Δεν είναι από τα top class ονόματα, στα μάτια του μέσου οπαδού. Ο τελευταίος τους δίσκος όμως, “Legend”, συγκαταλέγεται -αν δεν είναι αυτός- στους καλύτερους rock/metal δίσκους της προηγούμενης χρονιάς. Οι συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγεται, δεν προϊδεάζουν τον ερχομό ενός μεγάλου ονόματος. Ωστόσο, καταθέτω τη γνώμη μου, η συναυλία των Witchcraft είναι από τα σημαντικότερα γεγονότα που έχουμε δει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Όχι για το συγκρότημα αυτό καθεαυτό τόσο, αλλά για την λογική υπό την οποία διεξάγεται.
Η μόνιμη και ίσως από τις επαρκώς δικαιολογημένες γκρίνιες του Έλληνα φίλου του συναυλιακού αθλήματος, ήταν ότι ναι μεν είδαμε μεγάλα ονόματα να παρελαύνουν από τις σκηνές τις χώρας μας, πλην όμως σε φάση πτώσης της δημοτικότητάς τους, στασιμότητάς τους ή ακόμη και στο στάδιο της πλήρους παρακμής, αν όχι σήψης. Οι κακές γλώσσες λένε ότι αυτά τα συγκροτήματα “θυμήθηκαν” την Ελλάδα, όταν πια οι χρηματικές “κάνουλες” των μεγάλων αγορών της κεντρικής Ευρώπης και των ΗΠΑ, στέρεψαν…
Δε θα μπούμε σε αυτή τη λογική. Το “Legend” ήταν ομολογουμένως από ειδικούς και μη, φίλους του συγκροτήματος και μη, ένα από τα καλύτερα albums που ακούσαμε τα τελευταία χρόνια, με μία ανανεωτική οσμή που έρχεται σε αντίθεση με την έντονη retro υφή του, όχι για τα Ελληνικά rock/metal media αλλά και για τα διεθνή. “Της μοδός” το retro; Ίσως, θα απαντήσει ο σπαστικός της παρέας που έχει πάντα έναν αντίλογο που μας εκνευρίζει αλλά είναι σχεδόν πάντα, πλήρως στοιχειοθετημένος ως αντίλογος. Η εμφάνιση των Witchcraft στη χώρα μας, αποτελεί ένα χρονικό landmark -που έλεγαν και στο χωριό μου- σε μία περίοδο που παράγοντες του χώρου προβλέπουν αλλά και τα δεδομένα των καιρών προοιωνίζονται, “πέτρινα” συναυλιακά χρόνια να έρχονται μπροστά μας. Γιατί, οι Witchcraft έρχονται στο -ίσως- απόγειο της πολυετούς ήδη, καριέρας τους. Ο κακοπροαίρετος θα πει τον αντίλογό του και πάλι, “οι Witchcraft δεν εμφανίστηκαν ψηλά στο billing σε κανένα πολύ μεγάλο fest του καλοκαιριού στην Ευρώπη”. Θεωρώ ότι αυτό είναι ήσσονος σημασίας. Ίσως και η ροή των πραγμάτων να αλλάζει.
Πώς να αλλάξει δηλαδή; Είναι ομολογουμένως, δύσκολο, για λόγους που έχουμε πολλάκις εξηγήσει στο παρελθόν, να έρχονται συνεχώς συγκροτήματα στο peak της καριέρας τους. Η χώρα δεν μπορεί να μετακινηθεί πιο δεξιά ή πιο βόρεια και το metal κοινό δεν μπορεί να ανεβάσει το μέσο εισόδημα στη χώρα, με κάποιο μαγικό τρόπο. Ωστόσο, θα προτιμούσαμε αρκετοί να μπουν στην εξίσωση των εγχώριων live, άγουρα ονόματα, ελπιδοφόρα. Τόσο ο συνταξιούχος όσο και ο πολύ φρέσκος καλλιτέχνης, έχουν χαμηλό κασέ. Ωστόσο, θα ήταν πιο καλό για τη rock/metalική μας παιδεία να δούμε τα ονόματα, πριν γίνουν ονόματα. Και αρκετές προσπάθειες έγιναν πέρυσι με live όπως Ty Segall, Japandroids ενώ και οι Enforcer που θεωρούνται σημαντική ανερχόμενη δύναμη, σχεδόν ξεπούλησαν το Κύτταρο. Για να λέμε όμως και την αλήθεια, από την άλλη, αρκετές προσπάθειες απέτυχαν. Πού ξέρεις, μπορεί και να καταντήσουμε οι “πρωτοδισκάκηδες/κυνηγοί ταλέντων” της Ευρώπης. Θα ήταν καλό για αλλαγή, από το να είμαστε οι νεκρόφιλοί της…
Ξαναγυρίζουμε στους Witchcraft, Σεπτέμβριος, Κύτταρο. Θα είμαστε εκεί.
Άντε και καλό χειμώνα!