρώ ένα από τα καλύτερα δείγματα του συγκεκριμένου ήχου. Από κει και πέρα, όμως, η πορεία τους δεν ήταν ανάλογη αφού ακολούθησαν δύο αδιάφορα albums με ελάχιστες καλές στιγμές και μια πιο μελωδική μουσική προσέγγιση που ποτέ δεν με έπεισε ιδιαίτερα. Το 2015 πήγαν να κάνουν ένα τίμιο και δυναμικό comeback με το “Venom” αλλά ακόμα και εκεί το έχασαν κάπου, έχοντας μόνο 2-3 αξιομνημόνευτα κομμάτια. Τρία χρόνια μετά, λοιπόν, οι Ουαλοί επέστρεψαν με την έκτη τους ολοκληρωμένη δουλειά προσθέτοντας, δυστυχώς, άλλο ένα αδιάφορο album στην δισκογραφία τους.
Ο λόγος για το “Gravity” το οποίο περιλαμβάνει 11 συνθέσεις που δεν διαφέρουν και πολύ από αυτά που μας έχουν συνηθήσει τα τελευταία χρόνια. Riffs που με το ζόρι προσπαθούν να ακουστούν heavy κάτω από μια καλογυαλισμένη παραγωγή, μελωδίες που pop-ίζουν επικίνδυνα, πολλά αχρείαστα ηλεκτρονικά στοιχεία και wannabe catchy φωνητικές γραμμές για να δώσουν έναν πιο mainstream χαρακτήρα στις συνθέσεις. Επιπλέον, για ακόμα μία φορά τα screams και τα πιο brutal vocals έχουν πάει περίπατο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Ο δίσκος ανοίγει με το εκνευριστικό radio friendly “Leap Of Faith” που το συμπαθητικό breakdown που μπαίνει προς το τέλος του κομματιού δεν είναι αρκετό για να σώσει την κατάσταση. Ακολουθεί το εξίσου αδιάφορο “Over It” που αποτελεί ένα από τα πρώτα δείγματα που ακούσαμε πριν την επίσημη κυκλοφορία του “Gravity” και το “Letting You Go” που περιλαμβάνει μερικούς από τους πιο παιδιακίστικους και ανούσιους στίχους που έχει γράψει ποτέ το συγκρότημα. Και καθώς η μία απογοήτευση διαδέχεται την άλλη και λες ότι δεν υπάρχει κάτι χειρότερο να ακούσεις, έρχεται η αχρείαστη pop μπαλάντα “The Very Last Time” και το γλυκανάλατο ομότιτλο κομμάτι να σε διαψεύσουν πανηγυρικά και να σε ξενερώσουν ακόμα περισσότερο με το πώς κατάντησαν έτσι. Οκ, ποτέ δεν υπήρξε η υπέρτατη μπαντάρα αλλά τουλάχιστον ποτέ δεν είχε φτάσει σε τέτοιο ανέμπνευστο επίπεδο σύνθεσης.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, το “Gravity” αποτελεί με διαφορά τη χειρότερη κυκλοφορία της μέχρι τώρα πορείας των Bullet For My Valentine. Ένας δίσκος πολύ κατώτερος των προσδοκιών, που ακόμα και die hard οπαδός της μπάντας να είσαι, κατά πάσα πιθανότητα θα σε αφήσει τελείως ασυγκίνητο.