Τι και ήταν η τρίτη εμφάνισή τους στη χώρα μας; Τι και αν ο καιρός μας στα χάλασε; Οι Blueneck φρόντισαν να ντύσουν κατάλληλα το βράδυ του Σαββάτου που μας πέρασε με τις όμορφες μελαγχολικές συνθέσεις τους και ν’ αποζημιώσουν το Aθηναϊκό κοινό που για ακόμα μία φορά τους τίμησε με την παρουσία του.
Ανταπόκριση: Καλλιόπη Οικονόμου / Φωτογραφίες: Αγγελική Γλένη
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Το live άνοιξαν δυναμικά οι δικοί μας Ratrace οι οποίοι βγήκαν στη σκηνή του 6 D.O.G.S στις 21.50 και για το μισάωρο σχεδόν που παρέμειναν σ’αυτή μας απέδειξαν ότι αποτελούν μία αρκετά δεμένη μπάντα που κινείται κυρίως στο χώρο του indie rock με δυνατές fuzzy κιθάρες και όμορφα μελωδικά φωνητικά . Θετικό το πρόσημο για την εμφάνιση τους και θεωρώ ότι αν συνεχίσουν να δουλεύουν σκληρά θα τους δούμε σίγουρα πολύ σύντομα ξανά σε κάποιο live event καθώς το κοινό φάνηκε να εκτιμά την παρουσία τους και «ζεστάθηκε» καταλλήλως υπό τη μουσική τους καθώς περίμενε την εμφάνιση των λατρεμένων Blueneck.
Χωρίς σχεδόν καθόλου καθυστερήσεις (πέντε λεπτά χρειάστηκαν όλα κι όλα) ανέβηκαν στη σκηνή οι βρετανοί αγαπημένοι Βlueneck και αφού μας χαιρέτησαν δεν θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερη αρχή με το κομμάτι “Seven” (που για μένα αποτελεί μία από τις κορυφαίες συνθέσεις τους) και μας έδωσαν να καταλάβουμε από πολύ νωρίς ότι ποτέ μα ποτέ δεν θα τους χορτάσουμε όσες φορές και αν έρθουν στα μέρη μας. Στη μιάμιση ώρα που μας κράτησαν συντροφιά ακούσαμε σπαρακτικές ερμηνείες (ό,τι και να πεις για τη φωνάρα του Duncan Attwood είναι λίγο), καινούρια τραγούδια (μέσα σ ‘ αυτά και το “Sirens” ) που θα περιέχονται στο νέο τους album για το οποίο μας πληροφόρησαν ότι θα κυκλοφορήσει κάπου στις αρχές του 2014, τραγούδια παλαιότερων χρόνων που δεν είχε τύχει να παίξουν ποτέ live καθώς και τις μεγάλες τους επιτυχίες “Pneumothorax” “Carina” και “Lilitu”. Ορεξάτοι και επικοινωνιακοί, μας εξέφρασαν ακόμα μία φορά το πόσο απολαμβάνουν να έρχονται στη χώρα μας, συνομίλησαν ουκ ολίγες φορές με το κοινό και φυσικά δεν παρέλειψαν να αστειευτούν μαζί μας και να μας πουν μάλιστα και τα ανεκδοτάκια τους.
Προσωπικά (όπως και πολλοί από το κοινό ) θεωρώ πλέον τους Blueneck σαν τους φίλους μας που μπορεί να μην συναντιομάστε συχνά αλλά κάθε φορά που θα τύχει και βρεθούμε παρέα θα προβληματιστούμε γλυκά, θα πούμε τις ανησυχίες μας, θ’ αναλύσουμε τα ερωτικά μας, θα λιώσουμε στο ποτό, θα γίνουμε χώμα αλλά μετά θα φύγουμε με μια καρδιά που θα νοιώθει πιο ανάλαφρη γιατί θα έχει μοιραστεί πράγματα. Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν…