“I Haunt The White Plains Of Hell and they speak Not Of Truce. What becomes Of The World, When My Death Is The Truth? …” Σαν χτύπημα από σφυρί με αυτά τα λόγια ξεκινάει το νέο album των Ελβετών Bölzer. Μετά την ιδιαίτερη επιτυχία του “Aura” ειλικρινά δεν πίστευα, ότι θα μπορέσουν να δημιουργήσουν αν όχι κάτι ανώτερο αυτού ή τουλάχιστον ισάξιο. Παρ’ όλα αυτά και κατά γενική ομολογία είναι ένας αξιοπρεπής δίσκος, όπου ο ακροατής ακούει με ευχαρίστηση και τα δύο κομμάτια, που αποτελούν τον δίσκο.
Ξεκινώντας με το “Steppes”, λοιπόν, η δυναμική του αρχή αλλά και το δαιμονισμένο συνεχόμενο riffακι με τις αρκετά catchy αλλαγές με προϊδέασε θετικά. Μελωδίες με πάθος και δύναμη -όση θα έπρεπε- για να ανεβάσει το κομμάτι. Παρ’ όλα αυτά δεν ξέρω αν σε live εκτέλεση του θ’ αποδιδόταν, όπως θα ήθελε κάποιος. Χωρίς πλατειασμούς και παραπλήσια, μακρόσυρτα intro και outro ηχεί το κομμάτι , το οποίο έρχεται λίγο πιο κοντά στην προηγούμενη κυκλοφορία τους “Labyrinthian (sic) Graves”. Μέσω αυτού μπορεί κανείς με ευκολία να φανταστεί τον εαυτό σε ένα τάφο-λαβύρινθο και το συγκεκριμένο κομμάτι να γεννάται από την αίσθηση άγχους και απειλής στο μυαλό κάποιου…Παρά την “ταμπελοποίηση” τους ως death metal συγκρότημα στο κομμάτι “Labyrinthian (sic) Graves” ίσως θυμίζουν πολύ αμυδρά Emperor μεταξύ του 1990-1994.
Από την αρχή εώς το τέλος η παραγωγή, τα όργανα και τα φωνητικά θα μπορούσαν σίγουρα να ήταν καλύτερα δοσμένα αλλά και πάλι το αποτέλεσμα δεν απογοητεύει κιόλας. Σίγουρα με λίγο πιο προσεγμένη δουλειά και αφοσίωση το hype, το οποίο έχει δεχθεί η μπάντα τόσο καιρό θα είναι απολύτως δικαιολογημένο. Εν τέλει σε σχέση με το “Aura” το “Soma” είναι απλώς μέτριο.